การสร้างแบบวัดทักษะการรู้เท่าทันสื่อสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อสร้าง หาคุณภาพและสร้างเกณฑ์ปกติ (Norms) ของแบบวัดทักษะการรู้เท่าทันสื่อสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร ซึ่งกลุ่มตัวอย่างได้มาโดยการกำหนดขนาดจากการคำนวณโดยการใช้โปรแกรม G*Power และการสุ่มแบบหลายขั้นตอน (Multi-stage Sampling) ได้กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 4 จำนวน 376 คน ใช้แบบสอบถาม (Questionnaire) เป็นเครื่องมือในการวิจัย ซึ่งมีค่าดัชนีความสอดคล้อง (IOC : Item – Objective Congruence) ตั้งแต่ 0.80 – 1.00 สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน, เปอร์เซ็นไทล์ และค่าการขยายคะแนนที่ปกติ
ผลการวิจัยพบว่า
1) สร้างและหาคุณภาพแบบวัดทักษะการรู้เท่าทันสื่อของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร เพื่อให้สอดคล้องกับวัตถุประสงค์ ประกอบด้วย 5 ด้าน 30 ตัวบ่งชี้ คือทักษะการสร้างสรรค์ ทักษะการวิเคราะห์ ทักษะการประเมินเนื้อหาสาร ทักษะการมีส่วนร่วมและทักษะในการเข้าถึง ซึ่งมีลักษณะเป็นแบบวัดเชิงสถานการณ์ 3 ตัวเลือก และมีการให้คะแนนเป็น 0,1 และ 2 คะแนน จำนวน 30 ข้อ ซึ่งมีค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.619 ถึง 0.852 ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.979 และมีความตรงเชิงโครงสร้างโดยพิจารณาจากค่าไคส-แควร์ 97.46 โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบที่มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบมากที่สุดได้แก่ทักษะการเข้าถึง 0.997 รองลงมาคือ ทักษะการวิเคราะห์ 0.991 ทักษะการประเมินเนื้อหาสาร 0.938 ทักษะการมีส่วนร่วม 0.983 และน้อยที่สุดคือทักษะการสร้างสรรค์ 0.900
2) เกณฑ์ปกติของแบบวัดทักษะการรู้เท่าทันสื่อของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การ ศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร มีเกณฑ์ปกติในคะแนนทีปกติตั้งแต่ T 20 ถึง T63 ทักษะการรู้เท่าทันสื่อสูงมาก จำนวน 100 คน คิดเป็นร้อยละ 26.59 ระดับปานกลางจำนวน 174 คนคิดเป็นร้อยละ 46.28 ระดับต่ำจำนวน 102 คน คิดเป็นร้อยละ 27.12
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ทรงศักดิ์ ภูศรีอ่อน. (2558). การประยุกต์ใช้ SPSS วิเคราะห์ข้อมูลงานวิจัย. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
ปกรณ์ ประจันบาน และ อนุชา กอนพ่วง. (2558). การวิจัยและพัฒนาแบบวัดทักษะในศตวรรษที่ ๒๑ ด้านการรู้เท่าทันสื่อ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา. คณะศึกษาศาสตร. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พรทิพย์ เย็นจะบก. (2558). เด็กไทยรู้เท่าทันสื่อ ฉลาดรู้ ฉลาดเลือก. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม สำนักเฝ้าระวังทางวัฒนธรรม.
พรรณพิมล วิปุลากร และคณะ. (2553). ห้าสิบปีสถาบันราชานุกูล. กรุงเทพมหานคร: สถาบันราชานุกูล กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2545). หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เฮ้าส์ ออฟ เคอร์มิสท์.
มูลนิธิอินเทอร์เน็ตร่วมพัฒนาไทย. (2555). รู้เท่าทันสื่อ ICT. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอเซีย แปซิฟิก ออฟเซ็ท จำกัด.
วราพร เอราวรรณ์. (2563). การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรม Mplus. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสถาบันวิจัยระบบการศึกษา.
สมนึก ภัททิยธนี. (2551). การวัดผลการศึกษา. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
สมนึก ภัททิยธนี. (2556). เทคนิคการสอนคณิตศาสตร์ ระดับประถมศึกษา. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์. (2548). ปิดหู ปิดตา ปิดปาก : สิทธิเสรีภาพในมือธุรกิจการเมืองสื่อ. กรุงเทพมหานคร: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Thoman, E., & Jolls, T. (2003). Literacy for the 21st Century: An Overview & Orientation Guide to Media Literacy Education Santa Monica, CA: Center for Media Literacy.