การศึกษาอัตลักษณ์ของลวดลายประดับธรรมาสน์ กรณีวัดพระแท่น ศิลาอาสน์ จังหวัดอุตรดิตถ์

Main Article Content

จาตุรันต์ จริยารัตนกูล
ณัฐวุฒิ ขันโพธิ์น้อย
ประดิพัทธ์ วิรามร

บทคัดย่อ

        การวิจัยเรื่อง “การศึกษาอัตลักษณ์ลวดลายประดับธรรมมาสน์ : วัดพระแท่นศิลาอาสน์ จังหวัดอุตรดิตถ์” ศึกษา 3  ส่วน  ส่วนที่ 1 ศึกษาสภาพโดยรวมของธรรมาสน์ตามหลักการทางด้านศิลปะไทย ส่วนที่ 2 การศึกษารายละเอียด รูปแบบและขนาดตลอดจนลักษณะเฉพาะที่เป็นเอกลักษณ์ของลวดลายประดับธรรมาสน์ที่ปรากฏในส่วนประกอบหลักต่าง ๆ พื้นที่ในการวิจัย คือ พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น วัดพระแท่นศิลาอาสน์  จังหวัดอุตรดิตถ์  ผลการวิจัยพบว่า ลวดลายประดับธรรมาสน์ดังกล่าวซึ่งเป็นศิลปะในสมัยอยุธยาตอนปลายนั้น มีลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์เด่นไม่มีที่ไหนเหมือน ประกอบด้วยลายที่ไม่ซ้ำกันเลย โดยสามารถแบ่งเป็น ลายกนก (กระหนก) และลายกระจัง ตลอดจนสามารถแบ่งกลุ่มลายที่เป็นอัตลักษณ์ที่ชัดเจน คือ ลวดลายทุกลายมีลักษณะลายที่ไม่เหมือนและไม่ซ้ำกัน ลวดลายหลายลายมีลักษณะพิเศษที่มีการนำรูปร่างของ คน เทวดา สัตว์ ยักษ์ เข้ามาประกอบเป็นตัวลายได้อย่างวิจิตร งดงาม

Article Details

How to Cite
จริยารัตนกูล จ. . ., ขันโพธิ์น้อย ณ. . ., & วิรามร ป. . (2020). การศึกษาอัตลักษณ์ของลวดลายประดับธรรมาสน์ กรณีวัดพระแท่น ศิลาอาสน์ จังหวัดอุตรดิตถ์. Journal of Modern Learning Development, 5(6), 275–285. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/245979
บท
บทความวิจัย

References

ชนัญญ์ เมฆหมอก. (2561). ธรรมาสน์ “เมืองเพชร” : พลวัตของวัฒนธรรมงานช่างไม้ในบริบทวัฒนธรรมท้องถิ่น. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 11 (1). 139 – 168.

นิยม วงศ์พงศ์คำ. (2547). ความสัมพันธ์ระหว่างวิถีชุมชนกับงานแกะสลักธรรมาสน์ในภาคอีสาน. รายงานการวิจัยสำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร: กระทวงวัฒนธรรม.

ปฏิพัทธ์ ดาระดาษ. (2538). ลายไทย ภาพไทย 1. กรุงเทพมหานคร : พี.เอ. ลีฟวิ่ง.