รูปแบบการสร้างความสำเร็จของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับปัจจัยที่สร้างความสำเร็จ 2) ระดับการดำเนินงานตามหน้าที่ 3) ปัจจัยที่สร้างความสำเร็จที่ส่งผลต่อการดำเนินงานตามหน้าที่ 4) ข้อเสนอแนะการสร้างความสำเร็จ และ 5) รูปแบบความสำเร็จของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3 เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์และแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ บุคลากรสถาบันอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3 จำนวน 321 คน ใช้วิธีสุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบมีระบบ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยเชิงพหุคูณ
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับปัจจัยที่สร้างความสำเร็จของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3 โดยรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 3.69 2) ระดับความสำเร็จของการดำเนินงานตามหน้าที่ของสถาบันอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3 โดยรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 3.99 3) ปัจจัยที่สร้างความสำเร็จที่ส่งผลต่อการดำเนินงานตามหน้าที่ของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3 โดยรวมมี จำนวน 8 ปัจจัย คือ ปัจจัยผู้นำหรือผู้บริหาร ปัจจัยครูหรือตัวผู้สอน ปัจจัยตัวหลักสูตร ปัจจัยตัวนักเรียน ปัจจัยสถานประกอบการ ปัจจัยการมีส่วนร่วมของชุมชนและสังคม ปัจจัยตัวผู้ปกครองหรือที่เกี่ยวข้อง และปัจจัยการกระจายอำนาจ สามารถอธิบายตัวแปรตามในภาพรวมได้ร้อยละ 71.1 มีค่า R2 = .711 และมีค่า F = 118.442
ซึ่งมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 สามารถเขียนสมการได้ ดังนี้
สมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบ = 1.708+ .161 X2 + .051 X3 + .166 X4 + .089 X5 + -
.081 X6 + .073 X7 + .053 X9 + .104 X10
สมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน = .341Z4 + .179Z10 + .254Z2 +.116Z5 + .135Z7
+ -.133Z6 + + .099Z9 + .080Z3
4) ข้อเสนอแนะการสร้างความสำเร็จของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3 คือ ครูควรมีอัธยาศัยที่ดี มีความเป็นกันเองและเอาใจใส่ต่อนักเรียนทุกคนอย่างเท่าเทียม ผู้บริหารควรแสดงวิสัยทัศน์ในการพัฒนาสถาบันที่สามารถปฏิบัติงานได้จริง มีการรณรงค์ประชาสัมพันธ์และเข้าร่วมกิจกรรมของสถาบันระหว่างชุมชนและสังคมได้รับทราบและสถานศึกษาควรพัฒนาทักษะการปฏิบัติงานของนักเรียนมากกว่าการพัฒนาทางด้านเอกสาร และ 5) รูปแบบความสำเร็จของสถาบันการอาชีวศึกษาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3 พบว่ามีทั้งหมด 16 ปัจจัย เรียงลำดับตามความสำคัญ ดังนี้ ปัจจัยนโยบายและยุทธศาสตร์ ปัจจัยผู้นำหรือผู้บริหาร ปัจจัยครูหรือตัวผู้สอน ปัจจัยตัวหลักสูตร ปัจจัยนักเรียน ปัจจัยตัวผู้ปกครองหรือที่เกี่ยวข้อง ปัจจัยสถานประกอบการ ปัจจัยเศรษฐกิจ ปัจจัยค่านิยมทางสังคม ปัจจัยเครือข่าย ปัจจัยพื้นที่ ปัจจัยการมีส่วนร่วมของชุมชน ปัจจัยหน่วยงานราชการและเจ้าหน้าที่รัฐ ปัจจัยวัสดุอุปกรณ์ ปัจจัยงบประมาณและปัจจัยเทคโนโลยี
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรรัตน์ พิพัฒน์ผล. (2557). องค์ประกอบความสำเร็จของการจัดการอาชีวศึกษาในสถานประกอบการขนาดใหญ่. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการศึกษาตลอดชีวิตและการพัฒนามนุษย์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฉัตรกมล สมแตง. (2565). แนวทางการบริหารสู่โรงเรียนมาตรฐานสากลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ฉัตรกมล ตันชุน. (2560). ปัจจัยด้านคุณลักษณะของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารงานของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การสึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 2. ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
ฉัตรชัย พุ่มชูศักดิ์. (2564). รูปแบบการจัดการศึกษาที่บูรณาการการเรียนรู้กับการทำงานของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ทิพวรรณ สำเภาแก้ว. (2560). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
ธีรวุฒิ บุณยโสภณ. (2555). การบริการอาชีวะและเทคนิคศึกษาเพื่อพัฒนาอุตสาหกรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 3).
กรงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
นฎกร ปั้นพุ่มโพธิ์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการบริหารสถานศึกษาของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 7. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ. ปีที่ 12 ฉบับที่ 1. 81-96.
นิพนธ์ แก้วกาหลง (2564). ปัจจัยทางการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการจัดการศึกษาระบบทวิภาคีของวิทยาลัยในสังกัดอาชีวศึกษาจังหวัดสกลนคร. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
พระราชบัญญัติการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2551. (2551). ราชกิจจานุเบกษา. 125 ตอนที่ 43 ก. น.1-24.
พรรณวดี ปามุทา. (2559). ปัจจัยความสำเร็จในการบริหารจัดการโรงเรียนมาตรฐานสากลระดับประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยสยาม.
มนทิพย์ ทรงกิติพิศาล. (2552). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการบริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานระดับมัธยมศึกษาในพื้นที่ภาคใต้ของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
รัชนิกร อินทเชื้อ. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการสร้างเครือข่ายการจัดการศึกษาของโรงเรียนผู้สูงอายุ. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2551). การบริหาร หลักการ ทฤษฎี ประเด็นทางการศึกษาและบทวิเคราะห์องค์การทางการศึกษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: ทิพยวิสุทธ์.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2562). หลักเกณฑ์และแนวปฏิบัติการจัดการอาชีวศึกษา ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพและระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง. กรุงเทพมหานนคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
Likert Rensis. (1969). The Method of Construction and Attitude Scale. New York: Wiley & Son.
Weber, Max. (1947). The Theory of Social and Economic Organization. New York: Free Press.
