การพัฒนาผลการเรียนรู้ด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องชนิดของคำไทย โดยใช้เทคนิคห้องเรียนกลับด้าน สำหรับนักศึกษาจีน ชั้นปีที่ 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากระบวนการพัฒนาผลการเรียนรู้ด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องชนิดของคำไทย โดยใช้เทคนิคห้องเรียนกลับด้าน ของนักศึกษาจีน ชั้นปีที่ 3 2) เปรียบเทียบผลการเรียนรู้ด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องชนิดของคำไทย ก่อนเรียนและหลังเรียน โดยใช้เทคนิคห้องเรียนกลับด้าน ของนักศึกษาจีน ชั้นปีที่ 3 เป็นการวิจัยแบบแผนการทดลองขั้นต้น (Pre-Experimental Research Design) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย มีจำนวน 2 ชุด แบ่งออกเป็น 1.เครื่องมือที่ใช้ในการจัดการเรียนรู้ คือ แผนการจัดการเรียนรู้ด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้แบบห้องเรียนกลับด้าน 2.เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบทดสอบวัดความรู้เรื่อง ชนิดของคำไทย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย ชั้นปีที่ 3 Southwest Forestry University ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 68 คน ที่ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม (Cluster sampling) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที (t-test แบบ dependent) ผลการศึกษาวิจัย พบว่า 1. กระบวนการพัฒนาผลการเรียนรู้ด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องชนิดของคำไทย โดยใช้เทคนิคห้องเรียนกลับด้าน ของนักศึกษาจีน ชั้นปีที่ 3 มีการจัดการเรียนรู้ร่วมกับการศึกษาเนื้อหาบทเรียนด้วยตนเอง 7 หน่วยการเรียนรู้ แบบไม่ประสานเวลา และมีการเรียนแบบประสาน ผู้เรียนจะศึกษาเนื้อหาเรื่อง ชนิดของคำไทย จากใบความรู้ และชุดแบบฝึกหัด ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น มีการทำแบบทดสอบวัดผลการเรียนเรื่อง ชนิดของคำไทย ก่อนเรียนหลังจากเรียนจนเสร็จสิ้นกระบวนการ ผู้เรียนทำแบบทดสอบหลังเรียน 2. ผลการเปรียบเทียบผลการเรียนรู้ด้วยชุดกิจกรรมการเรียนรู้เรื่อง ชนิดของคำไทย โดยใช้เทคนิคห้องเรียนกลับด้าน พบว่า คะแนนสอบก่อนเรียนมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 15.68 และคะแนนสอบหลังเรียนมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 33.68 และ ซึ่งพบว่าคะแนนสอบหลังเรียนของผู้เรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จตุภูมิ เขตจัตุรัส. (2562). การวิจัยชั้นเรียน: กระบวนการสร้างความรู้เพื่อใช้พัฒนาการเรียน การสอน. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นิภา กู้พงษ์ศักดิ์. (2560). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทยเพื่อการสร้างสรรค์และความพึงพอใจต่อวิธีการสอนแบบห้องเรียนกลับด้าน.วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. 11 (1), 133-146.
ปิยมาศ บุดดาน้อยและคณะ. (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ตามทฤษฎีการสร้างความรู้ด้วยตัวเองร่วมกับกลวิธี STAR ที่ส่งเสริมความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเคมี เรื่องปริมาณสารสัมพันธ์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปิยะวดี พงษ์สวัสดิ์ และณมน จีรังสุวรรณ. (2558). การ ออกแบบรูปแบบการเรียนการสอนแบบห้องเรียนกลับด้านโดยใช้กิจกรรม WebQuest เพื่อพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาในระดับอุดมศึกษา. วารสารวิชาการครุศาสตร์ อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ. 6 (1), 151-58.
พิชญ์สินี ไสยสิทธิ์. (2561). การพัฒนารูปแบบห้องเรียนกลับด้านบนคลาวด์โดยใช้การเรียน แบบปัญหาเป็นฐานในสังคมพหุวัฒนธรรมเพื่อส่งเสริมการคิดอย่างมีวิจารณญาณ. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิจารณ์ พานิช. (2556). ครูเพื่อศิษย์สร้างห้องเรียนกลับด้าน. เอสอาร์พริ้นติ้งแมสโปรดักส์.
วิรัช วงศ์ภินันท์วัฒนา. (2557). การใช้ภาษาไทยในกระบวนการสื่อสารข้ามวัฒนธรรมของนักศึกษาต่างชาติ สาขาวิชาภาษาไทย [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ศรินยา วงษ์ช่างหล่อ และคณะ.. (2560). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบห้องเรียนกลับด้านที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความรับผิดชอบ ในการเรียนหลักการใช้ภาษาไทยของนักเรียน ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนสวนศรีวิทยา จังหวัดชุมพร [เอกสารนำเสนอ]. การประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ครั้งที่ 8, กรุงเทพมหานคร.
สุทธิยา สุวรรณและคณะ. (2555). ผลการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดคอนสตรัคติวิสต์ของไดรเวอร์และเบลล์เสริมด้วยผังมโนทัศน์ ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาวิทยาศาสตร์และความสามารถในการคิดวิเคราะห์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 5 [วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี.
อมรรัตน์ รัชตะทวีกุล. (2561). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้รูปแบบห้องเรียนกลับทางที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเจตคติต่อ การเรียนวรรณคดีไทยของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
Driver, R. and Bell, B. (1986). Students’ thinking and the learning of science: Aconstructivist view.The School Science Review. 67 (240), 443-456.
