วิเคราะห์หลักอนิยตในพระวินัยปิฎก

Main Article Content

พระครูพิมลธรรมาภรณ์
พระครูสุธีคัมภีรญาณ
อดุลย์ หลานวงค์

บทคัดย่อ

        ตามหลักอนิยต คือการกำหนดโทษทางพระวินัยบัญญัติไม่แน่นอนตายตัว จะใช้ตัดสินความผิดตามมูลฟ้องของโจทก์ที่เป็นบุคคลมีวาจาเชื่อถือได้ อนิยตจึงมุ่งหมายการจัดการคดีความฟ้องร้องให้สงบและเป็นธรรมทั้งแก่โจทก์และจำเลย การพิจารณาอาบัติอนิยต พระวินัยธรต้องประยุกต์ใช้กับการไต่สวนมูลฟ้องคดีวินัยบนความเที่ยงธรรมและทันสมัย จึงจะสร้างความชอบธรรมและยุติธรรมให้เกิดขึ้นกับคดี และสร้างความมั่นคงให้เกิดขึ้นแก่พระพุทธศาสนาได้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
พระครูพิมลธรรมาภรณ์, พระครูสุธีคัมภีรญาณ, & หลานวงค์ อ. . (2020). วิเคราะห์หลักอนิยตในพระวินัยปิฎก. Journal of Modern Learning Development, 5(4), 278–292. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/243439
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

พระราชธรรมนิเทศ (ระเบียบ ฐิตญาโณ). (2543). พระวินัยปิฏกย่อ เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เอดิสันเพรสโปรดักส์.

พุทธทาสภิกขุ. (2539). ตามรอยพระอรหันต์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สหธรรมมิก จำกัด.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.(2539).พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมเด็จพระญาณสังวร. (2539). อำนาจแห่งกรรม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ธรรมสภา.

สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2541). วินัยมุข เล่ม 3. (พิมพ์ครั้งที่ 39). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมกุฏราชวิทยาลัย.

สัก กอแสงเรือง. (2545). ประมวลกฎหมายพิธีพิจารณาความอาญา. กรุงเทพมหานคร: นิติบรรณาคาร.