แนวทางการแก้ไขปัญหาฝุ่นละอองจากการเผาในที่โล่งในเขตองค์การบริหาร ส่วนตำบลโกสัมพี อำเภอโกสัมพี จังหวัดกำแพงเพชร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ผลกระทบของปัญหาฝุ่นละอองจากการเผาในที่โล่งในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลโกสัมพี 2) แนวทางการแก้ไขปัญหาฝุ่นละอองจากการเผาในที่โล่งในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลโกสัมพี ดำเนินการวิจัยตามระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี จากการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลกับประชาชนที่เป็นกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 391 คน ที่ได้มาการแทนค่าในสูตรของยามาเน่ เครื่องมือ คือ แบบสอบถาม ใช้สถิติ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และจากการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 คน โดยคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือ คือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการจำแนกชนิดข้อมูล การจัดกลุ่มข้อมูลและเขียนบรรยายแบบพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลกระทบของปัญหาฝุ่นละอองจากการเผาในที่โล่ง ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลโกสัมพี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (=3.61, S.D.=0.340) 2) แนวทางทางการแก้ไขปัญหาฝุ่นละอองจากการเผาในที่โล่งในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลโกสัมพี พบว่า มีแนวทางมีดังนี้ 1) การบังคับใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัดและให้เหมาะสมกับแต่ละพื้นที่ ทั้งมาตรการระยะเร่งด่วน ระยะสั้น และระยะยาว 2) ตั้งโรงไฟฟ้าขยะเป็นต้นแบบในการกำจัดขยะแบบครบวงจร 3) การเลี้ยงปลวก ลดการเผาใบไม้ พลิกบทบาทปลวกและสร้างรายได้ 3) การไถกลบตอซัง ไถปรับหน้าดินพลิกตอซัง สร้างดินยั่งยืนฟื้นสิ่งแวดล้อม 4) การลดปริมาณขยะให้น้อยลง จัดทำเป็นโกสัมพีโมเดล ลดปริมาณการเผาโดยเก็บใบอ้อยมาอัดแท่งขายเป็นวัตถุดิบส่งโรงงานผลิตไฟฟ้าชีวมวล 5) ลดปัญหาฝุ่นละอองโดยใช้มาตรการรณรงค์สมัครใจ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คัคนางค์ เอมราช. (2564). มาตรการทางกฎหมายในการควบคุมมลพิษฝุ่นละอองบริเวณท่าอากาศยาน : ศึกษากรณีท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต. สาขากฎหมายทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธนารีย์ ฟักฟูมทนและ ธนพล เจนสุทธิเวชกุล. (2563). การพัฒนาแบบจำลองการพยากรณ์ความเข้มข้นของฝุ่นละออง PM 2.5 โดยใช้เทคนิคเหมืองข้อมูล กรณีศึกษา: สถานีชุมชนเคหะดินแดง. The 16th National Conference on Computing and Information Technology (NCCIT 2020). กรุงเทพมหานคร: คณะเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรมดิจิทัล มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ธีรพงศ์ บริรักษ์. (2562). ถอดบทเรียนวิกฤต PM 2.5. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 13 (3), 44-58.
โศวิภาฎา ไชยสาร. (2562). นโยบายการจัดการมลพิษทางอากาศ กรณีฝุ่นละอองขนาด เล็กกว่า 2.5 ไมครอน (PM2.5) ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร. การศึกษาอิสระรัฐศาสตร์มหาบัณฑิต โครงการพิเศษวิทยาเขตบางนา คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อังศินันท์ อินทรกำแหง. (2563). การจัดทำสถานการณ์ความรอบรู้ด้านอนามัยสิ่งแวดล้อมในการป้องกันผลกระทบต่อสุขภาพจากฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอน (PM 2.5) ในพื้นที่เมืองอุตสาหกรรมเชิงนิเวศ. (รายงานการศึกษาฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพมหานคร: กองประเมินผลกระทบต่อสุขภาพ กรมอนามัยกระทรวงสาธารณสุข.
