การจัดการเรียนรู้ในยุคชีวิติวิถีใหม่สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน
Main Article Content
บทคัดย่อ
จากวิกฤติปัญหาสำคัญที่เกิดขึ้นในสังคมไทยและสังคมโลกที่ผ่านมาในช่วง 1-3 ปีของการแพร่ระบาดไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ได้ส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของผู้คนในสังคมหลากหลายมิติ ไม่ว่าจะเป็นการทำงาน การรักษาสุขภาพ การใช้ชีวิตประจำวัน และการจัดการศึกษา ซึ่งผลกระทบที่เกิดขึ้นที่เห็นได้อย่างชัดเจนในสังคมก็คือ การจัดการศึกษา โดยสถานศึกษามีความจำเป็นจะต้องปรับเปลี่ยนกลวิธีหรือแนวทางการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียนได้อย่างหลากหลาย เพื่อให้สามารถแก้ไขปัญหากรณีที่ผู้เรียนไม่สามารถเดินทางมาศึกษาเรียนรู้ในสถานศึกษาได้ตามปกติ รวมทั้งสนองตอบความต้องการของผู้เรียน ผู้ปกครองในการใช้วิถีชีวิตแบบใหม่ ซึ่งทุกคนจะต้องเปิดใจในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมโดยสามารถใช้ชีวิต อยู่ได้ในสภาพการณ์ที่เป็นปกติอย่างมีความสุข สำหรับการจัดการเรียนรู้ในยุควิถีชีวิตใหม่สู่การพัฒนา อย่างยั่งยืน สถานศึกษาควรพัฒนาผู้เรียนในหลายด้านด้วยกันเพื่อความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ซึ่งสามารถเรียกชื่อย่อว่า 7 ค. ได้แก่ ความรู้ ความดี ความคิด ความเป็นไทย ความสามารถในการใช้เทคโนโลยี ความเป็นสากล และความสุข โดยสามารถใช้การจัดการจัดการเรียนรู้ได้หลากหลายรูปแบบด้วยกันในการพัฒนาผู้เรียนในมิติดังกล่าว เช่น การจัดการเรียนรู้แบบ On-site การจัดการเรียนรู้ผ่านทีวี (On-air) การจัดการเรียนรู้ผ่านผ่านอินเทอร์เน็ต (Online) การจัดการเรียนรู้แบบตามความต้องการ (On–demand) การจัดการเรียนรู้ด้วยการนำส่งเอกสารที่บ้าน (On-hand) การจัดการเรียนรู้โดยใช้เทคโนโลยีเป็นฐาน (On-Technology-based Learning) การจัดการเรียนรู้แบบนำตนเอง (On-Self-Directed Learning) และการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา บุญภักดิ์. (2563). การจัดการเรียนรู้ยุค New Normal. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 19 (2).
A1–A6.
กวินทร์เกียรติ นนธ์พละ. (2564). แนวทางการจัดการเรียนการสอน ภาคเรียนที่ 1 ปี การศึกษา 2564 ในสถานการณ์ การแพร่ ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). กรุงเทพฯ : สำนักงานลขาธิการสภาการศึกษา.
เทื้อน ทองแก้ว. (2563). การออกแบบการศึกษาในชีวิตวิถีใหม่ (Design- Based New Normal) : ผลกระทบจากการแพร่ระบาด COVID-19. วารสารศิลปะการจัดการ. 1 (2). 1–10.
นินาวาลย์ ปานากาเซ็ง แมงกาจิ. (2551). การจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนของโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลามในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลาศรีนครินทร์. ปัตตานี.
พัชราภรณ์ ดวงชื่น. (2563). การบริหารจัดการศึกษารับความปกติใหม่หลังวิกฤตโควิด–19. วารสารศิลปะ การจัดการ. 4 (3). 783–795.
ราชบัณฑิตยสภา. (2565). รู้จัก New Normal ฉบับราชบัณฑิตยสภา. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 1 สิงหาคม 2565. แหล่งที่มา https://news.thaipbs.or.th/content/.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2563). การออกแบบการเรียนรู้ใน New normal. กรุงเทพฯ : บัณฑิต วิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สมพร ปานดำ. (2563). พลิกวิกฤตสู่โอกาสของอาชีวศึกษาไทยบนความปกติใหม่. วารสารสังคมศาสตร์ และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 7(5), 3-4.
อำไพ หรคุณารักษ์. (2555). คิดมองคาดการณ์เกี่ยวกับ “การศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนในบริบทไทย นนทบุรี : สถาบันสิ่งแวดล้อมไทย.
Donald E. Brown. (1991). Human Universals. New York: McGraw-Hill.
Bill Gross. (2008). New Normal. สืบค้นเมื่อ 1 สิงหาคม 2565. แหล่งที่มา https://www. vkplastic.com/2020/05/19/new-normal.