การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ : การสอนผ่านสื่อวีดิทัศน์ “เรื่อง งานทัศนศิลป์ของไทย” ในนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น

Main Article Content

ภาณุสรณ์ รู้รักศรี
เกียรติศักดิ์ ล้วนมงคล
กิตติมา เก่งเขตรกิจ

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างสื่อวีดิทัศน์ เรื่อง งานทัศนศิลป์ของไทย 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์การเรียน “เรื่อง งานทัศนศิลป์ของไทย” ด้วยการใช้สื่อวีดิทัศน์กับวิธีการสอนแบบบรรยาย กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ได้จากการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive Sampling) โดยเลือกจากห้องที่มีระดับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนค่อนข้างต่ำ ในวิชาทัศนศิลป์จำนวน 2 ห้อง แบ่งออกเป็น 2 กลุ่มได้แก่ กลุ่มที่ 1 นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/7 จำนวน 25 คน ใช้วิธีการสอนด้วยสื่อวีดิทัศน์ กลุ่มที่ 2 นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3/9 จำนวน 25 คน ใช้วิธีการสอนแบบบรรยาย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แผนการจัดการเรียนรู้เรื่องงานทัศนศิลป์ของไทย สื่อวีดิทัศน์และสื่อการสอนแบบบรรยาย แบบทดสอบเรื่องงานทัศนศิลป์ของไทย วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ การทดสอบค่าที (Independent sample t-test)


ผลการศึกษาพบว่า 1) สื่อวีดิทัศน์ เรื่อง งานทัศนศิลป์ของไทย ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นมีคุณภาพสื่อวีดิทัศน์อยู่ในเกณฑ์ดีมาก (µ=4.70, SD=0.29) มีค่าสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐานที่ผู้วิจัยกำหนดไว้ที่ 3.50 ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการเรียนการสอนในชั้นเรียนได้ 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการทดลองด้วยวิธีการสอนผ่านสื่อวีดิทัศน์สูงกว่าวิธีการสอนแบบบรรยาย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานการวิจัยที่ตั้งไว้ว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่เรียนด้วยวิธีการสอนผ่านสื่อวีดิทัศน์สูงกว่าวิธีการสอนแบบบรรยาย

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
รู้รักศรี ภ. ., ล้วนมงคล . เ. ., & เก่งเขตรกิจ ก. . (2023). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ : การสอนผ่านสื่อวีดิทัศน์ “เรื่อง งานทัศนศิลป์ของไทย” ในนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. Journal of Modern Learning Development, 8(4), 150–159. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/259963
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2560). การผลิตและใช้สื่ออย่างเป็นระบบ เพื่อการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2559). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภัทราดา เอี่ยมบุญญฤทธิ์, ชลธิชา ภูริปาณิก และฐิติชัย รักบำรุง. (2563). การสอนอ่านเชิงวิเคราะห์ผ่านกระบวนการเรียนรู้แบบ Active Learning เพื่อพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์ของเด็กไทยยุค Gen Z. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 31 (3), 1-11.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). ทัศนศิลป์. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 กันยายน 2564. แหล่งที่มา: https://dictionary.orst.go.th/

ลภาวัน บัวเทศ. (2557). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาทัศนศิลป์ เรื่องภูมิปัญญาท้องถิ่น จังหวัดปทุมธานี ในชุดกิจกรรมการสอน. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วิทูรย์ โสแก้ว. (2552). รายวิชาพื้นฐาน ทัศนศิลป์ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. กรุงเทพมหานคร: วัฒนาพานิช.

อดิศักดิ์ โคตรชุม. (2561). การพัฒนาสื่อวีดิทัศน์ เพื่อประกอบการเรียนรู้รายวิชาการงานอาชีพและเทคโนโลยี เรื่อง การจัดและตกแต่งสวน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. โรงเรียนพระธาตุขามแก่นพิทยาลัย อำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น.

Bevan, M. (2020). Why Videos are Important in Education. Online. Retrieved October 21, 2021. from : https://www.nextthoughtstudios.com/video-production-blog/2017/1/31/

why-videos-are-important-in-education