การสื่อสารทางการเมืองของรัฐบาล : กระบวนการสื่อสารและปัญหาการสื่อสารทางการเมืองผ่านสื่อใหม่ (NEW MEDIA) ในสมัยรัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการสื่อสารทางการเมืองของรัฐบาลและปัญหาการสื่อสารทางการเมืองผ่านสื่อใหม่ (New Media) ของรัฐบาลพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา พบว่า 1) กระบวนการสื่อสารทางราชการของรัฐบาลเป็นไปตามทฤษฎีของเดวิด เค. เบอร์โล ในโมเดล S M C R ในส่วนของผู้ส่งสาร (Source) หมายถึง รัฐบาลสมัยพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา คณะรัฐมนตรี และสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรฝ่ายรัฐบาลวาระแรกและวาระสอง สาร (Message) หมายถึง ข้อมูลและข่าวสารที่สงจากรัฐบาลไปยังประชาชนและภาคสวนต่าง ๆ มีมิติด้านสังคม มิติด้านการเมือง มิติด้านเศรษฐกิจ สื่อหรือช่องทางในการส่ง (Channel) หมายถึง ช่องทางการส่งข่าวสารของรัฐบาลผ่านสื่อใหม่ (New Media) เช่น เฟซบุ๊ค (Facebook) ทวิตเตอร์ (Twitter) อินสตาแกรม (Instagram) ติ๊กตอก (TikTok) หรือแม้กระทั่งการส่งคลิปวิดีโอเพื่อเผยแพร่ไลฟ์ (Live) หรือคลิปผ่านช่องทางเว็บไซต์ยูทูบ (YouTube) และยังมีการสื่อสารผ่านสื่อบุคคล เช่น นักวิชาการ ครู อาจารย์ ศิลปิน นักการเมือง และประชาชนทั่วไป ผู้รับสาร (Receiver) หมายถึง ผู้รับสารจากรัฐบาลหรือประชาชนทั่วไป นักเรียน นักศึกษา นักวิชาการ ข้าราชการ พนักงานเอกชน ผู้สูงอายุ เป็นต้น 2) ปัญหาการสื่อสารของรัฐบาลผ่านสื่อใหม่ พบว่ามีปัญหาของการสื่อสารผ่านสื่อออนไลน์หรือหรือสื่อใหม่ (New Media) ดังนี้ ปัญหาของสื่อสังคมออนไลน์หรือสื่อใหม่ (New Media) อาจไม่เป็นกลางทางการเมือง ปัญหาสื่อสังคมออนไลน์หรือสื่อใหม่ (New Media) มีความเป็นทางการตายตัวไม่ยืดหยุ่น ปัญหาการใช้สื่อสังคมออนไลน์หรือสื่อใหม่ (New Media) ของรัฐบาลมีข้อจํากัด ปัญหาการคุกคามผ่านสื่อออนไลน์ (Cyber Bullying)หรือสื่อใหม่ (New Media) ปัญหาการโจรกรรมเอกลักษณ์บุคคล (Identity Theft) ปัญหาการบังคับใช้พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2560
Article Details
เอกสารอ้างอิง
คันธิรา ฉายาวงศ. (2564). แนวโน้มการเมืองไทยกับสื่อสังคมออนไลน์ในศตวรรษที่ 21. วารสารเทคโนโลยีสื่อสารมวลชน มทร.พระนคร. 6 (1), 97-107.
นันทนา นันทวโรภาส. (2558). “ดร.นันทนา” วิพากษ์สื่อสารการเมืองของผู้นำจากยุคทักษิณ ถึง นายกฯประยุทธ์. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2565 แหล่งที่มา http://www.isranews.org/ isranews/item/37935- interview_580415.html.
นันทนา นันทวโรภาส. (2558). สื่อสารการเมือง ทฤษฎีและการประยุกต์ใช้. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แมสมิเดีย.
ปรมะ สตะเวทิน. (2527). หลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: รุ่งเรืองการพิมพ์.
พระอธิการแสงอารุณ ชยาภินนฺโท (อ้อยผดุง), พระครูโสภณปริยัติสุธี, สหัทยา วิเศษ .(2565). การสื่อสารทางการเมืองผ่านเครือข่ายสังคมออนไลน์ของประชาชนเขตอำเภอเมือง พะเยา จังหวัดพะเยา. วารสารวิจัยวิชาการ. 5 (3), 1-14.
สุภาภรณ์ ติ่งอินทร์. (2553). กลยุทธ์การสื่อสารของสมาชิกวุฒิสภา (ส.ว.) ที่เคยดำรงตำแหน่งกำนัน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรพล สุยะพรหม และนันทนา นันทวโรภาส. (2562). การสื่อสารทางการเมืองของพระเทพปฏิภาณวาที (เจ้าคุณพิพิธ): ศึกษาในช่วงเวลา พ.ศ. 2540-2560. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 6 (5), 2501-2518.
Berlo, D. (1960). The Process of Communication. New York : Holl, Reneheart and Winston, Inc. McNair, B. (2011). An Introduction to Political Communication. 3rd ed. New York : Routledge.
