การพัฒนากิจกรรมท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วม ของชุมชนท้องถิ่นคอรุม จังหวัดอุตรดิตถ์
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) ศึกษาสภาพด้านการท่องเที่ยว และกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมชุมชนคอรุม 2 ) พัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนคอรุม และ 3 ) รูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่เหมาะสมของชุมชนคอรุม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณร่วมกัน ด้วยเครื่องมือ การสังเกต การสัมภาษณ์ แบบสอบถาม การสนทนากลุ่มและการประชุมเชิงปฏิบัติการ ใช้การสุ่มตัวอย่าง การสัมภาษณ์แบบเจาะจง 4 กลุ่ม คือ 1 ) กลุ่มผู้บริหารระดับพื้นที่ 2 ) กลุ่มผู้ประกอบการ 3 ) กลุ่มผู้นำ และ 4 ) กลุ่มตัวแทนชาวบ้าน จำนวน 35 คน และสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิ เก็บข้อมูลแบบสอบถาม จำนวน 307 คน จากประชากร 1,321 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติร่วมกับการสังเคราะห์ข้อมูลทางสังคมศาสตร์
ผลการศึกษา 1. สภาพด้านการท่องเที่ยวชุมชนคอรุม พบว่าทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดดเด่น พบข้อมูลพระยาพิชัยดาบหัก วัฒนธรรมลาวเวียง แต่การบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวและกิจกรรมไม่ชัดเจน 2. การพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนคอรุม พบ 5 รูปแบบ คือ 1) กิจกรรมท่องเที่ยวบนฐานวัฒนธรรมและทรัพยากร 2) กิจกรรมความสามารถในการสืบทอดภูมิปัญญาและองค์ความรู้ 3) กิจกรรมความเป็นเอกลักษณ์ด้านวิถีชีวิต 4) กิจกรรมบนความต่อเนื่องของการสืบสานวัฒนธรรม และ 5) กิจกรรมความผูกพันของชุมชนต่อแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม 3. รูปแบบกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่เหมาะสมชุมชนคอรุม พบ 4 กิจกรรม คือ 1) กิจกรรม ชั่วโมงลงมือทำของที่ระลึก “ประติมากรรมเครื่องปั้นดินเผานูนต่ำ” 2) ประติมากรรมลอยตัว ตุ๊กตาหาบจังหัน 3) กิจกรรมท่องเที่ยวตามรอยพุทธวิถีลาวเวียง หาบจังหัน และ 4) กิจกรรม “ต้นผึ้ง” สะท้อนความสามารถในการสืบทอดภูมิปัญญาอย่างยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ประกอบศิริ ภักดีพินิจ. (2553). การอนุรักษ์กับการท่องเที่ยว. เอกสารรายวิชาการอนุรักษ์กับการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยพะเยา.
พันธิพา มาลา และ ลำยอง ปลั่งกลาง. (2553). แนวทางการฟื้นฟูวัฒนธรรมชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว: กรณีศึกษาชุมชนอำเภอบ้านแพรก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. รายงานวิจัย สถาบันอยุธยาศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
ภูมิพัฒน์ สุภาจันทรสุข. (2554). การจัดการความรู้เพื่อพัฒนาโคมศรีล้านนาภูมิปัญญาชาวบ้าน. ปริญญานิพนธ์ วท.ม. การจัดการความรู้. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
วิลาวัณย์ ภมรสุวรรณ. (2553). แนวทางการบริหารจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษาชุมชนริมน้ำดั้งเดิม ในพื้นที่เทศบาลตำบลอัมพวาและบริเวณใกล้เคียงจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่. 3 (2), 5-18.
สถาบันการท่องเที่ยวโดยชุมชน. (2554). การท่องเที่ยวชุมชน (CBT). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 18 พฤษภาคม 2560. แหล่งที่มา: www.cbt-i.org.
อคิน รพีพัฒน์. (2547). การมีส่วนร่วมของประชาชนในงานพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์การศึกษานโยบายสาธารณสุข.
Richards,G. 1995. Cultural Tourism in Europe. UK: CAB International, Wallingford.
Richard,G. 2012. Structuring An Effective and Technically-Correct Grass-Roots Approach, Keynotespeech 2 The Management of World Heritage Cities Evolving Concepts, New Strategies.