การส่งเสริมและพัฒนาบริการสาธารณะของท้องถิ่น ที่มีต่อคุณภาพชีวิตของประชาชน

Main Article Content

ปาริชาติ ละดาไส
กนกกาญจน์ คำบุญชู
ศรสวรรค์ ราบบำเพิง
ศิรประภา รอดแก้ว
โชติ บดีรัฐ

บทคัดย่อ

          การบริการสาธารณะเป็นกิจกรรมที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับการเกิดขึ้นของสังคมมนุษย์ เมื่อมนุษย์มาอยู่รวมกันเป็นกลุ่มสังคมทำให้เกิดภารกิจบางประการที่ไม่ใช่ภารกิจของคนใดคนหนึ่ง บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการส่งเสริมและพัฒนาบริการสาธารณะของท้องถิ่นที่มีต่อคุณภาพชีวิตของประชาชน พบว่า กระบวนการและวิธีการส่งเสริมและพัฒนาการบริการสาธารณะของท้องถิ่นที่มีต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนเป็นความสำเร็จในการจัดบริการสาธารณะที่เกิดจากความร่วมมือของภาครัฐ เอกชน และประชาชน ที่มีปัจจัยสำคัญที่ทำให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจัดบริการสาธารณะประสบผลสำเร็จซึ่งสามารถแยกกระบวนการและวิธีการส่งเสริมและพัฒนาการบริการสาธารณะของท้องถิ่น คือ การสร้างสรรค์ประเภทของบริการ โดยท้องถิ่นต้องมีความสามารถในการสร้างสรรค์ประเภทบริการสาธารณะใหม่ ๆ เพื่อตอบโจทย์ความต้องการที่เปลี่ยนแปลงไปของแต่ละท้องถิ่นได้มาจากการตัดสินใจของท้องถิ่นเองมาจากภาคส่วนที่เกี่ยวข้องเป็นผู้เสนอและดำเนินการเพิ่มเติม จากการริเริ่มของภาคส่วนที่เกี่ยวข้องเสนอ หรือบางบริการสาธารณะอาศัยเพียงการปรับเปลี่ยน “วิธีการ” บริหารจัดการบริการสาธารณะที่มีอยู่เดิมให้ได้ประโยชน์สูงสุดและตอบโจทย์ของประชาชนและท้องถิ่น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ละดาไส ป., คำบุญชู ก., ราบบำเพิง ศ., รอดแก้ว ศ., & บดีรัฐ โ. . (2023). การส่งเสริมและพัฒนาบริการสาธารณะของท้องถิ่น ที่มีต่อคุณภาพชีวิตของประชาชน. Journal of Modern Learning Development, 8(4), 348–361. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/259890
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2565). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีผลการปฏิบัติงานดีเด่น ประจำปี 2564. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงมหาดไทย.

กิตติ ประพิตรไพศาล. (2550). การศึกษาคุณภาพชีวิตของกำลังพลนายทหารชั้นประทวนกองพลทหารราบที่ 2 รักษาพระองค์ จังหวัดปราจีนบุรี. ปัญหาพิเศษรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจมหาวิทยาลัยบูรพา.

เทศบาลเมืองวารินชำราบ. (2564). ชุมชนชลประทานและเทศบาลเมืองวารินชำราบรับโล่ห์รางวัลเชิดชูเกียรติ (Online) โครงการชุมชนปลอดขยะ Zero Waste ปี 2564. ออนไลน์. ดึงข้อมูลเมื่อ 18 ตุลาคม 2565 จาก : https://www.warincity.go.th/index.php?option=com_content&view=article&id =12472:---online--zero-waste--2564&catid=123:2013-03-27-14-29-37&Itemid=414.

ธัญญารัตน์ เรียนกะศิลป์, เทพศักดิ์ บุณยรัตพันธุ์ และ สุรพร เสี้ยนสลาย. (2556). ผลสัมฤทธิ์ในการให้บริการสาธารณะขององค์การบริหารส่วนตำบลในเขตจังหวัดสุพรรณบุรี, วารสารการจัดการสมัยใหม่, 11 (1), 78.

ภควัต อัจฉริยปัญญา (บรรณาธิการ) (2558). รางวัลพระปกเกล้า 58. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.

ราชกิจจานุเบกษา. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย หน้า 1เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก 6 เมษายน 2560.

วุฒิสาร ตันไชย และคณะ. (2558). ข้อเสนอเชิงนโยบายนวัตกรรมการพัฒนารายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.

วุฒิสาร ตันไชย.(2559). รูปแบบและประเภทการจัดบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น.กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.

ศุภชัย ยาวะประภาษ และปิยากร หวังมหาพร. (2563). นโยบายสาธารณะระดับท้องถิ่นไทย (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพมหานคร : โอ เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

สุภา ศรีสวัสดิ์. (2550). สภาพปัญหาการดำรงชีวิตของแรงงานในสถานประกอบการแห่งหนึ่งย่านบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร. ปัญหาพิเศษรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ, มหาวิทยาลัยบูรพา.

อภิชาต สถิตนิรามัย, ยุกติ มุกดาวิจิตรและนิติ ภวัครพันธุ์. (2556) ทบทวนภูมิทัศน์การเมืองไทย. ภายใต้แผนงานสร้างเสริมนโยบายสาธารณะที่ดี (นสธ.). เชียงใหม่ : สถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.