การส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นการประดิษฐ์เทียนพรรษาเพื่อการท่องเที่ยวเชิงพุทธ ในจังหวัดอุบลราชธานี
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาภูมิปัญญาท้องถิ่นการประดิษฐ์เทียนพรรษา 2) เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงการประดิษฐ์เทียนพรรษา 3) เพื่อเสนอแนวทางการส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นการประดิษฐ์เทียนพรรษาเพื่อการท่องเที่ยวเชิงพุทธในจังหวัดอุบลราชธานี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เอกสารและการสัมภาษณ์กลุ่มเป้าหมายวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
การส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นความเป็นเอกลักษณ์ด้านวิถีชีวิต ภูมิปัญญา และองค์ความรู้ในงานประเพณีส่วนใหญ่เป็นทางพุทธศาสนา การประกอบพิธีกรรมสืบทอดกันมาจากอดีตถึงปัจจุบัน และมีกิจกรรมเสริมเพื่อให้เกิดความสนุกสนานและน่าสนใจ และความงดงามทางศิลปวัฒนธรรม ความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่น
การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต ประเพณี ภูมิปัญญาและวัฒนธรรมของท้องถิ่น ความแตกต่างของการทำต้นเทียนในสมัยอดีตและปัจจุบันมีความแตกต่างกันตั้งแต่กระบวนการทำ รูปแบบ องค์ประกอบการประดับตกแต่ง จุดประสงค์ในการทำต้นเทียนสมัยพุทธกาลก็เพื่อเป็นพุทธบูชาและเพื่อเป็นการเชิดชูวัดวาอาราม ปัจจุบันเพื่อการประกวดแข่งขันเป็นสำคัญได้เข้ามามีส่วนร่วมในการจัดงานประเพณีแห่เทียนพรรษา จังหวัดอุบลราชธานี
แนวทางการส่งเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่นการประดิษฐ์เทียนพรรษาเพื่อการท่องเที่ยวเชิงพุทธในจังหวัดอุบลราชธานี โดยการนำหลักธรรมคำสอนที่เป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้ความสามัคคีเข้าไปสอดแทรกภูมิปัญญาท้องถิ่นผ่านการประดิษฐ์เทียนหรือแกะสลักต้นเทียนและการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงพุทธ เพื่อให้คนในชุมชนเกิดความเลื่อมใส ศรัทธา ต่องานประเพณีการแห่เทียนพรรษาของชุมชนอย่างจริงจังและเห็นคุณค่า คุณประโยชน์ที่ได้รับจากการร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อให้ได้ผลงานที่มีประสิทธิภาพ สร้างความสำเร็จในการสร้างสรรค์ผลงานให้ยิ่งใหญ่ เพื่อพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของชุมชนต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานจังหวัดอุบลราชธานี. (2555). งานประเพณีแห่เทียนพรรษาจังหวัด อุบลราชธานี. การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย สำนักงานจังหวัดอุบลราชธานี.
ธนิต บุตรทิพย์สกุล. (2558). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธของนักท่องเที่ยว วัดในจังหวัดน่าน. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุณยสฤษฎ์ อเนกสุข. (2552). รัฐกับการลงทุนทางวัฒนธรรม : ศึกษากรณีงานประเพณีแห่เทียนพรรษา จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหิดล,
ประเวศ วะสี. (2541). ประชาคมตำบล ยุทศาสตร์เพื่อเศรษฐกิจพอเพียง ศีลธรรม และ สุขภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มติชน.
พวงผกา ประเสริฐศิลป์. (2542). ประเพณีไทยกับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสวัฒนธรรมโลก. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เสมาธรรม.
เพ็ญศรี ดุ๊ก และคณะ. (2544). วัฒนธรรมพื้นบ้าน : คติความเชื่อ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภูดิศ โม้งปราณีต. (2552). การพัฒนาการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นไทยวนเรื่องการตัดตุงไส้ช้างของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนบ้านม่วงฝ้าย อําเภอเสาไห้จังหวัดสระบุรี. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขายุทธศาสตร์การพัฒนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
รุ่ง แก้วแดง. (2541). ปฏิวัติการศึกษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร: มติชน.
สรัญพัฒน์ คันสุขเกษม. (2547). การสื่อสารและการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมงานประเพณีแห่เทียนพรรษาจังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สามพร มณีไมตรีจิต. (2539). บทบาทวัฒนธรรมไทยกับการท่องเที่ยว. เอกสารประกอบการสัมมนาทาง วิชาการโครงการสืบสานวัฒนธรรมไทยนิยมไทย ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
สุรเชษฐ์ เวชชพิทักษ์. (2554). รากฐานแห่งชีวิตวัฒนธรรมชนบทกับการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: โอเดียน สโตร์.
อมรา พงศาพิชญ์. (2555). ความหลากหลายทางวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2542). ภูมิปัญญาชาวบ้าน. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิภูมิปัญญา.