การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนตามการรับรู้ของครู โรงเรียนสังกัดเทศบาล จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนตามการรับรู้ของครู 2) เปรียบเทียบการรับรู้ของครูต่อการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ตามตัวแปร เพศ ประเภทของครู ประสบการณ์ในการทำงาน และสังกัดของโรงเรียน 3) ปัญหาและข้อเสนอแนะการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนตามการรับรู้ของครู กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ ได้แก่ ครูสังกัดเทศบาล จังหวัดนครศรีธรรมราช จำนวน 293 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิตามสัดส่วนของสังกัดโรงเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม ที่มีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ระหว่าง .80 ถึง 1.00 และค่าสัมประสิทธิ์แอลฟา เท่ากับ .98 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบความแปรปรวนด้วย One-Way ANOVA และทดสอบความแตกต่างรายคู่ LSD
ผลการวิจัยพบว่า
1) การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก
2) ผลเปรียบเทียบการรับรู้การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของครู ตามตัวแปรเพศ ประเภทของครู ประสบการณ์ในการทำงาน และ สังกัดโรงเรียน พบว่า ครูเพศต่างกันมีการรับรู้การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ไม่แตกต่างกัน ครูที่ประเภทและประสบการณ์ต่างกัน มีการรับรู้ต่อการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนด้านการส่งต่อแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ครูที่สังกัดโรงเรียนต่างกัน มีการรับรู้ต่อการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนทั้งภาพรวมและรายด้านแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ .01
3) ปัญหาและข้อเสนอแนะ คือ โรงเรียนขาดการเก็บข้อมูลนักเรียนอย่างเป็นระบบ มีการคัดกรองนักเรียนไม่เป็นระบบและไม่ต่อเนื่อง ขาดความรู้ ความเข้าใจในการช่วยเหลือนักเรียนและแก้ไขปัญหาอย่างถูกวิธี ผู้ที่เกี่ยวข้องไม่มีการติดต่อประสานงานกับหน่วยงานภายนอกไม่เป็นระบบที่ชัดเจน ดังนั้นผู้บริหารควรจัดให้มีเทคโนโลยีในการทำระบบเก็บข้อมูลนักเรียนอย่างเป็นระบบ เพื่อให้คงอยู่ และสามารถส่งต่อข้อมูลให้กับครูประจำชั้นในชั้นเรียนต่อไปได้ มีการอบรมพัฒนาความรู้เกี่ยวกับหลักเกณฑ์วิธีการในการคัดกรองนักเรียนและการช่วยเหลือนักเรียนและแก้ไขปัญหาอย่างถูกวิธี มีการนิเทศติดตามผลการดำเนินงานเป็นประจำและอย่างต่อเนื่อง โดยครูควรมีการจัดทำและจัดเก็บข้อมูลนักเรียนอย่างต่อเนื่อง และต้องเป็นความลับ มีการติดต่อกับหน่วยงานรับส่งต่อภายนอกร่วมกันอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้ครูในโรงเรียนสามารถปฏิบัติงานให้เป็นไปในทิศทางเดียวกันต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2546). คู่มือครูระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ช่วงชั้นที่ 3 - 4
(ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6). กรุงเทพมหานคร: ผู้แต่ง.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). แนวทางการดำเนินระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ผู้แต่ง.
จำเริญ นาคอุไร และคณะ. (2559). การบริหารระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โรงเรียนเบญจมราชาลัยในพระบรมราชูปถัมภ์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
ปุญชรัศมิ์ พันธุวัฒน์. (2560). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน ด้านการคัดกรองนักเรียนของโรงเรียนพร้าววิทยาคม จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
พัฒนพงษ์ มมประโคน. (2553). การดำเนินงานตามระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุรินทร์ เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: สถาบันราชภัฏบุรีรัมย์.
ยุวดี โกสุมาลย์. (2560). สภาพการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโรงเรียนสุวรรณภูมิพิทยไพศาล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 27. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง วิทยาเขตร้อยเอ็ด.
ศิริ โชคสกุล. (2559). การดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนโรงเรียนรัตนโกสินทร์ 9 จังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต (การบริหารการศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
เอกชัย ภูผา. (2559). การบริหารงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน โรงเรียนสตรีระนองสำนักงานเขตพื้นทีการศึกษามัธยมศึกษา เขต 14. (น.3145-3157). กรุงเทพมหานคร : Research 4.0 Innovation and Development SSRU’s 80th Anniversary. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
