วิเคราะห์การบริโภคสุราเมรัยในสังคมไทยผ่านทัศนะทางจริยศาสตร์

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาบริบทการบริโภคสุราเมรัยที่ปรากฏในพระไตรปิฎกและทัศนะทางจริยศาสตร์ 2. ศึกษาสภาพปัญหาการบริโภคสุราเมรัยในสังคมไทย และ 3. วิเคราะห์การบริโภคสุราเมรัยในสังคมไทยผ่านทัศนะทางจริยศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร โดยศึกษาข้อมูลจากพระไตรปิฎก หนังสือวิชาการทางพระพุทธศาสนา และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง มีการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการใช้เหตุผลและให้เหตุผล แล้วนำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
          ผลการศึกษาพบว่า
          คำว่า สุราเมรัย หมายเอาทั้งสุราเมรัยและน้ำเมา ความหมายรวมเรียกว่า มัชชะ ซึ่งเป็นสิ่งพิสูจน์ความมั่นคงด้านจิตใจของภิกษุ ภิกษุณี สามเณรและสิกขมานา ผู้จะเข้ามาอุปสมบทในพุทธศาสนา โดยใช้เวลาพิสูจน์ถึง 2 ปี หากล่วงละเมิดก็จะเริ่มต้นกันใหม่ ปัญหาการบริโภคสุราเมรัยมีสาเหตุมาจากตัวผู้ดื่ม ซึ่งได้มีแรงกระตุ้นจากสื่อโฆษณา คำบอกเล่า ข่าวสารอื่นหรือสิ่งอื่น (ปรโตโฆสะ) จึงเกิดความรู้สึกอยากดื่มโดยคิดว่าหากดื่มแล้วจะมีความสุขสดชื่น ความอยากและความกระหายก็จะเพิ่มขึ้น จึงพากันเสพบริโภคอย่างเมามัน
          วิเคราะห์ตามทัศนะทางจริยศาสตร์ พบว่า ทัศนะสุขนิยมเชื่อว่าความสุขเป็นสิ่งที่ดีที่สุด อารมณ์ที่อยากดื่มเป็นกระบวนการของปฏิจจสมุปบาทที่ปรากฏอย่างรวดเร็ว ในลักษณะสืบเนื่องกันไปอย่างไม่ขาดสาย ที่เป็นเช่นนี้เพราะอำนาจของอวิชชาคือความไม่รู้จริง และทัศนะสัมพัทธนิยมเชื่อว่าความจริงหรือคุณค่าไม่มีอยู่โดยตัวเอง แต่ขึ้นอยู่กับคำพูด คำเชิญชวนและคำบอกเล่าของคนอื่น จึงมีการทำตามและเลียนแบบตาม จนกลายเป็นพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ในสังคมไทย