การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิตสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นในการเสิรมสร้างทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น 2) สังเคราะห์องค์ประกอบของทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น 3) สร้างรูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิตสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น และ 4) ศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครนายก เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสิรมทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิต และแบบประเมินทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิต วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติ t-test และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1. นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นมีความต้องการจำเป็นในการเสริมสร้างทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิต ในระดับมาก 2. ทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมตอนต้น ประกอบด้วย 3 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) ทักษะการเรียนรู้ด้านนวัตกรรม 2) ทักษะการใช้เทคโนโลยี และ 3) ทักษะการทำมาหาเลี้ยงชีพ 3. รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิต ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) หลักการของรูปแบบ 2) วัตถุประสงค์ของรูปแบบ 3) กระบวนการจัดการเรียนรู้ ซึ่งมีขั้นตอนการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิต 4 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นที่ 1 ขั้นกระตุ้นความสนใจ จากทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิต ขั้นที่ 2 ขั้นเห็นคุณค่า ขั้นที่ 3 ขั้นการสร้างประสบการณ์เรียนรู้โดยการปฏิบัติ และ ขั้นที่ 4 ขั้นการสะท้อนผล และ 4) การวัดผลประเมินผล 4. รูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้น มีคะแนนประสิทธิภาพ เท่ากับ 77.52/79.00 สูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ ผลการเปรียบเทียบคะแนนการเปลี่ยนแปลงสัมพัทธ์ พบว่า หลังการเรียนรู้ นักเรียนมีคะแนนการเปลี่ยนแปลงสัมพัทธ์ในระดับสูง และผลการประเมินประสิทธิภาพของรูปแบบการจัดการเรียนรู้ พบว่า หลังการเรียนรู้ นักเรียนมีทักษะที่จำเป็นในการดำรงชีวิต สูงกว่าก่อนเรียนรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กมลวรรณ จีนหน่อ. (2553). การใช้กิจกรรมแนะแนวเพื่อส่งเสริมทักษะชีวิต ด้านการจัดการเรียน เวลา และความสัมพันธ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วิจารณ์ พานิช. (2556). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21.กรุงเทพเทพมหานคร :ตถาตาพับลิเคชัน.
Joyce, B. and Weil, M. (2000). Model of Teaching. (6th edition). Boston: Allyn and Bacon.
Joyce, B. and Weil., & Calhoun, E. (2004). Models of Teaching. Boston: Allyn and Bacon.