การวิเคราะห์เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมของแบบเรียนภาษาไทยในสาธารณรัฐประชาชนจีน

Main Article Content

จวิ้นไฉ หลี่
พัชรินทร์ บูรณะกร

บทคัดย่อ

           การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ลักษณะเนื้อหาเชิงวัฒนธรรมที่ปรากฏในแบบเรียนภาษาไทยแต่ละชุด และจัดประเภทเนื้อหาเชิงวัฒนธรรมที่ปรากฏในแบบเรียนภาษาไทยจาก 4 สำนักพิมพ์ในสาธารณรัฐประชาชนจีน จำนวน 4 ชุด รวม 17 เล่ม ผลการวิจัยพบว่า ด้านลักษณะเนื้อหาเชิงวัฒนธรรม แบบเรียนภาษาไทยทั้ง 4 ชุดครอบคลุมทั้งวัฒนธรรมเป้าหมาย  (ไทย) วัฒนธรรมผู้เรียน (จีน) และวัฒนธรรมนานาชาติ เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมไทยเป็นเนื้อหาหลักของแบบเรียนภาษาไทยทุกชุด เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมไทยเพิ่มขึ้นตามลำดับเวลา แต่เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมจีนกลับน้อยลง สำหรับประเภทเนื้อหาเชิงวัฒนธรรม เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมมี 6 ประเภทหลัก ได้แก่ 1) เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมไทย รวมทั้งผลผลิตทางวัตถุ 8 กลุ่ม วัฒนธรรมไทยเชิงแบบแผนปฏิบัติ 3 ระดับ วัฒนธรรมไทยด้านทรรศนะ 6 ประเภท วัฒนธรรมไทยด้านชุมชน 5 กลุ่มชน วัฒนธรรมไทยด้านบุคคล 3 ประเภท และวัฒนธรรมไทยด้านภูมิศาสตร์ 2) เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมจีน รวมทั้งวัฒนธรรมจีนดั้งเดิม 7 ประเภท วัฒนธรรมจีนด้านการปฏิวัติ 3 ประเภท วัฒนธรรมจีนสมัยใหม่ 3 ประเภท และวัฒนธรรมจีนด้านภูมิศาสตร์ 3) เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมนานาชาติ 2 ประเภทอันได้แก่  ภาษาและวรรณกรรมต่างประเทศ และเทศกาลต่างประเทศ 4) เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมที่มีร่วมกัน 5 ประเภท 5) เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมที่มีที่มาไม่แน่ชัด 2 เรื่อง 6) เนื้อหาวัฒนธรรมเชิงเปรียบเทียบมีเพิ่มขึ้นในแบบเรียนภาษาไทยยุคหลัง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
หลี่ จ. ., & บูรณะกร พ. . (2024). การวิเคราะห์เนื้อหาเชิงวัฒนธรรมของแบบเรียนภาษาไทยในสาธารณรัฐประชาชนจีน. Journal of Modern Learning Development, 9(6), 110–129. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/266241
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ตรึงตา แหลมสมุทร. (2556). การสร้างหนังสือเรียนภาษาไทยเบื้องต้นสำหรับนักศึกษาชาวต่างชาติ.กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.

ปราณี ปราบริปู, ปรัชญา ใจภักดี, พรทิพย์ รักชาติ และจงกล เก็ตมะยูร. (2560). แนวทางการสร้างหนังสือเรียน และหนังสืออ่านเพิ่มเติม. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ. 10 (2), 346-363.

สมเชาว์ เนตรประเสริฐ, สุทิพย์ พูลสวัสดิ์ และนวลจันทร์ โพทา. (2544). การพัฒนาสื่อการเรียนการสอน.กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

Cortazzi, M. and L. Jin. (1999). Cultural mirrors: Materials and methods in the EFL classroom. Culture in Second Language Teaching and Learning, 1 (1), 196-219.

Jiao, Z. (2022). A Study on the Culture and Value Orientation of English Textbooks in Senior High School in the New Era ---- A Case Study of FLTRP Textbooks (2019 Versions). Master’s Thesis. College: Liao Cheng University.

Liu, Y., Lawrence, J. Z., & Stephen, M. (2015). A Study on Cultural Content in College English Textbooks Included in the National “Twelfth Five-Year Plan”. Foreign Language World, 171 (6), 85-90.

Ministry of Education of the People’s Republic of China. (2000). Guidelines on College English Teaching. Shanghai: Shanghai Foreign Language Education Press.

Ministry of Education of the People’s Republic of China. (2019). Regulation of Ordinary Colleges and Universities on the Administration of Teaching Materials. Retrieved From Ministry of Education of the People’s Republic of China website: http://www.moe.gov.cn/srcsite/A26/moe_ 714/202001/t20200107 _414578.html

Moran, P. R. (2009). Teaching Culture: Perspectives in Practice. Beijing: Foreign Language Teaching and Research Press.

Su, Y. & Dong, X. (2021). Problems and Countermeasures in the Construction of Textbooks for Non-common Language Majors in Colleges and Universities in China.Foreign Language Education in China, 52 (4), 77-83.

Yu, L., He, N., & Li, D. (2023). A Summary of the Research on Cultural Content in College English Textbooks of the Recent Decade: Based on CiteSpace Knowledge Map Analysis. Theory and Practice of Contemporary Education, 15 (2), 63-69.

Zhang, H. & Yu, R. (2020). A Study of Cultural Presentation of College English Textbooks. Foreign Language Education in China, 5 (3), 42-48.