กรอบแนวคิดการศึกษาการประชาสัมพันธ์เบื้องต้น

Main Article Content

สุธัญญา กฤตาคม

บทคัดย่อ

          ประชาสัมพันธ์เป็นการสื่อสาร เผยแพร่ข่าวสาร ผ่านกระบวนการสื่อสารและสื่อที่เหมาะสมไปยังผู้รับสารเพื่อให้ผู้รับสารเกิดการรับรู้ ความเข้าใจ และมีทัศนคติที่ดีให้เกิดกับกลุ่มเป้าหมายเปิดรับสารเพื่อให้เกิดความร่วมมือตามวัตถุประสงค์ที่ผู้ส่งสารต้องการ การประชาสัมพันธ์ยังเป็นเครื่องมือในการสร้างภาพลักษณ์ สร้างความน่าเชื่อ สร้างค่านิยมไปยังบุคคลและองค์กรเพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีระหว่างองค์กรและประชาชน บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสังเคราะห์กรอบแนวคิดการศึกษาหลักการประชาสัมพันธ์เบื้องต้นนำเสนอความสำคัญของการประชาสัมพันธ์การสื่อสารการประชาสัมพันธ์ที่เหมาะสม รวมถึงประเด็นเนื้อหาเพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจต่อแนวคิดการประชาสัมพันธ์เบื้องต้น  ผลการศึกษาพบว่า กรอบแนวคิดการศึกษาการประชาสัมพันธ์เบื้องต้นประกอบไปด้วย 2 ส่วน ได้แก่ (1) การประชาสัมพันธ์ภายใน ประกอบด้วย การสร้างความสัมพันธ์อันดีระดับผู้บริหารไปยังพนักงานภายในองค์กร ระดับพนักงานภายในองค์กรไปยังระดับผู้บริหาร ระดับหน่วยงานในองค์กร ระดับต่างหน่วยงานและต่างระดับในองค์กร และ (2) การประชาสัมพันธ์ภายนอก ประกอบด้วย การประชาสัมพันธ์กลุ่มลูกค้า การประชาสัมพันธ์กลุ่มผู้ถือหุ้น การประชาสัมพันธ์กลุ่มผู้จัดส่ง การประชาสัมพันธ์กลุ่มชุมชนใกล้เคียง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
กฤตาคม ส. (2021). กรอบแนวคิดการศึกษาการประชาสัมพันธ์เบื้องต้น. Journal of Modern Learning Development, 6(5), 261–273. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/249110
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ณัฏฐ์ชุดา วิจิตรจามรี. (2559). หลักการประชาสัมพันธ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.

ทัศนีย์ ผลชานิโก. (2559). การประชาสัมพันธ์(Public Relations). ออนไลน์. สืบค้นวันที่ 26 สิงหาคม 2563. แหล่งที่มา: http://www.prd.go.th/download/article/article_20151102174745.pdf

บุณยนุช ธรรมสอาด. (2551). คู่มือปฏิบัติงานประชาสัมพันธ์ เรื่องหลักการประชาสัมพันธ์. สำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษามัธยมศึกษาเขต 5: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ.

บุหงา โปซิว. (2552). การจัดการเชิงกลยุทธ์: การสื่อสารภายในองค์กร.การประชุมวิชาการระดับชาติ UTCC Academic Week 2552. วันที่ 20 มีนาคม 2552 ณ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.

ประภาศรี สวัสดิ์อำไพรักษ์. (2562). ความหมายและความสำคัญของการประชาสัมพันธ์. ออนไลน์. สืบค้นวันที่ 26 สิงหาคม 2563. แหล่งที่มา: https://www.stou.ac.th/stou.ac.th/stouonline/ lom/data/ sms/market/Unit8/Subm1/U811-1.htm?fbclid=IwAR2v-DIbfSJjwsTVJGfo7KAVS0 tzvyPhtF6bWMO6RD2-yxAQxN3WGnwNZhw.

รวิวงศ์ ศรีทองรุ่ง. (2543). การพัฒนาบุคลิกภาพเพื่อการประชาสัมพันธ์. กรุงเทพมหานคร: ขุนนนท์การพิมพ์.

วิรัช ลภิรัตนกุล. (2538). การประชาสัมพันธ์การสื่อสารโฆษณาสื่อสารมวลชน. (พิมพครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิรัช ลภิรัตนกุล. (2546). การประชาสัมพันธ์ฉบับสมบูรณ์ (ปรับปรุงเพิ่มเติมใหม่). (พิมพค์รั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์.

วิรัช ลถิรัตนกุล. (2553). การประชาสัมพันธ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงการณ์มหาวิทยาลัย

เสรี วงษ์มณฑา. (2540). การประชาสัมพันธ์: ทฤษฎีและปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.

สุวิสาข์ เหล่าเกิด. (2551). การนำเสนอรูปแบบการประชาสัมพันธ์เชิงรุก สำหรับงานประชาสัมพันธ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร. มหาวิทยาลัยศิลปากร: นครปฐม.

Lee, Ivy L. (1930). Ivy Ledbetter Lee Papers. New Jersey: Princeton University.

Sam Black.(1975). Practical Public RelationsZ. (3rd)ed. London: Pitman Publishing Ltd.

Wilcox, D.L., and Cameron, G.T. (2014). Public Relations. (5th ed.). Boston: Pearson Education.