การบริหารงานท้องถิ่นภายใต้สถานการณ์การเปลี่ยนแปลง
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเปลี่ยนแปลงมักถูกมองว่าเป็นเรื่องปกติวิสัยที่สามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา โดยพื้นฐานถือเป็นเรื่องธรรมชาติที่มีลักษณะค่อยเป็นค่อยไป หรืออาจเกิดจากเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ที่เป็นผลของการกระทำของบุคคลที่ตกอยู่ในภาวะความผันผวนของสถาบันการเงินโลก วิกฤตทางการเมือง สภาพสังคมที่วุ่นวายซึ่งมีทั้งการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น ที่เรียกว่า การพัฒนา ส่วนการเปลี่ยนแปลงที่แย่ลงกว่าเดิมเรียกว่าไม่มีการพัฒนา บทความนี้วัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การบริหารงานท้องถิ่นภายใต้สถานการณ์การเปลี่ยนแปลง ซึ่งพบว่า การเรียนรู้และทำความเข้าใจในสาเหตุและผลของการเปลี่ยนแปลง รวมไปถึงการมีความรู้สึกที่ไวต่อการเปลี่ยนแปลงขององค์การจึงเป็นสิ่งจำเป็นต่อการบริหารจัดการความเปลี่ยนแปลงให้เกิดประสิทธิผล ท้องถิ่นจึงต้องมีสนับสนุนการเรียนรู้ของบุคลากร การนำดิจิทัลใหม่ ๆ มาใช้เพื่อให้เกิดนวัตกรรม การออกแบบโครงสร้างให้มีความยืดหยุ่น มีกลไกในการกำหนดวัฒนธรรมองค์การ การใช้ทรัพยากรในการปฏิบัติงานให้คุมค่า ทั้งนี้เพื่อให้มีความพร้อมในการปรับตัวรับการเปลี่ยนแปลงอย่างสร้างสรรค์ ซึ่งในปัจจุบันและอนาคตถือว่าการเปลี่ยนแปลงนำมาซึ่งการสร้างความเข้มแข็งและการสร้างเสถียรภาพต่อองค์การ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2562). การจัดการการเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพมหานคร: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
โกวิทย์ พวงงาม. (2555). การปกครองท้องถิ่นไทย : หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
ธนชาติ นุ่มนนท์. (2565). การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญของโลกที่มีมากกว่า “เทคโนโลยีดิจิทัล”. ออนไลน์. สืบค้นวันที่ 18 ตุลาคม 2565. แหล่งที่มา: https://www.bangkokbiznews.com/columnist/ 999342.
รสคนธ์ รัตนเสริมพงศ์. (2554). แนวคิดและหลักการทั่วไปในการบริหารท้องถิ่น. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วุฒิสาร ตันไชย. (2559). รูปแบบและประเภทการจัดบริการสาธารณะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น.กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
ศุภชัย ยาวะประภาษ และปิยากร หวังมหาพร. (2563). นโยบายสาธารณะระดับท้องถิ่นไทย (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพมหานคร: โอ เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
อุดม ทุมโฆสิต. (2555). การปกครองท้องถิ่นสมัยใหม่. กรุงเทพมหานคร: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.