แนวทางการแก้ไขปัญหาที่ดินของราษฎรในเขตป่าอนุรักษ์อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย

Main Article Content

อลงกต แก้วรุ่งโรจน์
ศิริพงษ์ ลดาวัลย์ ณ อยุธยา

บทคัดย่อ

          การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเพื่อศึกษาแนวทางการแก้ไขปัญหาที่ดิน การมีส่วนร่วมของประชาชนผู้มีส่วนได้เสีย แนวทางสร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐ และประชาชนผู้มีส่วนได้เสียในพื้นที่ และ ความคาดหวังและต้องการของประชาชนผู้มีส่วนได้เสียต่อวิธีการจัดการการใช้ประโยชน์ที่ดินในพื้นที่ การศึกษานี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ กลุ่มเจ้าหน้าที่อุทยาน 4 คน กำนันและผู้ใหญ่บ้าน 16 คน และการจัดสนทนากลุ่ม ราษฎรผู้ถือครองพื้นที่และกลุ่มผู้เข้ามาทำกิจกรรมในพื้นที่จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา และการวิเคราะห์ข้อมูลแบบสร้างข้อสรุปแบบอุปนัย
          ผลการศึกษาพบว่า 1) การแก้ไขปัญหาที่ดินของราษฎร มีการดำเนินการตามขั้นตอนที่กำหนดไว้ในมาตรา 64 แห่งพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2562 5 ขั้นตอน คือ การสำรวจครอบครองที่ดินร่วมกับผู้ครอบครองที่ดิน จัดประชุม และลงพื้นที่เพื่อรับฟังความคิดเห็น ปัญหา ความต้องการของราษฎรแบบกลุ่มย่อย สรุปและรายงานผล 2) การมีส่วนร่วมประกอบด้วย การจัดประชุมใหญ่กลุ่มผู้มีส่วนได้เสีย ลงพื้นที่รับฟังความคิดเห็น ร่วมสำรวจพื้นที่และให้ข้อมูลการถือครองที่ดิน ร่วมประชาคมชาวบ้าน 3) แนวทางสร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐ ได้แก่ การประชุมระดับหมู่บ้าน การแต่งตั้งคนกลางไกล่เกลี่ยหาข้อสรุป การทำข้อตกลงร่วมกันที่เป็นรูปธรรม 4) คาดหวังและต้องการ ได้แก่ การตรวจสอบการให้สิทธิการถือครองที่ดินขององค์กรที่เป็นผู้ใช้ประโยชน์ที่ดินอย่างเคร่งครัด โปร่งใส เสมอภาคและเป็นธรรม มีมาตราการเยียวยาช่วยเหลือชาวบ้านการบังคับใช้กฎหมายอย่างจริงจัง แก้ไขกฎหมายให้สอดคล้องกับปัญหา

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แก้วรุ่งโรจน์ อ. ., & ลดาวัลย์ ณ อยุธยา ศ. . (2023). แนวทางการแก้ไขปัญหาที่ดินของราษฎรในเขตป่าอนุรักษ์อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย. Journal of Modern Learning Development, 8(9), 169–184. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/262406
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เกศสุดา สิทธิสันติกุล.(2559). โครงการจัดการความขัดแย้งในการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติของชุมชนท้องถิ่น ในพื้นที่ลุ่มน้ำจังหวัดเชียงใหม่ ลำพูน และลำปาง. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

กิตติ ศรีวงศิตานนท์. (2563). สาเหตุและแนวทางในการแก้ไขปัญหาการกระทำผิดกฎหมายจากการปลูกสร้างสถานที่พักตากอากาศ บุกรุกพื้นที่อุทยานแห่งชาติกรณีศึกษาอุทยานแห่งชาติทับลาน. วารสารมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. ฉบับพิเศษ, 147-158.

กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช. (2565). โครงสร้างและการแบ่งงานภายในของกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 กรกฎาคม 2565. แหล่งที่มา: https://portal.dnp. go.th/ Content?contentId=22

ขรรค์เพชร ชายทวีป และคณะ. (2556). กระบวนการจัดการที่สาธารณะอย่างมีส่วนร่วมของชุมชน กรณีศึกษากุดก่วยและบุ่งเซียงติก ตำบลแจระแม อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. โครงการพลเมืองส่งเสริมธรรมภิบาล ภายใต้การสนับสนุนของโครงการสะพานและองค์กรเพื่อพัฒนาระหว่างประเทศแห่งสหรัฐอเมริกา.

ปิยากร หวังมหาพร. (2555). ความร่วมมือในการบริหารจัดการโรงเรียนผู้สูงอายุ. หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีปทุม วิทยาคารพญาไท.

ศิริศักดิ์ จึงถาวรรณ. (2563). ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการถือครองที่ดินในพื้นที่ ตำบลวังสมบูรณ์ อำเภอวังสมบูรณ์จังหวัดสระแก้ว. คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยบูรพา.

อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ – ปุย. (2564). การสำรวจการถือครองที่ดินของราษฎรในเขตป่าอนุรักษ์ร่วมกับราษฎรในพื้นที่อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย

อรทัย ก๊กผล. (2553). การบริหารปกครองสาธารณะ: การบริหารรัฐกิจในสังคมในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โครงการตำราและสิ่งพิมพ์ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.