การเรียนรู้วิชาทางด้านพระพุทธศาสนาของนิสิตสาขาวิชา รัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต วิทยาลัยสงฆ์เพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาผลการก่อนเรียนและหลังเรียนของนิสิตที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิคการมีส่วนร่วม (2) ศึกษาเจตคติของนิสิตในการเรียนรู้วิชาทางด้านพระพุทธศาสนา (3) ศึกษาความพึงพอใจในการเรียนรู้แบบเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นนิสิตระดับปริญญาตรีของวิทยาลัยสงฆ์เพชรบุรี หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต ชั้นปีที่ 1 ที่กำลังศึกษาอยู่ในปีการศึกษา 2565 จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ (1) แผนการสอนรายวิชาด้านพระพุทธศาสนา เรื่อง วิชาด้านพระพุทธศาสนา แบบเดี่ยวและแบบกลุ่ม (2) แบบผลสัมฤทธิ์ทางการศึกษาเรียนรู้ จำนวน 30 ข้อ (3) เจตคติในวิชาด้านพระพุทธศาสนา 10 ข้อ
ผลการศึกษาพบว่า
1. ศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายด้านพระพุทธศาสนาของนักนิสิตที่ได้รับการจัดการ เรียนรู้หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
2. นิสิตส่วนใหญ่ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบผู้เรียนเป็นสำคัญ มีเจตคติในด้านพระพุทธศาสนาในระดับมากที่สุด
3. นิสิตส่วนใหญ่ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบผู้เรียนเป็นสำคัญมีความพึงพอใจใน การเรียนในระดับมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2544). คู่มือการฝึกอบรมแบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพมหานคร: วงศ์กมลโปรดักชั่น,
คณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ, สำนักงาน. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ .ศ.2542. หนังสือพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ .
ดาวคลี่ ศิริวาลย์. (2543). ผลการเรียนรู้ของนักเรียนมัธยมศึกษาชั้นปีที่1ที่เน้นการประยุกต์ รูปแบบการเรียนแบบร่วมมือ. รายงานการวิจัยปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เบญจมาศ ทรัพย์ธำรงศ์. (2549). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาการเงินธุรกิจ ระหว่างนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจสาขาการจัดการและสาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ โดยวิธีสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ . (2545). การเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ด้วยการเน้นกระบวนการเพื่อสร้างความรู้สำหรับครูมัธยมศึกษา. ประมวลบทความ นวัตกรรมเพื่อการเรียนรู้สำหรับครู ยุคปฏิรูปการศึกษา เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: คณะคุรุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินสารัตน์. (2543). เทคนิคการสอนอุดมศึกษา.ส่วนวิจัยพัฒนาสำนักมาตรฐาน อุดมศึกษา ทบวงมหาวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภา.
ทิศนา แขมมณี. (2545). ศาสตร์การสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีระชัย ปูรณโชติ . (2531). กรณีศึกษาการทำโครงงานวิทยาศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมนึก ภัททิยธนี. (2541). การวัดผลและประเมินผลทางการศึกษา. คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุขเสนอ อินทะไชย์. (2546). รูปแบบการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ วิชาความรู้เบื้องต้น เกี่ยวกับการประกอบธุรกิจ ตามหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง สำหรับ วิทยาลัยชุมชน พุทธศักราช 2538. ปริญญามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อนงค์ วิเศษสุวรรณ์. (2550). การจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ Facilitating Student - Centered Learning. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา . 18 (2), 1-10.
อรพรรณ พรสีมา. (2540). การเรียนแบบร่วมแรงร่วมใจ ทฤษฎีและแนวคิดเรื่องการเรียนรู้แบบมี ส่วนร่วม. กรุงเทพมหานคร. เจริญผล
