ความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก

Main Article Content

หนึ่งฤทัย สร้อยยอดทอง
โชติ บดีรัฐ

บทคัดย่อ

          การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) ศึกษาระดับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 2) เปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และ 3) ศึกษาปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลจากพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก จำนวน 341 คน เครื่องมือที่ใช้เก็บข้อมูล คือ แบบสอบถาม ที่มีค่าความสอดคล้องของข้อคำถามระหว่าง 0.5-1.0 และมีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามเท่ากับ 0.929 ใช้สถิติ การแจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบความแตกต่างค่าเฉลี่ยด้วยสถิติ t-test ค่า F-test ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05
           ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) การเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก พบว่า พนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มี การศึกษา ประเภท/ตำแหน่ง และประสบการณ์ทำงาน ที่แตกต่างกัน มีความคิดเห็นต่อความผูกพันต่อองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนปัจจัยอื่นไม่แตกต่างกัน 3) ปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก พบว่า ปัญหา อุปสรรค และข้อเสนอแนะที่มีผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก พบว่า ปัญหา อุปสรรค คือ ผู้บริหารและพนักงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นบางแห่งอาจจะขาดการประสานงาน และบูรณาการในการทำงานร่วมกันทั้งภายในองค์กรและระหว่างองค์กร รวมทั้งระเบียบ ประกาศ และข้อปฏิบัติไม่เอื้อต่อการปฏิบัติงาน หรือดำเนินงานในกรณีเร่งด่วน และมีข้อจำกัดในปฏิบัติงานในบางครั้ง หรือต้องแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า ข้อเสนอแนะ คือ ควรจัดกิจกรรมที่ส่งเสริม แลกเปลี่ยนความรู้ และประสบการณ์ในการทำงานร่วมกันร่วมกันทั้งภายในองค์กรเดียวกันและระหว่างองค์กร เพื่อให้ผู้บริหารและพนักงานเกิดความรัก ความผูกพัน และสามัคคีกัน รวมไปถึงการกำหนดรูปแบบแนวทางการบริหารงาน ที่เป็นมาตรฐาน เป็นไปตามระเบียบ หลักเกณฑ์ มีความเหมาะสมกับองค์กร เป็นรูปธรรม สามารถนำไปปฏิบัติได้จริง รวมทั้งกำหนดนโยบายและเป้าหมายขององค์กรอย่างชัดเจน มีแนวทางในการปฏิบัติงานหรือการดำเนินงานเพื่อแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าได้เป็นอย่างดี

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สร้อยยอดทอง ห. . ., & บดีรัฐ โ. . (2021). ความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอบางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก . Journal of Modern Learning Development, 6(3), 150–163. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/247958
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เกียรติศักดิ์ โมครัตน์. (2560). อิทธิพลของคุณภาพชีวิตในการทำงานและความผูกพันต่อองค์การที่ผลต่อการเป็นสมาชิกที่ดีขององค์การของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

จุรีพร แก้วคำภา. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานกับความผูกพันของบุคลากรที่มีต่อองค์การของบุคลากรเทศบาลตำบลคลองหาดจังหวัดสระแก้ว. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ดวงพร โพธิ์สร. (2558). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานและความผูกพันต่อองค์กรของครูผู้ดูแลเด็ก ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดฉะเชิงเทรา. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ดุสิตา ชื่นชุมแสง (2555). ปัจจัยโดยภาพรวมมีผลต่อความผูกพันต่อองค์การของบุคลากรในองค์การบริหารส่วนตำบลบัวทอง อำเภอเมือง จังหวัดบุรีรัมย์. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์

สุรัตน์ ทองโท. (2558). ความผูกพันต่อองค์การของพนักงานองค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอนาเชือก จังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

โสมย์สิรี มูลทองทิพย์. (2556). ความผูกพันต่อองค์การของพนักงานที่ปฏิบัติงานในโรงเรียนมัธยมศึกษา อำเภอท่ามะกา. รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

รสคนธ์ รัตนเสริมพงศ์. (2554). แนวคิดและหลักการทั่วไปในการบริหารท้องถิ่น. สาขาวิชาวิทยาการจัดการ. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.