การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะความสามารถ ด้านการพูดภาษาจีนโดยการสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาจีนของนักศึกษาชั้นปีที่ 3 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบปกติ และการสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน (Creativity Based Learning :CBL) 2. เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์ทักษะความสามารถด้านการพูดภาษาจีนของนักศึกษาที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้การสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน (CreativityBased Learning :CBL) โดยกลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้คือนักศึกษาสาขาวิชาภาษาจีนชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรีที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาสนทนาภาษาจีน จำนวน 27 คน เครื่องมือในการวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยได้ดำเนินการออกแบบแผนการเรียนการสอนตามแนวทาง CBL จำนวน 6 แผน ได้แก่ 1.ภูมิลำเนา 2.ความฝัน 3. ความรัก 4.ศิลปินดารา5.ประเทศไทย 6.อาหาร โดยแต่ละแผนมีการจัดรูปแบบเป็น 5 ขั้นตอน ได้แก่ กระตุ้นความสนใจ ตั้งปัญหา ค้นคว้า นำเสนอ และประเมินผล มีการประเมินทักษะทั้งหมด 5 ด้าน ได้แก่ ไวยากรณ์ ความคล่องแคล่ว เนื้อหา ความคิดสร้างสรรค์ ท่าทางและความมั่นใจ โดยการจัดกิจกรรมมีเงื่อนไขว่า ทุกคนจะต้องผ่านการบรรยายโดยใช้ภาษาจีนและในการจัดการเรียนการสอนจะต้องใช้ภาษาจีนในการสื่อสารเท่านั้น พบว่าผู้เข้าร่วมโครงการที่เป็นนักศึกษาสาขาวิชาภาษาจีน มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ชั้นปีที่ 3 จำนวน 27 คน มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในรายวิชาสนทนาภาษาจีนสูงขึ้นในระดับดีขึ้น และมีผลสัมฤทธิ์ทักษะความสามารถด้านการพูดภาษาจีนในด้านท่าทางและความมั่นใจมากที่สุด รองลงมาคือด้านความคิดสร้างสรรค์ ความคล่องแคล่ว ด้านเนื้อหา และด้านไวยากรณ์ตามลำดับ (ร้อยละ69.75, 63.25, 52.45, 48.28, และ 36.37 )
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ทิศนา แขมมณี. (2559). การคิดและการสอนเพื่อพัฒนากระบวนการคิด. กรุงเทพมหานคร: โครงการพัฒนาการเรียน.
วิริยะ ฤาชัยพาณิชย์. (2558). คู่มือการสอนเพื่อสร้างศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพาณิช จำกัด.
อารี พันธ์มณี. (2557). ฝึกให้คิดเป็นคิดให้สร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: ใยไหมเอดดูเคท.