แนวทางการบริหารจัดการเพื่อพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัล ในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก

Main Article Content

สุกิจ อัครมหาเสนาวงศ์

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอแนวทางการบริหารจัดการเพื่อพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก  เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กำหนดการดำเนินการเป็น  2 ขั้นตอน คือ ขั้นตอนที่ 1 การศึกษาการศึกษาสภาพ เหตุปัจจัยสำคัญที่ส่งผลการพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัล ในช่วง พ.ศ. 2558-2564  และภาพอนาคตของการพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก ในช่วง พ.ศ. 2565-2569 โดยการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 29 คน และวิเคราะห์เนื้อหา ขั้นตอนที่ 2 การศึกษาแนวทางการบริหารจัดการเพื่อการพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก โดยการสนทนากลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 14 คน ประเมินความเป็นไปได้และความเป็นประโยชน์ของแนวทาง โดยผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 33 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
          ผลการวิจัยพบว่า
          แนวทางการบริหารจัดการเพื่อพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก มีดังนี้ 1) พัฒนาระบบบริหารจัดการสถานศึกษาดิจิทัล PDCA+TPM (Technology, Participation, Moral)  2) พัฒนาสภาพแวดล้อมและระบบสารสนเทศดิจิทัล 3) พัฒนาครูเพื่อการจัดการเรียนการสอนยุคดิจิทัล ผลการประเมินความเป็นไปได้อยู่ในระดับมากที่สุดผลการประเมินความเป็นประโยชน์อยู่ในระดับมาก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อัครมหาเสนาวงศ์ ส. . (2022). แนวทางการบริหารจัดการเพื่อพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัล ในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. Journal of Modern Learning Development, 7(2), 1–18. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/254028
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กชพร มั่งประเสริฐ. (2564). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูยุค Thailand 4.0 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเพชรบุรี. การประชุมนำเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษาระดับชาติ ครั้งที่ 16 ปี การศึกษา 2564.

กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2559). Digital Thailand. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง นโยบายและจุดเน้นของกระทรวง ศึกษาธิการ ปีงบประมาณ 2464. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2564). คำแถลงนโนยายการจัดการศึกษานโยบายรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ นางสาวตรีนุช เทียนทอง. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2564. แหล่งที่มา: http://www. cmcat.ac.th/main/images/stories/data/data2564/PR/64-04-19.pdf.

กรุณา โถชารี. (2560) รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้นของปัจจัยที่ส่งผลต่อสมรรถนะครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารมหาวิทยาลัยพิษณุโลก. 10 (2), 238-251.

กาญจนา เดชสม. (2564). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารสถานศึกษาแบบดุลยภาพเพื่อพัฒนาความเป็นพลเมืองดิจิทัล. ครุศาสตร์วารสาร, 15 (1), 69-86.

เขมรัตน์ บุญหล่อสุวรรณ์. (2562). การศึกษาประสบการณ์การใช้งานดิจิทัลแพลตฟอร์มเพื่อสนับสนุนการสอนของครู. วิทยานิพนธ์. บัณฑิตมหาวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

คำแถลงนโยบายของคณะรัฐมนตรีพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี. (2562). ราชกิจานุเบกษา เล่ม 136 ตอน 186. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2564. แหล่งที่มา: http://www.ratchakitcha. soc.go.th/ DATA/PDF/2562/E/186/T_0001.PDF.

ชนิตา รักษ์พลเมือง และคณะ. (2560). การศึกษาสภาพและปัญหาการผลิต การใช้และการพัฒนาครูการศึกษาขั้นพื้นฐานที่สอดคล้องกับความต้องการในอนาคต. วารสารครุศาสตร์. 45 (3), 17-33.

ชาญณรงค์ วิเศษสัตย์ และ วาสนาไทย วิเศษสัตย์. (2563). การศึกษาความต้องการจำเป็นในการส่งเสริมสมรรถนะดิจิทัลของนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. 15 (1), 106-117.

ณัฐวดี ศิลปะศักดิ์ขจร. (2558). สภาพการใช้ ปัญหาและอุปสรรคในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษาภายในโรงเรียนสังกัดเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดนครปฐม. วารสาร Veridian ฉบับภาษาไทย มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 8 (2), 628–638.

