การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม เรื่อง เศรษฐศาสตร์น่ารู้ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ระหว่างการสอน โดยใช้หนังสือเสริมประสบการณ์ ชุดใบตองท่องโลกเศรษฐศาสตร์ กับการสอนปกติ
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อ 1) เพื่อสร้างและหาประสิทธิภาพหนังสือเสริมประสบการณ์ ชุดใบตองท่องโลกเศรษฐศาสตร์ รายวิชาสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม เรื่องเศรษฐศาสตร์น่ารู้ ที่มีประสิทธิภาพ 80/80 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม เรื่องเศรษฐศาสตร์น่ารู้ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ระหว่างวิธีการสอนโดยใช้หนังสือเสริมประสบการณ์ ชุดใบตองท่องโลกเศรษฐศาสตร์กับการสอนแบบปกติ เป็นการวิจัยเชิงทดลอง (Experimental Research) โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในงานวิจัย คือนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 โรงเรียนเคหะชุมชนลาดกระบัง สำนักงานเขตลาดกระบัง กรุงเทพมหานคร ซึ่งได้มาจากการสุ่มแบบเจาะจง (Purposive Sampling) จำนวน 70 คน แล้วแบ่งเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มทดลองสอน และกลุ่มควบคุม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) หนังสือเสริมประสบการณ์ ชุดใบตองท่องโลกเศรษฐศาสตร์ 2) แผนการจัดการเรียนรู้ 3) แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ที่มีค่าความเชื่อมั่นของแบบทดสอบทั้งฉบับ เท่ากับ 0.831 เคราะห์ข้อมูลโดยใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าทีแบบกลุ่มตัวอย่างที่เป็นอิสระต่อกัน (t-test independent)
ผลการวิจัย พบว่า (1) ประสิทธิภาพของหนังสือเสริมประสบการณ์ ชุดใบตองท่องโลกเศรษฐศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 เท่ากับ 84.29/87.00 ซึ่งเป็นไปตามเกณฑ์ (2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่ได้รับการสอนโดยใช้หนังสือเสริมประสบการณ์ ชุดใบตองท่องโลกเศรษฐศาสตร์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 สูงกว่านักเรียนที่ได้รับการสอนโดยแบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐาน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุ สภาลาดพร้าว.
โกชัย สาริกบุตร. (2540). ศิลปะการสื่อความหมาย. กรุงเทพมหานคร: คอมแพคท์ พรินท์.
จินตนา ใบกาซูยี. (2542). การเขียนสื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ชม ภูมิภาค. (2528). เทคโนโลยีการสอนและการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
ชุติสรา สำราญ. (2556). การสร้างหนังสือเสริมประสบการณ์ภาษาและวัฒนธรรมไทย เรื่องประเพณีสำคัญของไทยสำหรับชาวต่างประเทศที่มีพื้นฐานความรู้ภาษาไทยในระดับ เกรด 6-8 ของโรงเรียนนานาชาติ. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ สำนักหอสมุด.
ถวัลย์ มาศจรัสและคณะ. (2550). นวัตกรรมการศึกษา ชุดแบบฝึกหัด-แบบฝึกเสริมทักษะ. กรุงเทพมหานคร: เซ็นจูรี่.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิวัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สุรวิริยาสาส์น.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2555). ระเบียบวิธีวิจัยทางหลักสูตรและการสอน. นครราชสีมา: โรงพิมพ์แหลมทอง.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร.
พัชรินทร์ กุลกิตติโกวิท. (2558). การสร้างหนังสือเสริมประสบการณ์ภาษาไทย สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 เรื่อง มาตราแม่ ก กา และมาตราตัวสะกดในภาษาไทย. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ สำนักหอสมุด.
ภัทรมน ขันธาฤทธิ์. (2551). การสร้างชุดการสอนกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดบำเพ็ญเหนือ เขตมีนบุรี กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รังสิมันต์ ฉิมรักษ์. (2550). การเขียนหนังสือส่งเสริมการอ่าน. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2549). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ชมรมเด็ก.
วิภาดา พินลา. (2563). สังคมศึกษากับการพัฒนาทักษะการคิดขั้นสูง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมบัติ ท้ายเรือคำ. (2555). ระเบียบวิธีวิจัย สำหรับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 5).มหาสารคาม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม,
สนิท สัตโยภาส. (2547). นวัฒกรรมการศึกษาชุดการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้และพัฒนาผลงานทางวิชาการเรื่อง บูรณาการการสอน การสร้างหนังสือสําหรับเด็ก. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์ธารอักษร.
สุนันทา สุนทรประเสริฐ. (2554). การสร้างสื่อการสอนและนวัตกรรมการเรียนรู้คู่การพัฒนาผู้เรียน. ราชบุรี: ธรรมรักษ์การพิมพ์
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร ตามหลักสูตร แกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่ง
ประเทศไทย.