การประยุกต์ใช้องค์ประกอบในพื้นถิ่นเพื่อสร้างกิจกรรมการท่องเที่ยวชุมชนอย่างสร้างสรรค์ กรณีศึกษา ชุมชนปาเกอะญอ ตำบลป่าเด็ง จังหวัดเพชรบุรี

Main Article Content

วรพงศ์ แสงผัด

บทคัดย่อ

          ปัญหารายได้ที่ไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพของกลุ่มชาติพันธุ์ปาเกอะญอ จุดประกายให้ผู้ศึกษาเห็นว่าชุมชนควรใช้ทุนทางธรรมชาติ และเอกลักษณ์ที่เด่นชัดของชาวปาเกอะญอ เป็นเครื่องมือสำคัญของการสร้างรายได้ โดยไม่ทำลายธรรมชาติ และคงไว้ซึ่งเอกลักษณ์ของชุมชน บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อนำเสนอการประยุกต์ใช้องค์ประกอบในพื้นถิ่นเพื่อสร้างกิจกรรมการท่องเที่ยวชุมชนอย่างสร้างสรรค์ กรณีศึกษา ชุมชนปาเกอะญอ ตำบลป่าเด็ง จังหวัดเพชรบุรี ภายใต้พื้นฐานของการใช้ทุนชุมชน และวิถีชุมชนเป็นจุดขาย ซึ่งผู้ศึกษาเห็นว่า จุดขายที่สำคัญของชุมชน ปาเกอะญอในพื้นที่ดังกล่าว คือ ทุนทางธรรมชาติที่สวยงาม เอกลักษณ์ของชุมชนที่มีความสัมพันธ์กับผืนป่า ตลอดจนเอกลักษณ์ของเครื่องแต่งกาย และอาหารพื้นถิ่น ที่สามารถนำไปสร้างสรรค์เป็นกิจกรรมให้กับนักท่องเที่ยวที่ชื่นชอบการท่องเที่ยวเชิงสิ่งแวดล้อมเพื่อศึกษาวิถีชุมชน บทความนี้จึงเป็นการแนะแนวทางการสร้างกิจกรรมการท่องเที่ยวดังนี้ 1. ใช้การอนุรักษ์ผืนป่า สร้างกิจกรรมร่วมกันระหว่างนักท่องเที่ยวกับชาวปาเกอะญอ 2. ใช้เอกลักษณ์ของสินค้า ได้แก่ ผ้าทอมือ เป็นส่วนในการสร้างกิจกรรมให้กับนักท่องเที่ยวได้ลองทำ ลองปฏิบัติ และมุ่งสู่การอุดหนุนสินค้าจากชาวปาเกอะญอในพื้นที่ 3. ใช้อาหารพื้นถิ่นเป็นการตอนรับและสร้างความแปลกใหม่ในการลิ้มรสอาหารของพื้นถิ่น ทั้ง 3 กิจกรรมนี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นทางความคิดที่ผู้ศึกษาเห็นว่าชุมชนฯ ควรนำไปต่อยอดเพื่อสร้างสรรค์กิจกรรมการท่องเที่ยวให้เกิดความนิยม และสร้างรายได้กลับคืนสู่ชุมชนในระยะยาว

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แสงผัด ว. . (2024). การประยุกต์ใช้องค์ประกอบในพื้นถิ่นเพื่อสร้างกิจกรรมการท่องเที่ยวชุมชนอย่างสร้างสรรค์ กรณีศึกษา ชุมชนปาเกอะญอ ตำบลป่าเด็ง จังหวัดเพชรบุรี . Journal of Modern Learning Development, 9(10), 762–770. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/272309
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

คณภูมิ รตินที. (2565). รายงานวิจัยวิถีชีวิตของชาวปกาเกอะญอในงานเขียนประเภทสารคดี: กลวิธีทางวรรณศิลป์กับการนำเสนอแนวคิดเรื่องชาติพันธุ์กับสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ธีระพงษ์ ทศวัฒน์ และนิกร กาเจริญ. (2561). กระบวนการปรับตัวของชุมชนท่าสะอ้านในกระแสระบบทุนนิยม. วารสารศิลปกรรมบูรพา. 21 (1), 99-106.

นันท์ธิรัตน์ คล้ายคลึง. (2567). ท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ จากยุค New Normal สู่ยุค Next Normal. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 23 สิงหาคม 2567. แหล่งที่มา: https://www.dtn.go.th/th

ณัฐธิดา จุมปา และ ธีรวัชร แก้วเปี้ย. (2563). การขับเคลื่อนการจัดการการท่องเที่ยวบนฐานทุนชุมชนชาติพันธุ์ของตำบลแม่สลองนอก อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย. 23 (1), 20-38

มณฑณ ศรีสุข และวารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2563). กิจกรรมการท่องเที่ยวชุมชนบนฐานความหลากหลายทางชีวภาพ ตําบลนางพญาอําเภอท่าปลา จังหวัดอุตรดิตถ์. 3 (3), 78-93

อานันท์ ไชยธรรม, พัณณิกา นนท์ธีรกร และสุพิชญา บรรเจิดเวหา. (2564). ท่องเที่ยววิถีชุมชนอย่างยั่งยืน ลดความเหลื่อมล้ำในยุคดิจิทัล. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 2 สิงหาคม 2567. แหล่งที่มา: https:// workpointtoday.com/rural-tourism-in-digital-world/

Brandage. (2565). ททท. รับเทรนด์ท่องเที่ยวใหม่ ส่งโครงการ “ชุมชนธรรมดา...น่าเที่ยว” เสริมแกร่งเศรษฐกิจ ฟื้นกระแสท่องเที่ยววิถีไทย. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 2 สิงหาคม 2567. แหล่งที่มา: https://www.brandage.com/article/32916