รูปแบบการพัฒนาผู้นำตามแนวพระพุทธศาสนา จังหวัดอำนาจเจริญ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์คือ 1) ศึกษาแนวคิดผู้นำและปัญหาภาวะผู้นำของผู้นำชุมชนในสังคมไทยปัจจุบัน 2) ศึกษาหลักธรรมที่สัมพันธ์กับการพัฒนาผู้นำในทางพระพุทธศาสนา และ 3) เสนอรูปแบบการพัฒนาผู้นำตามแนวพระพุทธศาสนา จังหวัดอำนาจเจริญ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักที่ใช้ศึกษา ได้แก่ ผู้นำชุมชนในเขตตำบลสร้างนกทาและตำบลเหล่าพรวน จำนวน 30 คน โดยใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึกวิเคราะห์การพัฒนาผู้นำชุมชนในเขตตำบลทั้ง 2 แห่ง และนำเสนอผลการวิจัยเชิงพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า ผู้นำชุมชนในองค์การบริหารส่วนตำบลสร้างนกทาและตำบลเหล่าพรวน ต้องมีการสร้างเสริมความเป็นผู้นำ ต้องมีหลักธรรมในการปกครองตนเองและผู้อื่น หลักในการสร้างความสัมพันธ์ภาพอันดี สร้างความสามัคคีของหมู่คณะ และความดีงามของสังคม ผู้นำที่ปฏิบัติตามหลักธรรมย่อมก่อให้เกิดอำนาจทางจิตใจที่จะทำให้ผู้อื่นศรัทธาและเชื่อถือ เป็นอำนาจอันเกิดจากการปฏิบัติโดยยึดหลักแห่งความดี ความจริงอันถูกต้องโดยใช้อำนาจในการครองใจผู้อื่น สามารถโน้มน้าวจิตใจผู้อื่นให้คล้อยไปในทางที่ถูกต้อง
การนำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาประยุกต์เพื่อการพัฒนามีอยู่ 4 ประการ คือ 1) ผู้นำเกิดความตระหนักรู้ สำนึกรู้ และระมัดระวัง (มีสติสัมปชัญญะ) ในการเสพ การดื่มและการบริโภค 2) ผู้นำมีการประหยัดทรัพย์สำหรับใช้จ่าย และดำเนินชีวิตไม่ให้ไหลไปตามกระแสสังคมโลกสมัยใหม่ 3) ผู้นำรู้จักตัวตนคือรู้จักบทบาทและหน้าที่ในการปฏิบัติงานมุ่งการรับใช้และบริหารประชาชน และ 4) ผู้นำไม่มีการเบียดเบียน เบียดบัง และทำร้ายประชาชนในเขตปกครองของตนส่งเสริมให้ประชาชนได้รับสิทธิขั้นพื้นฐานอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม และสร้างวัฒนธรรมที่ดีในการบริการประชาชนอย่างทั่วถึงในทุกเพศและทุกอาชีพ
รูปแบบการพัฒนาผู้นำ ต้องมีการกำหนดทิศทางที่จะดำเนินงานขององค์กร โดยมีจุดหมายปลายทางที่ชัดเจนและมีส่วนร่วมในการบริหารจัดการ ก็จะเป็นผู้นำที่สร้างความแข็งแกร่งให้องค์การด้วยการสร้างทีมงานที่มีการวางแผนการปรับปรุงการทำงานอย่างมีเหตุผลรัดกุม รอบคอบ ส่งผลให้ผู้นำให้ความช่วยเหลือผู้อื่นเมื่อมีโอกาส เพื่อให้งานมีประสิทธิภาพ และผู้นำต้องมีความตั้งใจอดทนต่อสภาพปัญหาอันเกิดจากการปฏิบัติงานในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มความสามารถ นำไปสู่รูปแบบการส่งเสริมการบริหารชุมชนให้ดียิ่งขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
นันทวรรณ อิสรนุวัฒน์ชัย. (2550). ภาวะผู้นำที่พึ่งประสงค์ในยุคโลกาภิวัตน์: ศึกษาจากหลักพุทธธรรม. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ประเวศ วะสี. (2539). ยุทธศาสตร์ทางปัญญาของชาติ ยุทธศาสตร์ที่สำคัญที่สุดของสังคมทั้งหมดร่วมกัน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: บริษัท อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พัลิเคชั่น จำกัด มหาชาน.
พระมหาคมเพชร วชิรปญฺโญ. (2552). การนำหลักสัปปุริสธรรม 7 มาประยุกต์ใช้ในการบริหารราชการ ส่วนท้องถิ่น : กรณีศึกษาเฉพาะองค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พัชรา วิณิชวศิน. (2561). การพัฒนาภาวะผู้นำ: จากทฤษฎีสู่แนวปฏิบัติที่ดีและกรณีศึกษา. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ปัญญาชน ดิสทริบิวเตอร์ จำกัด.
วิเชียร วิทยอุดม. (2548). ภาวะผู้นำ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
สุรศักดิ์ ม่วงทอง. (2543). พุทธธรรมกับภาวะผู้นำพึงประสงค์. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล.