การใช้อำนาจแบบเผด็จการกับการใช้อำนาจ แบบเสรีนิยมประชาธิปไตย

Main Article Content

พิพัฒน์ แสนปารี

บทคัดย่อ

        การใช้อำนาจแบบเผด็จการกับการใช้อำนาจแบบเสรีนิยมประชาธิปไตย อำนาจแบบเผด็จการ คือ การรวมอำนาจการปกครองไว้กับบุคคลเพียงคนเดียวหรือคณะเดียว สามารถควบคุมประชาชนได้โดยเด็จขาด หากประชาชนคนใดคัดค้านก็จะถูกลงโทษหรือถูกจำคุก


        การใช้อำนาจแบบเสรีนิยมประชาธิปไตย นักเสรีนิยมมองว่า มนุษย์ทุกคนล้วนมีความต้องการเสรีภาพด้วยกันอยู่แล้ว มนุษย์และสังคมจะไม่อยู่รอดได้ หากไร้ซึ่ง เสรีภาพ จึงไม่แปลกที่แนวคิดเสรีภาพ จะมีบทบาทสำคัญ ในทุกๆที่ ทุกๆช่วงเวลา ในประวัติศาสตร์ การเรียกร้องจากการถูกคุกคาม จากผู้มีอำนาจ ได้ปรากฏมาตั้งแต่ยุคโบราณ กฏหมายจะมีความชอบธรรมได้ก็ต่อเมื่อ เสรีภาพส่วนบุคคลได้รับการยอมรับ เริ่มปรากฏชัดใน ทศวรรษที่ 18 จอร์น ล็อค เป็นคนแรกที่เห็นว่า บุคคลแต่ละคน ย่อมเป็นเจ้าของ ความชอบธรรมของรัฐ ซึ่งอยู่บนพื้นฐาน ของสัญญาประชาคม หมายความว่า ผู้ถูกปกครองย่อมอยู่ใต้อำนาจ ผู้ปกครอง ทำหน้าที่ปกครองสิทธิ ของประชาชน


        ในระยะเวลาที่ผ่านมา ซึ่งเป็นหัวใจหลักของแนวคิดแบบเสรีนิยม ภายหลังมีการนำมาพัฒนา เป็นทฤษฏีการเมืองแบบเสรีนิยม มีลักษณะดังนี้ บทบาทของรัฐจะต้องมีอยู่จำกัด การดำเนินการและการใช้อำนาจใดๆของรัฐจะต้องยึดในหลักการป้องกันสิทธิเสรีภาพของประชาชนอย่างเคล่งคลัด จอห์น ล็อป ได้รับการพัฒนาโดย มองเตย์สกิเออร์ เอมานูเอล คานท์ วิล เฮม ฟอน ฮุมโบลท์ โทมัส เจฟเฟอร์สัน จอห์น สจ๊วต มิลล์ เสรีภาพทางเศรษฐกิจ คือหนทางที่ดีที่สุด ที่จะนำไปสู่ความมั่นคง ด้วยเหตุนี้ เสรีภาพในการเดินทาง เสรีภาพในการเปิดพรหมแดน เสรีภาพทางการค้าเสรี จึงเป็นข้อเรียกร้องของนักเสรีนิยม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แสนปารี พ. . (2017). การใช้อำนาจแบบเผด็จการกับการใช้อำนาจ แบบเสรีนิยมประชาธิปไตย. Journal of Modern Learning Development, 2(2), 33–43. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/240261
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

จรูญ สุภาพ. (2522). หลักรัฐศาสตร์ ฉบับปรับปรุง. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.

วรรณา เจียมศรีพจน์. (2531). การเมืองเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ทองทิพย์ วิริยะพันธ์, ชินเลขา กว้างสุขสถิตย์, และพัชรินทร์ แข็งแรง. (2531). หลักรัฐศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: มิตรนราการพิมพ์.

Campbell Jones, Martin Parker, Rene Ten Bos (2005). For Business Ethics. United Kingdom: Pluto Press.

Gérard Duménil and Dominique Lévy. (2004). Capital Resurgent : Roots of the Neoliberal Revolution. Harvard University: Press.

Jonathan Arac in Peter A. (2013). Hall and Michèle Lamont in Social Resilience in the Neoliberal Era. Boston: Little Press.

Palley, Thomas. (2004). Keynesianism to Neoliberalism:Shifting Paradigms in Economics. Basingstoke: Foreign Policy in Focus.

Pradella, Lucia; Marois, Thomas (2015). Polarising Development : Alternatives to Neoliberalism and the Crisis. United Kingdom: Pluto Press.

Springer, Simon; Birch, Kean; MacLeavy, Julie, eds. (2016). The Handbook of Neoliberalism. London: Routledge Press.

Taylor C. Boas, Jordan Gans-Morse (2009). Neoliberalism: From New Liberal Philosophy to Anti-Liberal Slogan. Studies in Comparative International Development, 44 (2), 137–61.