การศึกษาความหมายภูมินามสถานที่ท่องเที่ยวของนครหังโจว มณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความหมายชื่อสถานที่ท่องเที่ยวของนครหังโจว มณฑล เจ้อเจียง ประเทศจีน ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ทำการสังเคราะห์เอกสารข้อมูลชื่อสถานที่จุดชมวิวของนครหังโจว มณฑลเจ้อเจียง ประเทศจีน จำนวน 449 แห่ง วิเคราะห์กลุ่มความหมายที่นำมาตั้งชื่อสถานที่ท่องเที่ยว นำเสนอผลการศึกษาโดยการพรรณนา ผลการศึกษาพบว่า คำศัพท์ที่นำมาใช้ในการตั้งชื่อสถานที่ท่องเที่ยวนครหังโจวจัดกลุ่มความหมายเรียงตามลำดับจำนวนที่ปรากฏได้ดังนี้ กลุ่มที่เป็นนามเฉพาะ ได้แก่ (1) สัตว์ (2) ชื่อเขตปกครอง ชื่อถนน (3) ต้นไม้ ดอกไม้ พืชผักผลไม้ (4) อาชีพ ผลิตภัณฑ์ชุมชน วัฒนธรรม จุดเด่นของชุมชน (5) คำบอกเวลา สมัย (6) ชื่อ แซ่ (7) ความบันเทิง กิจกรรม (8) เทพเจ้า ศาสนา (9) ชื่อภูเขา ประตูเมืองป้อมปราการ แม่น้ำ (10) คำศัพท์ในยุคใหม่ (11) ตำแหน่งทิศทาง (12) ลำดับ และการวัด (13) ละคร วรรณกรรม เรื่องเล่า ผลงานภาพวาด กลอน (14) สภาพภูมิอากาศและฤดูกาล (15) ความหมายมงคล (16) การแพทย์และสุขภาพ (17) การเมือง (18) ชื่อบริษัท (19) เครื่องดนตรี (20) ชนเผ่า ชนกลุ่มน้อย และ (21) การคัดลอกจากชื่อเดิม กลุ่มที่เป็นนามทั่วไป แบ่งได้เป็น (1) วิวทิวทัศน์ธรรมชาติ (2) สิ่งปลูกสร้างอาคาร พิพิธภัณฑ์ ศูนย์ ฐานปฏิบัติการ (3) หมู่บ้าน ชนบท (4) ศาสนา (5) ถนน ตรอก ซอย (6) สถานที่พำนัก รีสอร์ท (7) ความบันเทิง กิจกรรม (8) โบราณสถาน การศึกษาความหมายภูมินามสถานที่ท่องเที่ยวนี้ทำให้เห็นปรากฏการณ์ทางพื้นที่ของนครหังโจว การศึกษาจากกลุ่มความหมายที่เป็นนามเฉพาะ และนามทั่วไปของชื่อสถานที่สะท้อนให้เห็นสัญลักษณ์เชิงประจักษ์ทางธรรมชาติของพื้นที่ ซึ่งผ่านการตกผลึกมาอย่างยาวนาน จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมในพื้นที่ที่ควรแก่การศึกษายิ่ง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
นิรัตน์ มุมทอง. (2550). ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างภูมินามที่มาจากภาษาเขมรถิ่นไทยกับลักษณะทางภูมิศาสตร์จังหวัดสุรินทร์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภูมิศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปภัสรา คำวชิรพิทักษ์. (2553). การศึกษาชื่อหมู่บ้านในจังหวัดชัยภูมิ. วารสารช่อพะยอม. 21, 3-16.
ไพฑูรย์ ปิยะปกรณ์. (2537). ภูมินามการตั้งถิ่นฐานหมู่บ้านชนบทในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ: วิเคราะห์รูปแบบทางภูมิศาสตร์ของนามทั่วไป. วารสารภาษาและวัฒนธรรม. 13 (2), 49-60.
มัสวิณี สาและ. (2562). ภูมินามหมู่บ้านในจังหวัดยะลา: การวิเคราะห์ชื่อหมู่บ้านในบริบทด้านภาษา สังคมและวัฒนธรรม. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
รัตนดรุณ มณีเนตร, บุุญยงค์ เกศเทศ และ กัลยา กุลสุวรรณ. (2559). วัฒนธรรมภาษาในการตั้งชื่อบ้านนามเมืองของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเขมร และไทยกูย ในตำบลดองกำเม็ด อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 7 (2), 55-69.
ศูนย์ข้อมูลเพื่อธุรกิจไทยในจีน สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงปักกิ่ง. (ม.ป.ป.). มณฑลเจ้อเจียง. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 25 มกราคม 2566. แหล่งที่มา: https://thaibizchina.com/country/zhejiang/
สุพัตรา จิรนันทนาภรณ์ และ อัญชลี สิงห์น้อย. (2547). ภูมินามของหมู่บ้านในเขตภาคเหนือตอนล่างจังหวัดเพชรบูรณ์ (รายงานการวิจัย). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุพัตรา จิรนันทนาภรณ์ และ อัญชลี สิงห์น้อย. (2548). โครงสร้างทางภาษาภูมินามของหมู่บ้านในจังหวัดพิษณุโลก. ภาษาและภาษาศาสตร์. 23 (2), 75-94.
โอฬาร รัตนภักดี และ วิมลศิริ กลิ่นบุบผา. (2553). ภูมิลำเนาของหมู่บ้านในจังหวัดลำพูน. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 17 (1), 58-84.
Duncan Light. (2014). Tourism and toponymy: commodifying and consuming place names. Tourism Geographies. 16 (1), 141-156.
陈梦家. (1988).殷墟卜辞综述. 北京： 中华书局。
程郗熙. (2020). 上海市地名用字及其语言文化研究. 文学硕士学位论文. 研究生院: 四川外国语大学。
杭州简史编委会. (2022). 杭州简史. (重印). 杭州：杭州出版社。杭州市文化广电旅游局 资讯网.(n.d.).杭州.online. Retrieved on 10 Jan 2023. Retrieved from: https://wgly. hangzhou.gov.cn/cn/tszl/you/jdjq/index.html
黎科. (2022). 浙江地名文化遗产的数字化保护策略研究—以宁波为例. 文化创新比较研究，6 (13), 85-89。
刘泽玲. (2013). 临汾地名语言与文化研究. 文学硕士学位论文. 研究生院: 山西师范大学。
王然. (2018). 邯郸地名的语言与文化研究. 文学硕士学位论文. 研究生院: 北方民族大学。
王荣，刘影，许意如. (2021). 旅游地名研究理论体系建构研究. 干旱区资源与环境，35 (8), 167-174。
张超亚、张小林、李红波. (2015). 城市演进视角下的城市道路地名演变研究—以南京市为例. 地理与地理信息科学，31 (4), 83-88。
浙江省文化和旅游厅. (2022). 浙江省A级旅游景区名录表.online. Retrieved on 10 Jan 2023. Retrieved from: http://ct.zj.gov.cn/art/2022/5/6/art_1643509_59010331.html
中华人民共和国国家质量监督检验检疫总局. (2003). GB/T17775-2003 旅游区（点）质 量等级的划分与评定，中华人民共和国国家标准。
周妤婕. (2015). 义乌地名的语言文化研究. 文学硕士学位论文. 研究生院: 浙江师范大学。