นโยบายและแผนระดับชาติว่าด้วยการพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2562). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 47 ก, น. 5 – 6.

ปัณณทัต กาญจนะวสิต. (2559). โลกยุค 4.0 World 4.0. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขานุการกองทัพบก.

พระราชบัญญัติการพัฒนาดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม พ.ศ. 2560. (2560). ราชกิจานุเบกษา เล่ม 134 ตอน 30, ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม 2564. แหล่งที่มา: http://www.ratchakitcha.soc.go.th.

พระสุเทพ วงศ์ยังประเสริฐ. (2562). การพัฒนายุทธศาสตร์การบริหารและจัดการศึกษาที่มีประสิทธิผลของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญคณะสงฆ์จีนนิกาย ในบริบทที่เปลี่ยนแปลง. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตมหาวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

พิชญ์ สินีมะโน. (2562). ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงในยุค Digital Disruption ต่อการศึกษา The Impact Of Digital Disruption to the Education. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 8 (1), 1-6.

มนัส จันทร์พวง. (2564). กลยุทธ์การบริหารงานวิชาการของวิทยาลัยชุมชนตามแนวคิดการศึกษา 4.0. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตมหาวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

มรกต วงษ์เนตร. (2558). การศึกษาปัญหาและแนวทางการพัฒนาครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ที่ส่งเสริมทักษะการคิดของนักเรียนโดยใช้หลักการบริหารวงจรเดมมิ่ง ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 10 (1), 1-14.

รังสรรค์ อินทน์จันทน์ และ พงษ์ศักดิ์ ซิมมอนด์ส. (2560). การบริหารภาครัฐ. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2564). สมรรถนะดิจิทัล: Digital Competency. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ศิวพร ศรีมังคละ. (2561). สมรรถนะด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารพื้นฐานของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร เขต 3. วารสารบัณฑิตศึกษา. 15 (70), 194–195.

ศิวาพัชญ์ บำรุงเศรษฐพงษ์. (2564). ตัวแบบการพัฒนาคุณลักษณะด้านดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศิลปการจัดการ, 5 (3). 1–3.

สมคิด สกุลสถาปัตย์. (2562). การสร้างพลังอำนาจในการบริหารงานบุคคลเชิงสมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน, วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร. 10 (2), 178-196.

สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แผนการบริหารจัดการโรงเรียนขนาดเล็ก. กรุงเทพมหานคร: สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). ประกาศสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เรื่อง นโยบายสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ปีงบประมาณ พ.ศ. 2564 – 2565. กรุงเทพมหานคร: สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สายสวาท เสาร์ทอง. (2562). กลยุทธ์การพัฒนาสมรรถนะครูเพื่อให้สอดคล้องกับการจัดการศึกษาเรียนรู้ยุค 4.0 ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 6 (9), 4281-4296.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2. (2562). แผนบริหารจัดการโรงเรียนขนาดเล็ก ปีการศึกษา พ.ศ. 2562 - 2565 สพป.หนองคาย เขต 2. หนองคาย: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). การวางผลกลยุทธ์ภาครัฐ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2563). หนังสือเวียน ที่ ศธ.0206.7ว4 เรื่อง การพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลสําหรับข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). รายงานผลการศึกษาสถานภาพการผลิตและพัฒนาครูในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

สุนทร หลักคำ และคณะ. (2561). การพัฒนารูปแบบการจัดการศึกษาระดับปฐมวัยสำหรับเด็กอายุ 3 ปี โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2. รายงานการวิจัย. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2.

สุรเดช โสมาบุตร. (2560). แนวทางการพัฒนาคุณภาพโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาขอนแก่น เขต 42. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. 36 (6), 28–29.

อมรรัตน์ จินดา. (2559) สภาพปัญหาและแนวทางส่งเสริมการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษาสำหรับสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 2, วารสาร Veridian ฉบับภาษาไทย มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 9 (1), 395-407.

อริสา นพคุณ. (2561). การพัฒนาสมรรถนะครูในสถานศึกษา สังกัดสํานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย. 12 (2), 232-244.

Samuel Kai Wah Chu. (2017). 21st Century Skills Development Through InquiryBased Learning. This Springer imprint: Hong Kong.