ประเด็นทางภาษาในการศึกษาดนตรีพื้นบ้านอีสานตอบสนองการศึกษา และวิจัยวัฒนธรรมทางดนตรีในศตวรรษที่ 21
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาด้านการใช้ภาษาในการศึกษาดนตรีพื้นบ้านอีสานตอบสนองการศึกษาและวิจัยวัฒนธรรมทางดนตรีในศตวรรษที่ 21 และ เพื่อศึกษาความต้องการด้านการใช้ภาษาในการศึกษาดนตรีพื้นบ้านอีสานตอบสนองการศึกษาและวิจัยวัฒนธรรมทางดนตรีในศตวรรษที่ 21 ประชากรกลุ่มเป้าหมาย ได้แก่นักวิชาการทางดนตรี ครู อาจารย์ ปราชญ์ชาวบ้าน นักศึกษาระดับปริญญาตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก 12 ท่าน เลือกโดยการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content analysis)
ผลการวิจัยมีดังนี้
1. ด้านการใช้ภาษาในการศึกษาดนตรีพื้นบ้านอีสานตอบสนองการศึกษาและวิจัยวัฒนธรรมทางดนตรีในศตวรรษที่ 21 พบปัญหาในการใช้ภาษาในการอธิบายเทคนิคการเล่นตามทฤษฎีดนตรี การอธิบายความเป็นมาและต้นกำเนิดของคำที่ใช้ในการตั้งชื่อวัฒนธรรมดนตรีอีสาน การอธิบายองค์ประกอบดนตรี การอธิบายคำศัพท์เฉพาะ และ ความทันสมัยของข้อมูล
2. ด้านความต้องการในการศึกษาดนตรีพื้นบ้านอีสานตอบสนองการศึกษาและวิจัยวัฒนธรรมทางดนตรีในศตวรรษที่ 21 พบว่ามีความต้องการในการพัฒนาข้อมูลที่ทันสมัยสามารถในการเปรียบเทียบการการอธิบายเทคนิคการเล่นตามทฤษฎีดนตรีพื้นบ้านกับดนตรีสากล เปรียบเทียบและสรุปที่มาของคำนามเฉพาะ เปรียบเทียบการอธิบายองค์ประกอบของเครื่องดนตรี ศึกษาคำศัพท์เฉพาะด้านดนตรี
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤษณา ศักดิ์ศรี. (2534). องค์การกับมนุษยสัมพันธ์. กรุงเทพมหานคร: อักษรวิทยา.
เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรี. (2536). วิธีการศึกษาดนตรีพื้นบ้านอีสาน. ขอนแก่น: คณะศิลปกรรมศาสตร์มหาวิทยลัยขอนแก่น.
ณัชชา โสคติยานุรักษ์. (2549). ทฤษฎีดนตรี. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปิยพันธ์ แสนทวีสุข. (2549). ดนตรีพื้นบ้านอีสาน: คีตกวีอีสานตำนานเครื่องดนตรีและการเรียนดนตรีพื้นบ้านอีสาน. มหาสารคาม: อภิชาติการพิมพ์
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. 2540. วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ.
วีณา วีสเพ็ญ. (2533). ดนตรีพื้นบ้านอีสาน. มหาสารคาม: ศูนย์ศิลปวัฒนธรรมภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
อุดม พรประเสริฐ. (2546). ภาษาและการสื่อสารทางธุรกิจ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันราชภัฏสวนดุสิต.
Baydak, A. V., Scharioth, C., & Il’yashenko, I. A. (2015). Interaction of Language and Culture in the Process of International Education. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 215, 14–18. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.11.567
Eunson, B. (2015). Communicating in the 21st Century (4th Edition). New Jersey:
John Wiley & Sons.
Gerber, T., & Gerrity, K. W. (2007). Attitudes of music educators toward the teaching of language reading dkills in the music classroom. Bulletin of the Council for Research in Music Education, (173), 71–87.
Thinley, D., & Maxwell, T. W. (2013). The role of English in culture preservation in Bhutan. Journal of Bhutan Studies, 28, 1–29.
