สัปปุริสธรรม 7 กับการบริหารองค์การ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การตัดสินใจในทางการบริหารส่งผลกระทบต่อความสำเร็จของการบริหารองค์การ เพราะการตัดสินใจเป็นกระบวนการคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์ข้อมูล เพื่อสร้างทางเลือก ประเมินทางเลือก และเลือกทางเลือกที่ดีที่สุด ที่จะใช้เป็นแนวทางปฏิบัติหรือดำเนินการเพื่อให้งานสำเร็จตามวัตถุประสงค์ ความมีประสิทธิภาพของการตัดสินใจจึงขึ้นอยู่กับปัจจัยสำคัญ 2 ส่วน คือ ทักษะด้านการคิดวิเคราะห์สังเคราะห์ และข้อมูลหรือสารสนเทศที่ใช้ในการคิดวิเคราะห์ ซึ่งข้อมูลดังกล่าวนักวิชาการเรียกว่า ความรู้ทางการบริหาร (Managerial knowledge) เพราะเป็นสาระที่ผู้บริหารควรรู้ไว้ เพื่อประกอบในการทำหน้าที่ทางการบริหารนั่นเอง และเพื่อให้ง่ายในการศึกษา จึงแบ่งความรู้ดังกล่าวเป็น 4 ด้าน คือ ด้านสิ่งแวดล้อม ด้านองค์การ ด้านงานหรือภารกิจ และด้านบุคคล จากการวิเคราะห์เชิงเปรียบเทียบขอบข่ายเนื้อหาสาระ ระหว่างความรู้ทางการบริหาร กับองค์ประกอบของหลักสัปปุริสธรรม ซึ่งเป็นหลักพุทธรรมสำหรับคนดีหรือคนสมบูรณ์แบบ พออนุโลมได้ว่า มีความสอดคล้องสัมพันธ์และเชื่อมโยงกันเป็นรายคู่ กล่าวคือความรู้ด้านสิ่งแวดล้อมสอดคล้องกับปริสัญญุตา (รู้จักชุมชน) ความรู้ด้านองค์การสอดคล้องกับอัตถัญญุตา (รู้จุดมุ่งหมาย รู้จักผล) ความรู้ด้านงานหรือภารกิจสอดคล้องกับธัมมัญุตา (รู้หลักรู้จักเหตุ) มัตตัญญุตา (รู้จักประมาณ) และกาลัญญุตา (รู้จักเวลา) ส่วนความรู้ด้านบุคคสอดคล้องกับปุคคลัญญุตา (รู้จักบุคคล)และอัตตัญญุตา (รู้จักตน) ผลจากการสังเคราะห์เชื่อมโยงสาระกล่าว ทำให้เห็นความสัมพันธ์และความสอดคล้องระหว่างหลักสัปปุริสธรรม 7 กับกระบวนการบริหารองค์การ ที่ชัดเจนและเป็นรูปธรรมมากขึ้นอีกแนวทางหนึ่ง และชี้ให้เห็นว่าผู้บริหารที่ยึดถือหลักสัปปุริสธรรม นอกจากจะมีคุณสมบัติเป็นคนดีที่สมบูรณ์แบบแล้ว คุณสมบัติดังกล่าวยังมีส่วนส่งเสริมความเป็นนักบริหารที่ประสบความสำเร็จอีกด้วย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Sunthornyut, Thorn. (n.d.). Principles and Theories of Educational Administration. Chonburi: Department of Educational Administration, Faculty of Education, Burapha University.
Phra Dhammakittiwong (Thongdee Suratejo). (2005). Dhamma Language. Bangkok: Lieng Chiang Printing House.
Phra Dhammapidok. (P. A. Payutto). (1997). Leadership: Importance to Develop People and the Country. Bangkok: Dhamma Sapha.
Phra Dhammapidok. (P. A. Payutto). (1997). A Constitution for Living: Buddhist Ethics for Good Life. Bangkok: Amarin Printing and Publishing.
Srisongkram, Phramaha Somkuan. (2007). A Study of the Relationship between Sappurisa-dhamma, Bala-dhamma, and Work Practices of School Administrators in Southern Krungthon Area Group under Bangkok Metropolitan Administration. M.Ed. Thesis in Educational Administration. Bangkok: Srinakharinwirot University
Mueangchan, Wantana. (2001, July). Educational Revolution: Virtues of Administrators and Their Roles on Educational Quality Assurance. Journal of Wittayacharn. 100 (4), 21-25.
Somdet Phra Sangharat (Charern Suwatthano). (2006). Dhamma Study. Online. Retrieved on November 30, 2021, from http://mahamakuta.inet.co.th/study/study64/mk6412.html.
Navikarn, Somyot. (1979). Administration. Bangkok: Duangkamol.
Phinthupan, Huan. (1985). School Administration. Bangkok: Odeon Store,
Anthony, William P. (1981). Management: Competencies and Incompetencies. California: Addison Wesley Publishing Co., Inc.
Brown, Warren B. and Moberg, Dennis J. (1980). Organization Theory and Management: A Macro Approach. New York: John Wiley and Sons.
Deep , Samuel D. (1978). Human Relations in Management. New York: Macmillan Publishing Co.
Draft, Richard L. (2000). Management. 5th ed. New York: The Dryden Press.
Griffiths, D.E. (1959). Administrative theory. New York: Appleton-Century Crofts.
Katz, Robert L. “Skills of an Effective Administrator,” Harvard Business Review. (September- December, 1974).
Pfiffner, Jahm M. and Sherwood, Frank P. (1960). Administrative Organization. Englewood Cliffs, NJ: Prentice - Hall, Inc.
Stoner, James A. F. (1985). Management. 2nd ed. New Delhi: Prentice - Hall of India, Private Limited.
Sergiovanni, Thomas J. et al. (1987). Educational Governance and Administration. 2nd ed. Englewood Cliffs, NJ: Prentice – Hall.
