กลยุทธ์การตลาด 7Ps ที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงลักษณะภูมิปัญญาท้องถิ่น กรณีศึกษาผ้าไหม บ้านแสนสุข ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์

Main Article Content

ณัฐธิดา อินทร์ตาล

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1.) ระดับกลยุทธ์การตลาด 7Ps 2.) ระดับการเปลี่ยนแปลงภูมิปัญญาท้องถิ่น 3) การใช้กลยุทธ์การตลาด 7Ps ที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงลักษณะภูมิปัญญาท้องถิ่น และ 4) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการใช้กลยุทธ์การตลาด 7Ps การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างการวิจัย ประกอบด้วย กลุ่มผู้บริโภคและกลุ่มตัวแทนครัวเรือน จำนวน 328 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติสัมประสิทธิ์เพียร์สัน และการวิเคราะห์ถดถอยเชิงพหุ โดยวิธี Enter ผลการวิจัยพบว่า
          1.ระดับกลยุทธ์การตลาด 7Ps  กรณีผ้าไหม บ้านแสนสุข ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์  โดยรวมอยู่ในระดับมาก    
          2. ระดับการเปลี่ยนแปลงลักษณะภูมิปัญญาท้องถิ่น กรณีศึกษาผ้าไหม บ้านแสนสุข ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์ โดยรวมอยู่ในระดับมาก
          3. กลยุทธ์การตลาด 7Ps ที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงลักษณะภูมิปัญญาท้องถิ่น กรณีศึกษาผ้าไหมบ้านแสนสุข ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์ โดยภาพรวม สามารถอธิบายได้ร้อยละ 11.2 มีค่า R2 = .112 และมีค่า F = 6.918  มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
          4. ข้อเสนอแนะการใช้กลยุทธ์การตลาด 7Ps กรณีศึกษาผ้าไหม บ้านแสนสุข ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์ พบว่า ควรกำหนดราคาของผลิตภัณฑ์ให้สอดคล้องกับขนาด ลวดลายของผลิตภัณฑ์ ควรเพิ่มขนาดของผลิตภัณฑ์ให้ผู้บริโภคสามารถเลือกได้อย่างหลากหลาย ควรมีการจัดทำวีดีทัศน์ ช่องยูทูป และการโฆษณาในสื่อออนไลน์ต่างๆ สำหรับการประชาสัมพันธ์สินค้าของกลุ่ม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อินทร์ตาล ณ. (2021). กลยุทธ์การตลาด 7Ps ที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงลักษณะภูมิปัญญาท้องถิ่น กรณีศึกษาผ้าไหม บ้านแสนสุข ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์. Journal of Modern Learning Development, 6(5), 155–165. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/249403
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

บุญประคอง เนียมคำ. (2555). ความหมายและความสำคัญของการตลาด. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2563. แหล่งที่มา: https://sites.google.com/a/ttc.ac.th/boonprakong2554/home/bth-thi-1-khwam hmay-laea-khwam-sakhay-khxng-kar-tlad.

พิมลจรรย์ นามวัฒน์และคณะ. (2544). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการบริหารธุรกิจ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: เท็กซ์แอนด์เจอร์นัล.

พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2550). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.

ลออ ไชยโยธา. (2551). ภูมิปัญญาการทอผ้าไหมชุมชนตำบลโคกจานอำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. ศรีสะเกษ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.

วัฒนะ จุฑะวิภาค. (2545). การออกแบบเครื่องประดับ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริ ผาสุก. (2545). ผ้าไหมพื้นบ้าน. กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.

Faul, F., Erdfelder, E., Lang A. –G. & Buchner, A. (2009). “G*Power 3: A Flexible Statistical Power Analysis Program for the Social and Behavioral sciences”. Behavior Research Methods 39 (1), 175 – 191.

Hinkle, D.E. (1998). Applied Statistics for the Behavioral Sciences. Boston: Houghton Mifflin.

Yamane, Taro. (1973). Statistics An Introductory Analysis. (3rh ed). New York : Harper& Row.