แนวทางการเพิ่มประสิทธิภาพการสื่อสารกับผู้สูงอายุกับการแพร่ระบาดของข่าวสารในช่วงสถานการณ์ไวรัสโคโรน่า 19

Main Article Content

บำเพ็ญ ไมตรีโสภณ

บทคัดย่อ

          การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) รูปแบบการสื่อสารกับผู้สูงอายุกับการแพร่ระบาดของข่าวสารในช่วงสถานการณ์ไวรัสโคโรน่า 19, 2) ปัญหาและข้อจำกัดของการสื่อสารกับผู้สูงอายุกับการแพร่ระบาดของข่าวสารในช่วงสถานการณ์ไวรัสโคโรน่า 19 และ 3) แนวทางในการเพิ่มประสิทธิภาพการสื่อสารกับผู้สูงอายุกับการแพร่ระบาดของข่าวสารในช่วงสถานการณ์ไวรัสโคโรน่า 19  เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพใช้การวิจัยเอกสาร การสังเกต การสัมภาษณ์เชิงลึก และการจัดกิจกรรมการสนทนากลุ่มกับผู้สูงอายุและผู้เกี่ยวข้องรวม 20 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงแก่นสาระ โดยการจับประเด็นหรือสาระสำคัญที่แฝงอยู่ในข้อมูลและนำมาเชื่อมโยงกับแนวคิดเพื่อสรุปเป็นผลการวิจัย
          ผลการศึกษา 1) รูปแบบการสื่อสารกับผู้สูงอายุกับการแพร่ระบาดของข่าวสารในช่วงสถานการณ์ไวรัสโคโรน่า 19 พบว่ารูปแบบที่ใช้บ่อยคือการสื่อสารแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการที่เป็นทั้งการสื่อสารแบบบนลงล่างและแบบล่างขึ้นบน  2) ปัญหาและข้อจำกัดด้านการสื่อสารกับผู้สูงอายุพบใน 4 ประเด็น คือด้านความรู้ในประเด็นที่ต้องสื่อสาร ด้านเวลา ด้านตัวข้อมูลข่าวสารที่ต้องสื่อสาร และด้านช่องทางการสื่อสาร   และ 3) แนวทางในการเพิ่มประสิทธิภาพการสื่อสารกับผู้สูงอายุควรใช้รูปแบบรอยยิ้มหรือ SMILE Model โดยการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพในสถานการณ์การแพร่ระบาดต้องให้ความสำคัญใน 5 ด้าน ได้แก่ ด้านตัวผู้ส่งสาร (Sender) ด้านตัวข้อมูลข่าวสาร (Message) ด้านเจตนารมณ์ของการสื่อสาร (Intention) ด้านผู้รับสารหรือผู้รับฟัง (Listener) และด้านสภาพแวดล้อมในการสื่อสาร (Environment)

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ไมตรีโสภณ บ. . (2022). แนวทางการเพิ่มประสิทธิภาพการสื่อสารกับผู้สูงอายุกับการแพร่ระบาดของข่าวสารในช่วงสถานการณ์ไวรัสโคโรน่า 19 . Journal of Modern Learning Development, 7(9), 157–172. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/257199
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมสุขภาพจิต. (2561). กรมสุขภาพจิต. (2561). รับสังคมผู้สูงวัย! ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2565. แหล่งที่มา: https://dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=27472

ณัฏฐา นันทตันติ และนิธิตา นันทตันติ. (2563). สภาพปัญหาและความคาดหวังในการใช้สื่อเพื่อส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุในจังหวัดพะเยา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 8 (2), 176 – 195.

เมธาวี จำเนียร และเมธี แก้วสนิท. (2561). การสื่อสารสุขภาพเพื่อสร้างเสริมสุขภาวะที่ดีของคนในชุมชน. สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. 24 (2). 155 – 166.

ศูนย์ต่อต้านข่าวปลอม ประเทศไทย (Anti-Fake News Center Thailand). (2565). ข่าวปลอมต้องเช็คก่อน. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2565. แหล่งที่มา: เข้าถึงได้ที่ https://www. antifakenewscenter.com

Beheshta Momand, Brenda Barth, Winnie Sun, Adam Dubrowski. (2022). Bridging the Gap in Health Personnel and Elderly Communication Training: What Can We Learn From Speech Codes Theory. Online. Retrieved June 20 2021. from https://www.cureus.com/articles/ 80134-bridging-the-gap-in-health-personnel-and-elderly-communication-training-what-can-we-learn-from-speech-codes-theory

Ji Sook Kang and Sung Ji Park. (2019). The Impact of Communication on the Overall Quality of Life in Elderly Koreans. Online. Retrieved June 20 2021. from: https://www.koreascience. or.kr/article/JAKO201927561417878.pdf International Journal of Advanced Culture Technology Vol.7 No.3 58-64 (2019)

Kristen Jack. (2019). Effective Communication with Older People. Online. Retrieved June 20 2021.from:https://www.researchgate.net/publication/333467284_Effective_communication_with_older_people