การประยุกต์ใช้อำนาจอธิปไตยในสังคมไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
เนื่องจากอำนาจอธิปไตยนั้นเป็นอำนาจสูงสุดในการปกครอง และในระบอบประชาธิปไตย เจ้าของอำนาจอธิปไตยก็คือ ประชาชน แต่ไม่สามารถที่จะเข้าไปใช้อำนาจนั้นได้ด้วยตนเอง จึงต้องมีการเลือกผู้นำหรือตัวแทน ที่เรียกว่านักการเมืองเข้าไปใช้อำนาจอธิปไตยนั้นแทน ในการบริหารประเทศชาติและเพื่อตอบสนองความต้องการของประชาชนในการอยู่ร่วมกันในสังคม เพราะฉะนั้น ในเมื่อนักการเมืองเป็นผู้ที่ใช้อำนาจอธิปไตยดังกล่าวนั้น ซึ่งอำนาจอธิปไตยนี้ก็สามารถที่จะให้ทั้งผลดีและผลเสีย พอ ๆ กัน ถ้าหากว่าผู้ใช้นั้นขาดความเข้าใจที่ถูกต้อง และขาดศีลธรรม จริยธรรม ความยุติธรรมในการใช้อำนาจอธิปไตย ก็จะสร้างความเดือดร้อนให้กับประชาชน แต่เมื่อใดที่ผู้ใช้อำนาจ ตั้งอยู่ในศีลธรรม จริยธรรม และมีจิตใจที่บริสุทธิ์แล้วการใช้อำนาจนั้นก็จะนําความสงบสุข และความร่มเย็นมาสู่ประชาชนและประเทศชาติในที่สุด
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ณัชชาภัทร อุ่นตรงจิตร. (2548). รัฐศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรีชา ช่างขวัญยืน. (2540). ทรรศนะทางการเมืองของพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: สามัคคีสาส์น.
พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม ๒๐. (2539). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2544). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มานิตย์ จุมปา. (2543). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 ความรู้เบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์นิติธรรม.
สุพจน์ บุญวิเศษ. (2537). หลักรัฐศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจํากัด เอ็ม.ที.เพรส.
อานนท์ อาภาภิรม. (2545). รัฐศาสตร์เบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.