การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการคุณภาพชีวิตของประชาชน ในพื้นที่ระดับอำเภอ ในจังหวัดศรีสะเกษ

Main Article Content

สรายุทธ์ จิตตวงค์
รวิภา ธรรมโชติ

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ลักษณะการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่ระดับอำเภอ ในจังหวัดศรีสะเกษ 2) กระบวนการกระตุ้นการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่ระดับอำเภอ ในจังหวัดศรีสะเกษ 3) บทบาทภาครัฐในการกระตุ้นการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่ระดับอำเภอ ในจังหวัดศรีสะเกษ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ บุคลากรในภาครัฐ ภาคเอกชน และภาคประชาสังคม รวมทั้งหมดจำนวน 31 คน ใช้วิธีการคัดเลือกผู้ให้ข้อมูลสำคัญด้วยการสุ่มแบบผสมระหว่างการสุ่มแบบเจาะจง ประกอบกับการคัดเลือกแบบแนะนำต่อ ๆกัน เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและนำเสนอข้อมูลในรูปแบบการพรรณนา 
          ผลการวิจัยพบว่า
          1. ลักษณะการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการคุณภาพชีวิตเป็นการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ  การดำเนินการและการประเมินผลด้วยตนเอง โดยมีส่วนร่วมทั้งในมิติของการจัดการเชิงกลยุทธ์ และการใช้ภาวะผู้นำในการบริหารจัดการโครงการ
          2. กระบวนการกระตุ้นการมีส่วนร่วมของชุมชน ใช้การกระตุ้นให้เกิดโครงการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในรูปแบบ “นำเสนอโดยประชาชน เพื่อประชาชน”
          3. บทบาทของภาครัฐในการกระตุ้นการมีส่วนร่วมของชุมชนโดยเป็นผู้กระตุ้น ผู้อำนวยการหรือกำกับดูแล ผู้ส่งเสริมและสนับสนุนข้อมูล/องค์ความรู้

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จิตตวงค์ ส. ., & ธรรมโชติ ร. (2024). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการคุณภาพชีวิตของประชาชน ในพื้นที่ระดับอำเภอ ในจังหวัดศรีสะเกษ. Journal of Modern Learning Development, 9(3), 93–106. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/265375
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ไกรศร วันละ และยุภาพร ยุภาศ. (2565). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. 8 (2), 391-402.

ปัญญา พละศักดิ์ (2564). การศึกษาและพัฒนารูปแบบการดาเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอของอำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน. 3 (2), 40-52.

พัชรี สิโรรส และพรทิพย์ แก้วมูลคำ. (2560). การบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม: ตัวแบบและกรณีศึกษาสู่ความสำเร็จ. วารสารการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน. 24 (2), 136–145.

พรทิพย์ แก้วมูลคำ. (2560). การบริหารราชการแบบมีส่วนร่วม: เทคนิควิธีและการนำไปสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อและสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอม.

Andrews, R., Boyne, G. A., Law, J. & Walker, R. M. (2009). Strategy Formulation, Strategy Content and Performance. Public Management Review. 11 (1), 1–22.

Cheema, G. S. (2005). From public administration to governance: The paradigm shift in the link between government and citizens. In 6th Global Forum on Reinventing Government towards Participation and Transparent Governance, Seoul, Republic of South Korea.

Crawford, L. H. & Helm, J. (2009). Government and governance: The value of project management in the public sector. 40 (1), 73–87.

Denhardt, J. V. & Denhardt, R. B. (2000). The New Public Service: Serving Rather than Steering. Public Administration Review. 60 (6), 549–559.

Denhardt, J. V. & Denhardt, R. B. (2015). The New Public Service Revisited. Public Administration Review. 75 (5), 664-672.

Hay, I. (2006). Transformational leadership: characteristics and criticisms, E-Journal of Organizational Learning and Leadership. 5 (2), 3-8.

Ivancevich, J. M., Konopaske, R. & Matteson, M. T. (2008). Organizational behavior and management. (8th ed.). Boston: McGraw-Hill.

Williams, B. S. (2005). A Lesson in Strategic Leadership for Service. Nurse Leader. 3 (5), 25-27.