รูปแบบบทบาทภาครัฐและภาคเอกชนในการส่งเสริมการค้าสินค้าเกษตร กรณีศึกษาการค้าผลไม้ในภาคใต้ตอนบน ประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับบทบาทของภาครัฐและภาคเอกชน 2) ระดับการส่งเสริมการค้าสินค้าการเกษตร 3) ความสัมพันธ์และสมการปัจจัยบทบาทภาครัฐและภาคเอกชนมีอิทธิพลต่อการส่งเสริมการค้าสินค้าและ 4) สร้างรูปแบบบทบาทภาครัฐและภาคเอกชนในการส่งเสริมการค้าสินค้าการเกษตร โดยการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย 400 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบสมมติฐานด้วยสถิติ สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน นัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และการวิเคราะห์ถดถอยเชิงพหุ โดยวิธี Stepwise อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 การวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 18 คน และใช้วิธีการประชุมกลุ่มย่อย กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 18 คน ข้อมูลเชิงคุณภาพ ผู้วิจัยใช้วิธีการพรรณนาความ อธิบายและอภิปรายผลการวิจัย
ผลการวิจัยพบว่า
1) ระดับบทบาทของภาครัฐและภาคเอกชน โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง 2) ระดับการส่งเสริมการค้าสินค้าการเกษตร โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง 3) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัย โดยรวมมีค่าความสัมพันธ์อยู่ในระดับสูง เท่ากับ .837 4) สมการปัจจัยบทบาทภาครัฐและภาคเอกชนมีอิทธิพลต่อการส่งเสริมการค้าสินค้าเกษตร กรณีศึกษาการค้าผลไม้ในภาคใต้ตอนบน ประเทศไทย โดยเรียงลำดับการเข้าสู่สมการ ได้ดังนี้ ด้านการจัดกิจกรรมส่งเสริมการขายและนำเสนอสินค้า ด้านการพัฒนาคุณภาพของผลผลิต ด้านการอำนวยความสะดวกทางการค้า และตัวแปรตัวสุดท้ายที่เข้าสู่สมการที่ดีที่สุดของการวิเคราะห์ถดถอยพหุ ได้แก่ ด้านการสร้างความเข้มแข็งให้ท้องถิ่น (X3) สามารถเขียนสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบและสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน = . .382Z8 + .231Z6 +.208Z4 +.208Z3 และ 5) รูปแบบบทบาทภาครัฐและภาคเอกชนในการส่งเสริมการค้าสินค้าการเกษตร กรณีศึกษาการค้าผลไม้ในภาคใต้ตอนบน ประเทศไทย ประกอบด้วย ปัจจัยการสร้างความเข้มแข็งให้ท้องถิ่น ปัจจัยการอำนวยความสะดวกทางการค้า ปัจจัยการพัฒนาคุณภาพของผลผลิต ปัจจัยด้านการตลาด ปัจจัยการพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการ ปัจจัยการผลักดันการส่งออก ปัจจัยการสร้างเครือข่ายทางการค้า ปัจจัยระบบโลจิสติกส์ทั่วไปและโลจิสติกส์การตลาด ปัจจัยด้านระบบการบริหารจัดการที่ดี (ธรรมาภิบาลและบริษัทภิบาล) ปัจจัยด้านเทคโนโลยีที่ทันสมัย ปัจจัยด้านความเป็นผู้นำทุกระดับที่มีวิสัยทัศน์และปัจจัยความร่วมมือกันระหว่างภาครัฐและภาคเอกชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการส่งออก กระทรวงพาณิชย์. (2559). การสร้างมูลค่าเพิ่ม. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 25 ธันวาคม 2562. แหล่งที่มา: https://valuecreation.ditp.go.th/
ไชยรัฐ เจริญสินโอฬาร. (2553). รัฐ-ชาติ (ความไร้) ระเบียบโลกชุดใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: วิภาษา.
นาตยา พุ่มเรือง. (2559). บทบาทภาครัฐและภาคเอกชนในการพัฒนากลยุทธ์การค้าตลาดชายแดนไทย - เมียนมาร์ (ด่านสิงขร) จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตมหาวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
บรรจง กาญจนานิล. (2559). บทบาทของรัฐในการพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษ : กรณีศึกษาเขตเศรษฐกิจพิเศษตราด.วารสารรัชตภาคย์ มหาวิยาลัยรัชตภาคย์. 12 (26), 78-89.
บีบีซีนิวส์. (2561). รัฐบาลไทยฝันเป็นศูนย์กลางผลไม้โลก นักวิชาการแนะแก้ปัญหา ล้งจีน” ให้ได้ก่อน. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2563. แหล่งที่มา: https://www.bbc.com/ thai/thailand-42941461
พิมลรัตน์ คำบอล. (2554). การบริหารจัดการมังคุดในภาคตะวันออก: กรณีศึกษากลุ่ม ปรับปรุงคุณภาพมังคุดตรอกนอง ตำบลตรอกนอง อำเภอขลุง จังหวัดจันทบุรี. ศูนย์วิจัยเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร นครราชศรีธรรมราช.
ภวานี เผือกบัวขาว. (2560). รูปแบบการกำหนดนโยบายส่งเสริมการค้าชายแดนไทย-เมียนมา จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ผลการวิจัยพบว่า ปัญหาการกำหนดนโยบายส่งเสริมการค้าชายแดนไทย-เมียนมา จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารศิลปกร มหาวิทยาลัยศิลปกร. 10 (3), 68-85.
วสันต์ กู้เกียรติกูล. (2545). ระบบส่งเสริมการเกษตร จังหวัดยะลา.รายงานวิจัย มหาวิทยาลัยราชนครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่.
วัชรินทร์ สุทธิศัย, สิทธิพรร์ สุนทร และคณะ. (2563). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อขวัญกำลังใจในการปฏิบัติงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบลในพื้นที่กลุ่มจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน 1 ของประเทศไทย. วารสารเซนต์จอห์น มหาวิทยาลัยเซ็นต์จอห์น. 33 (23),37-38.
สำนักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดนครศรีธรรมราช. (2562). ฐานข้อมูลรายสินค้า (มังคุด). รายงานประจำปีฐานข้อมูลเกษตรรายสินค้า จังหวัดนครศรีธรรมราช ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2562
สุปรีชา ชำนาญพุฒิพร. (2558). ประสิทธิผลการนำนโยบายยางพาราไปปฏิบัติของสถาบันเกษตรกรยางพาราในจังหวัดภาคใต้ตอนบน. วิทยานิพนธ์ หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตมหาวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ จังหวัดปทุมธานี.