ทิศทางการปรับตัวขององค์กรและทรัพยากรมนุษย์สู่วิถีการทำงาน ในรูปแบบวิถีปกติใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทิศทางการจัดการภาครัฐและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐ และการปรับตัวและการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐที่จะเตรียมความพร้อมในการขับเคลื่อนไปสู่โมเดลไทยแลนด์ 4.0 การเป็นเศรษฐกิจฐานความรู้ไปสู่องค์กรแห่งนวัตกรรมในอนาคตได้อย่างไร ปัจจัยสำคัญที่ผลักดันให้ภาครัฐต้องทบทวนบทบาทและการทำงานคือ พลวัตของการเปลี่ยนแปลงระดับประเทศและระดับโลก ภาครัฐจำเป็นที่จะต้องปรับตัวให้มีความเป็นอัจฉริยะทั้งในระดับองค์กรและระดับบุคคล โดยเฉพาะอย่างยิ่งการตระหนักและให้ความสำคัญกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ภาครัฐ ตอบสนองการพัฒนาประเทศรวมทั้งพัฒนากำลังคนภาครัฐก็ได้รับการพัฒนาทักษะการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล (Digital Literacy) ซึ่งเห็นได้จากแผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 แผนปฏิรูปประเทศ และแผนอื่นๆ นอกจากนี้ รัฐบาลยังได้จัดตั้งหน่วยงานกลางระดับประเทศในการพัฒนาทักษะด้านเทคโนโลยีให้กับบุคลากรภาครัฐเพื่อเปลี่ยนแปลงขององค์การโดยเฉพาะคือ สถาบันพัฒนาบุคลากรด้านดิจิทัลภาครัฐ (TDGA) และพัฒนาไปสู่รัฐบาลดิจิทัลอย่างเต็มรูปแบบ ลดความซ้ำซ้อนขั้นตอนการทำงาน บูรณาการข้อมูลสารสนเทศระหว่างหน่วยงานเพื่อให้เกิดการใช้ประโยชน์ร่วมกัน โดยมีทรัพยากรมนุษย์เป็นกลไกในการขับเคลื่อนองค์กรสร้างนวัตกรรมในการทำงาน พัฒนาองค์การให้มีขีดความสามารถในการแข่งขันและสร้างผลลัพธ์เชิงนวัตกรรมตอบสนองต่อการพัฒนาประเทศปัจจุบันและอนาคต
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2565). บทความด้านสุขภาพจิต : New normal ชีวิตวิถีใหม่.ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 2 เมษายน 2565. แหล่งที่มา https://www.dmh.go.th/news/view.asp?id=2288.
กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2565). ภูมิทัศน์ดิจิทัลของไทยในระยะเวลา 20 ปี. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 25 เมษายน 2565. แหล่งที่มา https://drive.google.com/file/d/ 0B11 LkgVnaSG4Tk VtY3o5LU90a0U/view.
จำเนียร จวงตระกูล. (2557). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในประเทศเกาหลีใต้. สถาบันทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 9 (2), 84-101.
ฉัตรณรงค์ศักดิ์ สุธรรมดี และจินตกานด์ สุธรรมดี. (2560). กรอบแนวคิดการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ขององค์การในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา. 12 (ฉบับพิเศษ), 168-184.
ฐิติทัตน์ นิพนธ์พิทยา. (2562). รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในยุคไทยแลนด์ 4.0 ของหน่วยบัญชาการทหารพัฒนา กองบัญชาการกองทัพไทย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น. 6 (4), 757-773.
นวลน้อย ตรีรัตน์. (2559). เอกสารประกอบการบรรยายเรื่อง การปรับตัวของภาครัฐในยุคเศรษฐกิจและสังคมดิจิทัล. สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นำพล ม่วงอวยพร. (2561). การขับเคลื่อนนวัตกรรมในองค์กรภาครัฐ (M.P.A , D.P.A.). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2561. แหล่งที่มา: http://rcim.rmutr.ac.th/?p=11572
บรรเจิด สิงคะเนติ. (2564). รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์กับการพัฒนาของระบบการทำงานของหน่วยงานภาครัฐ. อ้างอิงจากโครงการวิจัย “บทบาทและอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในทศวรรษหน้ากับความเปลี่ยนแปลงของสังคม เศรษฐกิจและการเมือง”. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัย และนวัตกรรม (สกสว.) เผยแพร่เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม 2564.
ศูนย์นวัตกรรมเพื่อพัฒนาระบบราชการไทย. (2561). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ยุคใหม่. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2561. แหล่งที่มา http://www.opdc.go.th/psic/main.php?url=content &gp=1&mn=3,
สรนาถ รัตนโรจน์มงคล. (2561). อนาคตของการทำงาน สิ่งที่องค์กรควรเตรียมรับมือ. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2561. แหล่งที่มา https://www.marketingoops.com/news/biz-news/future-of-workplace/.
สำนักงานข้าราชการพลเรือน. (2560). ระบบข้าราชการไทยในบริบทไทยแลนด์ 4.0. สำนักวิจัยและพัฒนาระบบงานบุคคล สำนักงาน ก.พ.
สํานักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2559). การพัฒนายุทธศาสตรองคกรแหงการเรียนรู้. แผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษา ฉบับที่ 11 (2555 - 2559). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
สำนักงานข้าราชการพลเรือน. (2563). คู่มือแนวทางการพัฒนาบุคลากรภาครัฐพ.ศ. 2563 – 2565. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 25 เมษายน 2565. แหล่งที่มา: https://www.ocsc.go.th/sites/default/files/ attachmentpage/guide_civilservice_update.pdf.
สำนักวิชาการ สำนักงานสภาผู้แทนราษฎร. (2559). เอกสารวิชาการ : ภาครัฐไทยกับการเข้าสู่รัฐบาลดิจิทัล.
อำนาจ ศรีพูนสุข. (2551). "องค์การแห่งการเรียนรู้และการจัดการความรู้" ในเอกสารการสอนชุดวิชาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ หน่วยที่ 13 นนทบุรี มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช สาขาวิชาวิทยาการจัดการ.
