ศึกษาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติและวัฒนธรรมในจังหวัดชัยภูมิ

บทคัดย่อ

       งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สํารวจแหลงทองเที่ยวทางธรรมชาติและวัฒนธรรม 2) ศึกษาศักยภาพของแหลงทองเที่ยวทางธรรมชาติและวัฒนธรรม และ 3) วิเคราะห์หาแนวทางการพัฒนาแหลงทองเที่ยวทางธรรมชาติและวัฒนธรรมในจังหวัดชัยภูมิ การวิจัยนี้เป็นแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอยางไดแก่ประชาชนที่อยู่ใกล้แหล่งทองเที่ยวทางธรรมชาติและวัฒนธรรมในจังหวัดชัยภูมิ และนักท่องเที่ยว จํานวน 400 คน, ผูใหข้อมูลสำคัญในการสัมภาษณ จํานวน 62 คน, วิเคราะหขอมูลเชิงปริมาณ ดวยคอมพิวเตอรโปรแกรมสําเร็จรูป โดยใช้สถิติ: ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน แสดงขอมูลในรูปแบบตารางประกอบการบรรยาย, วิเคราะข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะหเนื้อหา แสดงข้อมูลดวยการพรรณนาความ
          ผลการวิจัยพบว่า 1. แหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติและวัฒนธรรมในจังหวัดชัยภูมิ จํานวน 11 แหง คือ 1) อุทยานแห่งชาติตาดโตน 2) อุทยานแหงชาติภูแลนคา 3) อุทยานแหงชาติไทรทอง 4) อุทยานแห่งชาติ      ปาหินงาม 5) ศาลเจาพ่อพญาแล 6) ปรางคกู 7) ภูพระ(พระเจาองคตื้อ)  8) พระพุทธรูปใหญสมัยทวารวดี 9) พระธาตุชัยภูมิ 10) พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตรชาติไทย(เรือหงส) และ 11) วัดชัยภูมิพิทักษ (ผาเกิ้ง),  2. แหลง  ทองเที่ยวทางธรรมชาติที่มีศักยภาพอยูในระดับสูงที่สุด คือ 1) อุทยานแห่งชาติตาดโตน (รอยละ 92.14)  2) อุทยานแหงชาติไทรทอง (รอยละ 90.71)  3) อุทยานแห่งชาติป่าหินงาม (รอยละ 87.14) และ 4)อุทยานแหง ชาติภูแลนคา (รอยละ 84.28) ตามลําดับ  สวนแหลงทองเที่ยวทางวัฒนธรรมที่มีศักยภาพอยูในระดับสูงที่สุด 2 แหง คือ วัดชัยภูมิพิทักษ (ผาเกิ้ง) (รอยละ 92.14) และพระธาตุชัยภูมิ (รอยละ 86.43) ที่มีศักยภาพอยูในระดับสูง 3 แห่ง คือ ศาลเจาพอพญาแล (รอยละ 80.00) พระพุทธรูปใหญสมัยทวารวดี (รอยละ 73.47)  และภูพระ(พระเจ้าองคตื้อ) (รอยละ 70.71) และที่มีศักยภาพอยูในระดับปานกลาง 2 แหง คือ พิพิธภัณฑประวัติศาสตรชาติไทย(เรือหงส) (รอยละ 63.57) และปรางคกู (56.43) ตามลําดับ, 3. วิเคราะหหาแนวทางการพัฒนาแหลงทองเที่ยวทางธรรมชาติและวัฒนธรรมในจังหวัดชัยภูมิ พบวา ควรมีการกระตุนให้แหลงทองเที่ยวแตละแหงปรับตัว จัดกิจกรรมการทองเที่ยวให้หลากหลาย สร้างเส้นทางการทองเที่ยวใหครอบคลุมทุกแห่ง และเชิญชวนประชาชนในชุมชนให้มีส่วนร่วมดูแลรักษาให้มากขึ้น