การพัฒนากระบวนการเรียนรู้โดยบูรณาการแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา ระบบพี่เลี้ยง และการวิจัยเป็นฐาน (CCR) เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะครูหลักสูตรการวัดประเมินและวิจัยทางการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) พัฒนากระบวนการเรียนรู้โดยบูรณาการแนวคิด CCR ในการเสริมสร้างสมรรถนะครูหลักสูตรการวัดประเมินและวิจัยทางการศึกษา 2) ศึกษาผลการใช้กระบวนการเรียนรู้ ดำเนินการพัฒนาและเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างที่ได้มาจากการเลือกเฉพาะเจาะจง ประกอบด้วย คณาจารย์ประจำหลักสูตรการวัดประเมินและวิจัยทางการศึกษาจำนวน 5 คน นักศึกษาหลักสูตรการวัดประเมินและวิจัยทางการศึกษาจำนวน 18 คน ครูพี่เลี้ยงจากสถานศึกษาเครือข่ายฝึกประสบการณ์วิชาชีพจำนวน 18 คน เครื่องมือที่ใช้ คือแบบสังเกต แบบสัมภาษณ์ แบบประเมินสมรรถนะ ผลวิจัยสรุปได้ ดังนี้
ผลการพัฒนากระบวนการเรียนรู้ฯ ประกอบด้วย 2 ระยะ รวม 6 กิจกรรม ได้แก่ ระยะที่ 1 เข้าใจ: บริบท มี 2 กิจกรรมคือ 1.1) เตรียมความพร้อมก่อนที่จะไปออกฝึกปฏิบัติวิชาชีพครูในสถานศึกษา (Practicum 1) 1.2) ประชุม แลกเปลี่ยนเรียนรู้สร้างความเข้าใจระหว่างคณาจารย์ นักศึกษา ครูพี่เลี้ยงก่อนออกไปฝึกปฏิบัติวิชาชีพครูในสถานศึกษา (Practicum 1) ระยะที่ 2 เข้าถึง พัฒนา มี 4 กิจกรรมคือ 2.1 นำแนวคิดกระบวนการ Contemplative Education Coaching และ Research Based Learning (CCR) ไปปรับใช้ในการเรียนการสอนรายวิชาเอก จำนวน 2 รายวิชา 2.2) ฝึกปฏิบัติการขั้นสังเกต แลกเปลี่ยนเรียนรู้ สะท้อนผลการปฏิบัติ 2.3) ปลูกฝังวิถีวิจัยให้กับนักศึกษาผ่านการทำวิจัยตนเอง 2.4) ถอดบทเรียนและฝึกปฏิบัติการเติมเต็มเสริมสร้างทักษะการออกแบบการเรียนการสอน
ผลการใช้กระบวนการเรียนรู้ฯ พบว่า นักศึกษาครูเกิดการพัฒนาสมรรถนะที่ดีขึ้น ทุกด้าน ในส่วนของคณาจารย์ในบทบาทของอาจารย์นิเทศ รวมถึงครูพี่เลี้ยง ได้รับการฝึกฝนให้มีความรู้ และทักษะในสมรรถนะเกี่ยวกับแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา ระบบพี่เลี้ยง และการวิจัยเป็นฐาน (CCR) ที่เพิ่มมากขึ้นตามการรับรู้ของตนเอง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กุลวดี โรจน์ไพศาลกิจ และคณะ. (2553). ความร่วมมือของเครือข่ายสถาบันการศึกษาเพื่อหนุนเสริมคุณภาพการเรียนรู้ของเด็กและเยาวชน ในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดฉะเชิงเทรา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
ชาญชัย ศุภอรรถกร และคณะ. (2556). รูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะแก่ครูผู้สูงอายุในการใช้ ICT เพื่อสนับสนุนงานบริหารและงานการเรียนการสอน กรณีศึกษา : โรงเรียนบ้านธาตุ ตำบลแสนสุข อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
พระสุพจน์ ยืนศักดิ์. (2556). การใช้กิจกรรมการเขียนบันทึกสองคอลัมน์เพื่อส่งเสริมความสามารถในการเขียนและนิสัยรักการอ่านภาษาอังกฤษของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วิจารณ์ พานิช. (2562). วิจัยชั้นเรียนเปลี่ยนครู. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสยามกัมมาจล.
วิไลภรณ์ ฤทธิคุปต์. (2562) การชี้แนะการสอน: แนวทางการนำไปใช้พัฒนาการจัดการเรียนการสอนของครู. วารสารราชพฤกษ์. 17 (1). 1-10.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). การจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะเชิงรุก. กรุงเทพมหานคร: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. (2553). แนวทางการจัดการเรียนการสอนในโรงเรียนมาตรฐานสากล. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สิริรัตน์ นาคิน. (2562). ผลการใช้รูปแบบการเรียนการสอนตามแนวจิตตปัญญาศึกษาสำหรับนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 13 (3). 273-282.
สุวิมล ว่องวานิช. (2555). การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน. (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรจรีย์ ณ ตะกั่วทุ่ง และพร้อมภัค บึงบัว. (2557). ระบบพัฒนาสมรรถนะครูและบุคลากรทางการศึกษาด้วยเทคโนโลยีสารสนเทศ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)