แนวทางการจัดการองค์กรแห่งความสุข กรณีศึกษา: ตำรวจภูธรจังหวัดหนองบัวลำภู
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบการจัดการองค์กรแห่งความสุข และ 2) กำหนดแนวทางการจัดการองค์กรแห่งความสุข กรณีศึกษาตำรวจภูธรจังหวัดหนองบัวลำภู การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยผสมผสาน ระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างการวิจัยจำนวน 315 คน ได้แก่ ผู้เชี่ยวชาญด้านองค์กรแห่งความสุข จำนวน 15 คน โดยใช้การสุ่มแบบเจาะจง และเจ้าหน้าที่ตำรวจสังกัดตำรวจภูธรจังหวัดหนองบัวลำภู จำนวน 300 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบสะดวก เครื่องมือการวิจัยครั้งนี้ คือ แบบสัมภาษณ์และแบบสอบถาม และสถิติที่ใช้สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ
ผลการวิจัยพบว่า
- องค์ประกอบการจัดการองค์กรแห่งความสุขของตำรวจภูธรจังหวัดหนองบัวลำภู พบว่า มี 8 องค์ประกอบ ได้แก่ (1) การทำงานที่มีความเป็นตัวของตัวเอง (2) สภาพแวดล้อมการทำงานที่เหมาะสม (3) มีความเชี่ยวชาญในการแก้ปัญหาในสถานการณ์ต่างๆ (4) ส่งเสริมครอบครัวสุขภาพดี (5) การได้รับความไว้วางใจ (6) การได้รับคำชมหรือรางวัลจากการทำงาน (7) ผลตอบแทนที่คุ้มค่า และ (8) ทำประโยชน์ต่อสังคม โดยให้นิยามองค์ประกอบของการจัดการองค์กรแห่งความสุข ว่า “ตำรวจแสนสุข”
- แนวทางการจัดการองค์กรแห่งความสุข ได้กำหนดแนวทางการจัดการองค์กรแห่งความสุข 8 แนวทาง ตามองค์ประกอบการจัดการองค์กรแห่งความสุข เพื่อใช้ในการดำเนินการแนวทางการจัดการองค์กรแห่งความสุข ของตำรวจภูธรจังหวัดหนองบัวลำภู
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ฉัฐวัฒน์ชัช ณฐาภัฏฐ์. (2564). การจัดการความปลอดภัยในการทำงาน กรณีศึกษา บริษัท สยามควอลิตี้ อินดัสทรี้ส จำกัด. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 4 (1), 22-34.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2560). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. พิมพ์ครั้งที่ 29. กรุงเทพมหานคร: สามลดา.
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2546). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: ปัญญาชน.
จิรา เติมจิตรอารีย์. (2550). ทำอย่างไรจึงจะอยู่อย่างมีความสุข. กรุงเทพมหานคร: คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชาญวิทย์ วสันต์ธนารัตน์. (2553). เอกสารประกอบการสัมมนา Happy Workplace Forum แผนงานสุขภาวะองค์กรเอกชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ (สสส.).
ฌานิกา วงษ์สุรีรัตน์. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณภาพชีวิตการทำงาน ความสุขในการทำงาน โดยมีความเพลิดเพลินเป็นตัวแปรกำกับความสัมพันธ์: กรณีศึกษาบริษัทวิศวกรรมก่อสร้างนอกชายฝั่งแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. คณะศิลปศาสตร์: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทศพล ชัยสัมฤทธิ์ผล (2562). จิตแพทย์ชี้ หากตำรวจคิดฆ่าตัวตาย มักประสบความสำเร็จสูงกว่าคนใน
อาชีพอื่น. สืบค้นเมื่อ 21 สิงหาคม 2565, จาก https://www.bbc.com/thai/thailand-46744797
ประทุมทิพย์ เกตุแก้ว. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้คุณลักษณะงาน ความสามารถในการเผชิญและฟันฝ่าอุปสรรคกับความสุขในการทำงานของพยาบาล งานการพยาบาลผ่าตัด : กรณีศึกษาโรงพยาบาลรัฐแห่งหนึ่ง. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพมหานคร: คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มาลิณี อ้นวิเศษ. (2554). ความสัมพันธ์ระหว่างคุณลักษณะของงาน อุปนิสัย 8 ประการ รูปแบบการบังคับบัญชาของหัวหน้างาน การรับรู้การสนับสนุนจากองค์การกับความตั้งใจที่จะลาออก ของเจ้าหน้าที่บริการลูกค้าในธนาคารพาณิชย์แห่งหนึ่ง เขตกรุงเทพมหานคร โดยมีความผูกพันเป็นตัวแปรสื่อ. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต. คณะศิลปศาสตร์: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย. (2557). ความหมายและขอบเขตของคำว่า “สวัสดิการ”. สืบค้นเมื่อ 21 สิงหาคม 2565, จาก https://ftiweb.off.fti.or.th/intranet/file/banner/welfare.pdf
สมคิด ปิ่นทอง, 2556). รูปแบบการจัดการการกีฬาแห่งประเทศไทยให้เป็นองค์กรแห่งความสุข. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุธาสินี ฤทธิศาสตร์. (2563) การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดในการปฏิบัติงานของข้าราชการและบุคลากร สำนักงานตรวจสอบภายใน. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพมหานคร: สถาบันพัฒนาข้าราชการกรุงเทพมหานคร.
สุธินี ฤกษ์ขำ. (2564). การจัดหาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ในยุคพลิกผัน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Comrey, A. & Lee, H. (1992). A First Course in Factor Analysis. Hillsdale: Erlbaum.
Herzberg, F. (1959). The Motivation to work. 2nd ed. New York: John Wiley and Son.
Jacobs, J. A. & Gerson, K. (2004). The time divide: Work, family, and gender inequality. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Sekaran, U. & Bougie, R. (2016). Research Methods for Business. (7th ed). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.