แนวทางการออกแบบบ้านสำหรับผู้บริโภคในเขตอำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบของการออกแบบบ้านสำหรับผู้บริโภคในเขตอำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร 2) เพื่อกำหนดชื่อ ความหมายองค์ประกอบสำหรับการออกแบบบ้าน และ 3) เพื่อเสนอแนวทางในการพัฒนาการออกแบบบ้าน การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยผสมผสาน ด้วยวิธีการศึกษาเอกสาร การสัมภาษณ์ และ การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ สถาปนิก จำนวน 18 คน โดยใช้การสุ่มแบบเจาะจง และผู้ที่มีความต้องการซื้อบ้านจัดสรร ในเขตอำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร จำนวน 500 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบตามสะดวก เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลครั้งนี้เป็นแบบสัมภาษณ์และแบบสอบถาม สถิติที่ใช้สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ
ผลการวิจัยพบว่า 1. องค์ประกอบของการออกแบบบ้านสำหรับผู้บริโภคในเขตอำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร มี 11 องค์ประกอบ
2.องค์ประกอบสำหรับการออกแบบบ้าน มีชื่อและนิยามดังนี้ (1) การออกแบบโดยคำนึงถึงระบบไฟฟ้ามาตรฐาน (2) การออกแบบการไหลเวียนของอากาศ (3) การออกแบบด้วยวัสดุคุณภาพ (4) การออกแบบสภาพแวดล้อมปลอดภัย (5) การออกแบบสัดส่วนพื้นที่ (6) การออกแบบอุณหภูมิแสงสีเงาตามช่วงเวลา (7) การออกแบบประหยัดพลังงาน (8) การออกแบบบ้านสบาย (9) การออกแบบชุมชนอยู่อาศัย (10) การออกแบบสร้างความสัมพันธ์ (11) การออกแบบธรรมชาติของพื้นที่ องค์ประกอบทั้งหมดสามารถอธิบายการออกแบบบ้าน ได้ร้อยละ 65.117
3.แนวทางในการพัฒนาการออกแบบบ้าน มี 11 แนวทาง โดยให้นิยามว่า “บ้านที่สกล” เพื่อตอบสนองความต้องการและเพิ่มความสะดวกสบายในการออกแบบบ้านให้แก่ผู้บริโภค
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2557). การวิเคราะห์สถิติ. (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิติ สินธุเสก. (2553). การออกแบบภายในขั้นพื้นฐาน : หลักการพิจารณาเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: ภาควิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คำนวณ คุณาพร. (2552). บ้านแสนรัก. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: วิทยพัฒน์.
เฉลิมวัฒน์ ตันตสวัสดิ์ และดารณี จารีมิตร. (2549). การออกแบบและจัดการอาคาร. กรุงเทพมหานคร: คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมือง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปรีดา จันทวงษ์. (2556). การศึกษาเปรียบเทียบทดสอบระหว่างหลังคาทั่วไปกับปล่องหลังคาโซล่าร์เซลล์ระบายอากาศแบบธรรมชาติร่วมกับพัดลมไฟฟ้ากระแสตรงและวิเคราะห์ต้นทุนวงจรชีวิต. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 23 (1), 104-114.
ภัทริน จิตรกร. (2561). Smart design houses ยากเพื่อง่าย. กรุงเทพมหานคร: บ้านและสวน.
ภูมิชาย พันธุ์ไพโรจน์. (2563). ลักษณะของที่อยู่อาศัยผู้มีรายได้น้อย ย่านรังสิต จังหวัดปทุมธานี: การต่อเติมและดัดแปลงโครงการที่อยู่อาศัยของรัฐ. วารสารวิจัยและสาระสถาปัตยกรรม / การผังเมือง, 17(1), 43-64.
มาโนช ประภาษานนท์. (2553). แต่งเติมเสริมฮวงจุ้ย. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: มติชน.
ยอดเยี่ยม เทพธรานนท์. (2551). สารพันคำตอบ เรื่องบ้านกับสถาปนิกไทย. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ศักดา ประสานไทย (2553). คู่มือปลูกบ้าน (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
สำนักงานสถิติจังหวัดสกลนคร. (2561). สำมะโนประชากร และครัวเรือน. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 11 มีนาคม 2563. แหล่งที่มา: http://webhost.nso.go.th/nso/project/search_cen/ result_by_department.jsp
สุชน ยิ้มรัตนบวร. (2561). การพัฒนาการออกแบบบ้านพักอาศัยสำหรับผู้สูงวัยด้วยหลักการออกแบบสำหรับคนทุกวัย. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สจล., 26(1), 173-188.
องุ่นทิพย์ ศรีสุวรรณ. (2559). การใช้งานและการส่องสว่างในพื้นที่สาธารณะในเขตเมืองเชียงใหม่. วารสารวิชาการการออกแบบสภาพแวดล้อม, 3(2), 73-98.
ไอรีน สิทธิชัย. (2560). พื้นที่เพื่อการนอนหลับ. วิทยานิพนธ์ปริญญาสถาปัตยกรรมศาสตร์. คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์: มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
Comrey, A. & Lee, H. (1992). A First Course in Factor Analysis. Hillsdale: Erlbaum.
Sekaran, U. & Bougie, R. (2013). Research Methods for Business. (6th ed). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
