การยอมรับเทคโนโลยีดิจิทัลในการปฏิบัติงานของบุคลากรในศาลแรงงานภาค 5
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับการยอมรับเทคโนโลยีดิจิทัลในการปฏิบัติงานของบุคลากรในศาลแรงงานภาค 5 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับเทคโนโลยีดิจิทัลในการปฏิบัติงานของบุคลากรในศาลแรงงานภาค 5 และ 3) บทบาทของผู้ที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีดิจิทัลที่มีผลต่อการยอมรับเทคโนโลยีดิจิทัลของบุคลากรในศาลแรงงานภาค 5 โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลหลักเป็นบุคลากรในศาลแรงงานภาค 5 จำนวน 26 คน ใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์กึ่งมีโครงสร้าง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาและการวิเคราะห์แบบสร้างข้อสรุปแบบอุปนัย
ผลการวิจัย พบว่า ระดับการยอมรับเทคโนโลยีดิจิทัลเฉลี่ยของบุคลากรในศาลแรงงานภาค 5 อยู่ในกลุ่มยอมรับในช่วงแรก กล่าวคือ มีระดับการยอมรับเทคโนโลยีดิจิทัลในระดับปานกลาง โดยปัจจัยที่มีผลต่อระดับการยอมรับได้แก่ ปัจจัยระดับปัจเจกบุคคล ซึ่งประกอบด้วย ปัจจัยด้านการรับรู้ประโยชน์และปัจจัยด้านการรับรู้ความง่ายของเทคโนโลยี ปัจจัยเชิงองค์กรที่เป็นปัจจัยหลัก ซึ่งประกอบด้วย ปัจจัยด้านกลยุทธ์ ปัจจัยด้านรูปแบบ ปัจจัยด้านทักษะ และปัจจัยด้านค่านิยมร่วมองค์กร ปัจจัยเชิงองค์กรที่เป็นปัจจัยเสริม ซึ่งประกอบด้วย ปัจจัยด้านโครงสร้าง ปัจจัยด้านระบบ และปัจจัยด้านจำนวนบุคลากร และบทบาทผู้ที่เกี่ยวข้องที่มีผลต่อการยอมรับเทคโนโลยีดิจิทัล ซึ่งประกอบด้วย บทบาทผู้จัดสรรทรัพยากรของผู้บังคับบัญชา บทบาทผู้ประสานงานของผู้ร่วมงาน และบทบาทผู้ตรวจสอบของผู้ปฏิบัติงานด้านเทคโนโลยีดิจิทัล ด้วยเหตุนี้ผู้วิจัยเห็นว่าหากศาลแรงงานภาค 5 ต้องการให้บุคลากรมีการยอมรับเทคโนโลยีดิจิทัลมากขึ้นควรมีการแก้ไขให้มีการฝึกอบรมทักษะการใช้งานระบบเทคโนโลยีดิจิทัลมากขึ้น และ มีการกำหนดหน้าที่ของบุคลากรด้านการสนับสนุนการใช้งานเทคโนโลยีดิจิทัลให้มีความชัดเจนมากขึ้นเช่นกัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จีรนันท์ ต๊ะมอญ. (2560). พฤติกรรมและปัจจัยการยอมรับนวัตกรรมของผู้ใช้บริการธนาคารออมสินผ่านโทรศัพท์เคลื่อนที่ในเขตอำเภอแม่สรวย จังหวัดเชียงราย. การค้นคว้าอิสระ. เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นวรัตน์ ช่วยบุญชู, อรจันทร์ ศิริโชติ และ เจษฎา นกน้อย. (2562). การยอมรับเทคโนโลยีและคุณภาพการบริการที่มีอิทธิพลต่อความจงรักภักดีของผู้ใช้บริการธนาคารอิเล็กทอรนิกส์. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ. 11 (1), 33-36.
รุ่งทิวา เงินปัน. (2560). การนำเทคโนโลยีสารสนเทศมาใช้ในการพัฒนาการให้บริการประชาชน:กรณีศึกษาระบบสารสนเทศที่ดินของกรมที่ดิน. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฤทธิชัย บุญธรรม และ วิไลลักษณ์ เรืองสม. (2562). รูปแบบการบริหารงานแบบ 7s framework กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติของนักศึกษาด้านมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ ครั้งที่ 2. 19 มกราคม 2562. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. กรุงเทพมหานคร.
วราภรณ์ บัวมณี. (2550). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับนวัตกรรมด้านการเรียนการสอนอีเล็กทรอนิกส์ของโรงเรียนวชิราวุธวิทยาลัย. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุพรรณี รัตนโรจน์มงคล. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการใช้งานเทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ของพนักงานธนาคารของรัฐขนาดใหญ่ ABC. พาณิชยศาสตร์และการบัญชี. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เสาวนารถ เล็กเลอสินธุ์. (2562). การบริหารจัดการองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดภาคกลาง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี. 13 (3), 41-44.
อรอุษา ปุณยบุรณะ. (2558). การบริหารเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารของโรงเรียนสาธิต. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อัจฉรา เด่นเจริญโสภณ. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการยอมรับเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อใช้ในการปฏิบัติงานของสำนักงานปลัดกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. งานนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.
อุษคม เจียรจินดา. (2563). เทคโนโลยีสารสนเทศกับประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของผู้ปฏิบัติงานในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร. 3 (2), 63-64.
Henry, Mintzberg. (1989). Onmanagement: insideour strange world oforganizations. New York : The Free Press.
Rogers and Shoemaker. (1971). Communication of innovations; a cross-cultural approach. New York : The Free Press.
