ความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการมีส่วนร่วมจัดการเรียนการสอน ระหว่างการระบาดของโควิด19
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการจำเป็นของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการมีส่วนร่วมจัดการเรียนการสอนแบบออนไลน์ระหว่างการระบาดของโควิด 19 โรงเรียนสมอทองปทีปพลีผลอุปถัมภ์ จังหวัดอุทัยธานี สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ ซึ่งเป็นโรงเรียนระดับมัธยมศึกษาขนาดเล็ก ประชากรในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วยผู้อำนวยการโรงเรียน รองผู้อำนวยการ คณะกรรมการโรงเรียน หัวหน้ากลุ่มสาระ ครู นักเรียน ผู้ปกครอง ศิษย์เก่า ศึกษานิเทศน์ รวมทั้งสิ้น 89 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม ลักษณะเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความต้องการจำเป็น (PNIModified)
ผลการวิจัย พบว่า ความต้องการจำเป็นของกลุ่มนักเรียน (PNIModified = 0.038) มีลำดับความต้องการจำเป็นสูงที่สุด และ รองลงมาคือ กลุ่มองค์กรภายนอกทั้งภาครัฐและเอกชน(PNIModified = 0.034) กลุ่มผู้ปกครองและศิษย์เก่า (PNIModified = 0.029) กลุ่มผู้บริหารโรงเรียน (PNIModified = 0.020) กลุ่มคณะครู (PNIModified = 0.017) ตามลำดับ และเมื่อพิจารณาตามการมีส่วนร่วมจัดการเรียนการสอนแบบออนไลน์ พบว่า การมีส่วนร่วมกับโรงเรียนในการดำเนินการและติดตามประเมินผลมีความต้องการจำเป็นสูงสุด (PNIModified = 0.068) รองลงมาคือ การมีส่วนร่วมกับโรงเรียนทำให้เกิดการตัดสินใจที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ที่ดีของนักเรียน (PNIModified = 0.064)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชูชาติ พ่วงสมจิตร. (2560). การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนกับชุมชน. Veridian E-Journal
มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10 (2), 1342-1354
นันทกิตติ แก้วกล้า. (2545). การบริหารแบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์บรรณกิจ.
นิภา อินทะวงศ์. (2548). การบริหารแบบมีส่วนร่วมในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาลำพูน เขต 1. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์มหาบัณฑิต. สาขาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.
นิเวศน์ วงศ์สุวรรณและอินถา ศิริวรรณ. (2560). การบริหารแบบมีส่วนร่วม The Participative Management. วารสารมหาจุฬาวิชาการ. 4 (1), 176-187.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
(2564). การบันทึกข้อมูลการประเมินพัฒนานักเรียนที่จบหลักสูตรการศึกษา. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2565. แหล่งที่มา http://academic.obec.go.th/article.php
มณฑา จำปาเหลือง และคณะ. (2558). รูปแบบการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทางการศึกษาในการสร้าง
บทเรียนภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านวิทยาศาสตร์ของจังหวัดเพชรบุรี* ฉบับภาษาไทย. Veridian E-Journal มหาวิทยาลัยศิลปากร สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 8 (3). 990-1005
เมตต์ เมตต์การุณ. (2547). การบริหารจัดการศึกษาแบบมีส่วนร่วม: ประชาชนองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และ ราชการ. กรุงเทพมหานคร: บุ๊ค พอยท์.
เสกสรรค์ สนวา, พงศ์สวัสดิ์ ราชจันทร์, วรฉัตร วริวรรณ, จิราพร บาริศรี, และนภัสภรณ์ ภวภูตานนท์ ณ มหาสารคาม. (2564). การปรับตัวด้านการเรียนการสอนภายใต้ยุควิถีใหม่ของนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะนิติรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 5 (3).1-14.
วิชิตร์ แสงทองล้วน. (2560). แนวทางการบูรณาการการทำงานร่วมกันของหน่วยงานภาครัฐ ทั้งส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และท้องถิ่นในพื้นที่จังหวัด. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2565. แหล่งที่มา
http://www.dsdw2016.dsdw.go.th › PDF
วิทยา วาโยและคณะ. (2563). การเรียนการสอนแบบออนไลน์ภายใต้สถานการณ์แพร่ระบาด ของไวรัส COVID-19. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 14 (34), 285-298.
UNESCO. (2020). Preliminary results of the survey on school reopening. Online. Retrieved
December 18, 2020. from: https://unescochairghe.org/resources/themes-covid- 19/preview-survey-school-reopening
Janvi Ramani. (2013). School Stakeholders. Online. Retrieved February 5,2022. From:
https://sites.google.com/site/janviramani47/school-stakeholders
Project Management Institute. (2013). A Guide to the Project Management Body of
Knowledge. (Fifth Edition). Newtown Square, Pennsylvania
