รัฐสวัสดิการตามแนวคิดทางพระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

        รัฐสวัสดิการเป็นรูปแบบหนึ่งที่ถือว่า รัฐบาลมีหน้าที่ในการจัดหาสวัสดิการต่าง ๆ แก่ประชาชน เพื่อไม่ให้เกิดความเหลื่อมล้ำทางสังคม สิ่งที่รัฐสวัสดิการจัดหาให้แก่ประชาชน มักจะเกี่ยวกับเรื่องปากท้อง เรื่องความเป็นอยู่ เช่น การให้เบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ การจัดบริการสวัสดิการสังคมให้แก่คนพิการ ตั้งแต่แรกเกิดถึงวัยชราที่ถูกทอดทิ้ง ไม่มีที่อยู่อาศัย ไม่มีผู้อุปการะเลี้ยงดู หรือได้รับการดูแลไม่เหมาะสม การช่วยเหลือในยามว่างงาน การให้การรักษาพยาบาลฟรี และการให้การดูแลเลี้ยงดูในยามชรา การบริการฟรีต่าง ๆ อย่างไรก็ตามยังมีโครงการอื่นๆ ที่รัฐมักจะจัดการให้สำหรับประชาชน เช่น การประกันค่าแรงขั้นต่ำ การกำหนดอายุขั้นต่ำสำหรับแรงงานเด็ก การพยุงราคาสินค้าเกษตรและสินค้าอื่น ๆ การจัดหาบ้านพักอาศัยราคาต่ำและการให้บริการทางการศึกษาในระดับต่าง ๆ แก่ประชาชน เป็นต้น โดยสรุป รัฐสวัสดิการ คือ การที่รัฐบาลจัดสวัสดิการแก่ประชาชนในด้านต่าง ๆ เพื่อให้ประชาชนอยู่ดีกินดีมีความสุข ซึ่งแนวความคิดเกี่ยวกับความอยู่ดีกินดีของประชาชน ในทรรศนะของนักเศรษฐศาสตร์กับของพระพุทธศาสนาอาจจะไม่เหมือนกัน ตามหลักเศรษฐศาสตร์ รัฐสวัสดิการเน้นเกี่ยวกับการใช้นโยบายเพื่อจัดสรรทรัพยากรของสังคม ซึ่งมีอยู่จำกัดให้ได้ผลดีที่สุด แต่รัฐสวัสดิการตามแนวคิดทางพระพุทธศาสนาคือ การทำให้ประชาชนในรัฐอยู่ดีกินดี อยู่เย็นเป็นสุข มีความอุดมสมบูรณ์ เมื่อเป็นเช่นนี้นักเศรษฐศาสตร์จึงมุ่งไปที่การใช้ปัจจัยการผลิตให้ได้ประสิทธิภาพสูงสุด ส่วนพระพุทธศาสนามุ่งไปที่ความอยู่ดีกินดี มีความสุข มีความพอเพียง และประชาชนต้องประกอบด้วยศีลธรรม