แนวคิดทุนมนุษย์ : ทรรศนะจากทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ร่วมสมัยและพุทธปรัชญา

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยเรื่องแนวคิดทุนมนุษย์:ทรรศนะจากทฤษฎีเศรษฐศาตร์ร่วมสมัยและพุทธปรัชญามีวัตถุประสงค์ คือ 1) ทรรศนะของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ร่วมสมัย 2) ทรรศนะของพุทธปรัชญา และ 3)การวิเคราะห์เปรียบเทียบทรรศนะจากทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ร่วมสมัยและพุทธปรัชญา ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ(Qualitative Research) เน้นการวิจัยเอกสาร (Documentary Research) ใช้หลักวิเคราะห์เนื้อหา(Content  Analysis) แล้วสรุปนำเสนอผลการวิจัยเชิงคุณภาพ ผลการวิจัยตามวัตถุประสงค์ข้อที่ 1 พบว่า ทุนที่อยู่ในมนุษย์มีอยู่โดยธรรมชาติและทุนที่เกิดจากการศึกษาเล่าเรียนฝึกฝนอบรม ครอบครัว สุขภาพอนามัย และนโยบายของรัฐ จะทำส่งผลให้เกิดองค์ความรู้ ทักษะ ความสามารถ ประสบการณ์ในการทำงานหรือการผลิตจนเกิดเป็นความเชี่ยวชาญ ก่อให้เกิดประสิทธิภาพในการผลิตมากขึ้นและรายได้เพิ่มมากขึ้น
          ตามวัตถุประสงค์ข้อที่ 2 พบว่า การพัฒนาทุนมนุษย์ด้วยหลักไตรสิกขากระตุ้นด้วยวิถีทางแห่งสัมมาทิฏฐิ มีส่วนประกอบที่สำคัญสิ่งแวดล้อมภายนอกที่เรียกว่า ปรโตโฆสะที่เป็นกัลยาณมิตร และปัจจัยภายในที่เรียกว่า โยนิโสมนสิการ จะทำให้เกิดทุนมนุษย์ที่สามารถพัฒนาไปสู่ประโยชน์ (อัตถะ) อยู่สองส่วนคือส่วนที่เป็นโลกียะวิสัยและโลกุตตรวิสัย กระบวนการจะเริ่มด้วยการศึกษา (สิกขะ) ให้มีความดีในตนและสังคม (สีละ) ฝึกฝนอบรมมีวิจารณาญาณ (สมาธิ) และพัฒนาความรู้ในการแก้ไขปัญหาได้ (ปัญญา)
          และตามวัตถุประสงค์ข้อที่ 3 พบว่า การพัฒนาทุนมนุษย์ที่มีกระบวนการที่ต้องกระตุ้นทุนที่มีอยู่ในธรรมชาติเชื่อมโยงไปสู่ทุนที่จะต้องได้รับการศึกษาอบรมฝึกฝนอย่างต่อเนื่องจะทำให้ศักยภาพของมนุษย์มีการพัฒนาไปถึงจุดหมายปลายทางที่สำคัญทั้งตนเองได้พัฒนาขีดความสามารถในการทำกิจกรรมของชีวิต และสังคมได้ประโยชน์อย่างมีประสิทธิภาพ ส่วนที่เห็นแย้งเป้าหมายของทุนมนุษย์ที่ต่อยอดจากทรรศนะของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ร่วมสมัยทุนมนุษย์จะมีจุดเน้นที่มีสัมมาทิฎฐิในการประกอบสัมมาอาชีพเป็นแนวทางมัชฌาปฏิปทา นำไปสู่จุดหมายของพุทธปรัชญาที่เป็นความจริงสูงสุดคือพระนิพพาน