เหล้า : บทบาทในชุมชนอีสาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัย เหล้า : บทบาทในชุมชนอีสาน มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของเหล้าในชุมชนอีสานโดยการวิเคราะห์/ตีความ ตามบทบาทหน้าที่ทางด้านคติชนวิทยาของวิลเลียม บาสคอม (William Bascom) ที่ได้จำแนกทฤษฎีว่าด้วยบทบาทหน้าที่ของคติชนไว้ 4 ประการ ดังนี้ 1) ให้ความเพลิดเพลิน 2) ยืนยันความสำคัญของพิธีกรรม 3) ให้การศึกษา 4) รักษาปทัสถานของสังคม ซึ่งบทบาทเป็นสิ่งที่บุคคลมักให้ความสำคัญกับสถานะภาพนั้น เนื่องจากเป็นส่วนหนึ่งทำให้สังคมรักษาเสถียรภาพของสังคมไว้ได้
ผลการศึกษาพบว่า บทบาทของเหล้าในชุมชนอีสาน แบ่งออกได้ 4 บทบาทดังนี้ 1.บทบาทในการคลายความคับข้องใจ ได้แก่ 1.1 เป็นเครื่องมือในการสังสรรค์ สร้างความสนุกสนาน 1.2 เป็นเครื่องมือในการสร้างความสัมพันธ์ 1.3 เป็นเครื่องมือในการผ่อนคลายความเหน็ดเหนื่อย 2.บทบาทเป็นองค์ประกอบของพิธีกรรม ได้แก่ 2.1บายศรีสู่ขวัญ 2.3 2.2ยกครูหมอล. เซ่นไหว้ผีไร่ผีนา 3. บทบาทในการใช้เป็นเครื่องมือบำรุงร่างกาย ได้แก่ การใช้เหล้าเป็นยา 4.บทบาทในการเป็นปทัสถานทางสังคม ได้แก่ 4.1 เป็นเครื่องมือจัดระเบียบสังคม 4.2 การธำรงรักษาประเพณีและพิธีกรรม สรุปว่าบทบาทของเหล้าในชุมอีสานเมื่อเทียบตามแนวทฤษฎีของวิลเลียม บาสคอม (William Bascom) ปรากฏครบทั้ง 4 บทบาท ได้แก่ คลายความคับข้องใจหรือความเพลิดเพลิน ยืนยันความสำคัญของพิธีกรรม ให้การศึกษา และรักษาปทัสถานของสังคม
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จีรพงษ์ โปร่งจิตร.(2550). วิถีชีวิตหางเครื่องหมอลำหมู่ คณะรัตนศิลป์อินตาไทยราษฎร์ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาไทยศึกษาเพื่อการพัฒนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา และ พรพิไล เลิศวิชา. (2539). ทิศทางวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร.
ชญาณิศร์ โพธิ์ทอง. (2558). มาตรการทางกฎหมายในการควบคุมการผลิตและการจำหน่ายยาดองเหล้า. หลักสูตรนิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์ คณะนิติศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเกษม
เทพินทร์ พัชรานุรักษ์. (2541). พฤติกรรมการบริโภคสุรา ทบทวนองค์ความรู้ สถานการณ์และปัจจัยที่เกี่ยว ข้อง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิชาการแพทย์
ปริยัติ นามสง่า. (2553). ชีวิตผลงาน บทบาทต่อสังคม และอัตลักษณ์ ของหมอลำสำอาง เชียงคำ บ้านขามเรียง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. ปริญญานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรีชา พิณทอง. (2534). ประเพณีโบราณไทยอีสาน. อุบลราชธานี: โรงพิมพ์ศิริธรรมออฟเซ็ท.
ไพทูรย์ ดอกบัวแก้ว และ ไชยยง รุจนเวท. (2548). เหล้าล้านนา การต่อสู้ของเครื่อข่ายเหล้าพื้นบ้านของ ประเทศไทย. เชียงใหม่ : มิ่งเมือง
ภูมิจิต เรืองเดช. (2546). ความเชื่อและการนับถือผีในกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเขมร. วิทยานิพนธ์ตามหลักสูตรศิลปศาสตร์มหาบันฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: สถาบันราชภัฏสุรินทร์.
อนันตศักดิ์ พลแก้วเกษ. (2559). ถอดรหัสความเป็นอีสานผ่านสัญญะในห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัล พลาซ่าขอนแก่น จังหวัดข่อนแก่น. วารสารวิถีสังคมมนุษย์. 4 (1), 139
อดุลย์ รัตนมั่นเกษม. (2555). อาหารจีนบำรุงสุขภาพ สำหรับบุคคลทั่วไป. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ แสงดาว.
อุษา กลมพันธ์. (2556). เหล้ายาเพื่อสุขภาพของคนในกลุ่มชาติพันธุ์ออสโตรเอเชียติก. สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค (สาธารณสุขชุมชน) คณะกรรมการบัณฑิตศึกษา. บัณฑิตววิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.
อำนวย พิรุณสาร. (2538). การดื่มและการให้คุณค่าของเหล้าของเยาวชนชายในกรุงเทพมหานครศึกษาเฉพาะกรณีผู้ขับขี่มอเตอร์ไซด์รับจ้าง . กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหิดล.