การศึกษาวิเคราะห์การดำเนินชีวิตของพระสงฆ์ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม ตามหลักปัจจยสันนิสสิตศีล

Main Article Content

พระอธิการสุชิน อินฺทสโร
พระโสภณพัฒนบัณฑิต
พระมหามิตร ฐิตปญฺโญ

บทคัดย่อ

        บทความนี้มีวัตถุประสงค์ของการวิจัย 1) เพื่อศึกษาปัจจยสันนิสสิตศีล ในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาวิเคราะห์การดำเนินชีวิตของพระสงฆ์ในเขตอำเภอเมือง  จังหวัดมหาสารคามตามหลักปัจจยสันนิสสิตศีล การวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ภาคสนามโดยการสัมภาษณ์ (Interview) รูปแบบศึกษาวิเคราะห์การดำเนินชีวิตของพระสงฆ์ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคามตามหลักปัจจยสันนิสสิตศีล
        ผลการวิจัยพบว่า ปัจจยสันนิสสิตศีล ในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท เป็นหลักการพิจารณาการอุปโภคและบริโภค ตามปัจจัย 4 เพื่อใช้เป็นหลักในการดำเนินชีวิตให้เกิดความสมดุลทั้งทางด้านกายภาพและจิตภาพ ปัจจยสันนิสสิตศีลเป็นหลักคำสอนเกี่ยวกับใช้สอยปัจจัยสี่ด้วยพิจารณาให้เป็นไปตามความหมาย และประโยชน์หรือคุณค่าที่แท้จริงของสิ่งนั้นๆ ไม่บริโภคด้วยตัณหา เช่น ฉันอาหารเพื่อหล่อเลี้ยงร่างกายให้สุขภาพดีเครื่องนุ่งห่มเพื่อบำบัดความหนาว ที่อยู่อาศัยเพื่อปิดบังลมและแดด ยารักษาโรคเพื่อระงับอาพาธหรือโรคต่างๆ อันเป็นบ่อเกิดแห่งทุกขเวทนา
        วิเคราะห์การดำเนินชีวิตของพระสงฆ์ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคามตามหลักปัจจยสันนิสสิตศีล พระสงฆ์ในเขตอำเภอเมือง ในจังหวัดสารคาม พระสงฆ์ในเขตพื้นมีความเข้าใจในการใช้ปัจจัย 4 คือ การใช้สอยผ้าเครื่องนุ่งห่ม การรับประทานอาหาร การพักอาศัยในที่พักอาศัยรวมถึงใช้สอยเครื่องมือเครื่องใช้ต่างๆ การรับประทานยารักษาโรคซึ่งเป็นเครื่องอาศัยจำเป็นสำหรับการดำรงชีวิตเป็นอย่างดี

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อินฺทสโร พ. ., พระโสภณพัฒนบัณฑิต, & ฐิตปญฺโญ พ. . . . (2020). การศึกษาวิเคราะห์การดำเนินชีวิตของพระสงฆ์ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม ตามหลักปัจจยสันนิสสิตศีล . Journal of Modern Learning Development, 5(5), 224–234. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/244507
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
ประวัติผู้แต่ง

พระอธิการสุชิน อินฺทสโร , มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยวิทยาเขตขอนแก่น

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
วิทยาเขตขอนแก่น นิสิตปริญญาเอก สาขาพุทธศาสนา

เอกสารอ้างอิง

ทนงค์ ลำประไพ และนารีรัตน์ พลบจิตต์, (2552). การใช้ปัจจเวกขณวิธี ในการดำเนินชีวิตประจำวันของประชาชน. รายงานการวิจัย. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ธนพร มานะสิริกุล, (2551). ทางเลือกใหม่ของการศึกษาในสังคมบริโภคนิยม : ศึกษากรณีโรงเรียนทอสีและโรงเรียนวัดสุทัศน์. รายงานการวิจัยศาสนศึกษา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.

พระเทพสีมาภรณ์ (โอภาส นิรุตติเมธี). (2541). ธรรมปริทัศน์ 41. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2543). เศรษฐศาสตร์แนวพุทธ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

แสวง นิลนามะ. (2551). “จริยธรรมการบริโภคในพระพุทธศาสนาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.