รูปแบบการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 2) เพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ปัจจัยของรูปแบบการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 3) เพื่อนำเสนอรูปแบบการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ประชากร คือ นักท่องเที่ยวที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยว ในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว จำนวน 1,604 ราย ได้กลุ่มตัวอย่างจำนวนทั้งสิ้น 400 คน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสุ่มแบบเจาะจง จำนวน 15 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม และใช้เทคนิคการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง
ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวมีอิทธิพลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว อยู่ในระดับมาก 2) ปัจจัยของรูปแบบการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวมีอิทธิพลทั้งทางตรงและทางอ้อมต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว 3) รูปแบบการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยวมีอิทธิพลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และมีความเชื่อมโยงซึ่งกันและกันกับความได้เปรียบทางการแข่งขัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการต่างประเทศ และกระทรวงพาณิชย์. (2537). ลู่ทางขยายการค้าและการลุงทุนของประเทศไทยกับประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. กรุงเทพมหานคร: ปฤษฐธุรกิจ.
กระทรวงแถลงข่าว วัฒนธรรมและท่องเที่ยวสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. (2565). มรดกลาว-มรดกโลก อีกหนึ่งแนวทางฟื้นเศรษฐกิจลาว.
ชนัญชิดา อนุชาติ. (2558). กลยุทธ์องค์กรเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ : กรณีศึกษาโรงพยาบาลไทยแพทย์แผนโบราณสกลนคร หลวงปู่แฟ๊บ สุภัทโท. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย. 10 (2), 84-94.
นฤดล สวัสดิ์ศร และ มัสลิน ปูนอน. (2562). ศึกษาแนวทางการพัฒนาธุรกิจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดมหาสารคาม เพื่อไปสู่เมืองเศรษฐกิจสร้างสรรค์. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม
นาฎยา ซาวัน, คนึงนิตย์ ไสยโสภณ และ บุญยัง หมั่นดี. (2017). เศรษฐกิจการท่องเที่ยวเมืองมรดกโลก หลวงพระบางสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎสุรินทร์. 19 (2), 81-96.
ลำพอง กลมกูล. (2561). การจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและศาสนาในประเทศอาเซียน: กรณีศึกษาหลวงพระบาง สปป. ลาว.
วุฒิชาติ สุนทรสมัย. (2563). อิทธิพลของภาพลักษณ์และคุณค่าตามการรับรู้ของแหล่งท่องเที่ยวต่อความตั้งใจกลับมาเที่ยวของนักท่องเที่ยวในจังหวัดจันทบุรี. วารสารบริหารธุรกิจเศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร. 16 (3), 163-181
อมรา ไชยมนตรี และวิภาวี กฤษณะภูติ. (2561). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมกรณีศึกษาวัดในนครเวียงจันทร์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์. 35 (3), 189-193.
Aliman, N. K., Hashim, S. M., Wahid, S. D. M. & Harudin, S. (2016). Tourists' Satisfaction with a Destination: An Investigation. International Journal of Marketing Studies. 8 (3), 173-188.
Hair, J.F., Black, W.C, Babin, B.J. & Anderson, R.E. (2010). Multivariate Data Analysis. (7h Ed.). New York: Pearson
