แนวทางพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในชุมชนบ้านหว้าน ตำบลน้ำคำ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

           การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมมีความสำคัญ เนื่องจากทำให้นักท่องเที่ยวได้เรียนรู้และเข้าใจเรื่องราว ทางประวัติศาสตร์ ซึ่งการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ตรวจสอบทรัพยากรการท่องเที่ยวบ้านหว้าน 2)วิเคราะห์สภาพแวดล้อมของการพัฒนาการท่องเที่ยว และ 3) กำหนดแนวทางพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยผู้วิจัยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ภาครัฐ  ภาคเอกชน และภาคประชาชน จำนวน 24 คน โดยวิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง โดยมีเครื่องมือวิจัย คือ รายการตรวจสอบชุมชนศึกษา รายการตรวจสอบทรัพยากรการท่องเที่ยว และการสัมภาษณ์เชิงลึก และวิเคราะห์ข้อมูลสภาพแวดล้อมด้วย SWOT Analysis และวิเคราะห์กลยุทธ์ด้วยเทคนิค TOWS Matrix
           ผลการวิจัยพบว่า
1. ทรัพยากรการท่องเที่ยวที่โดดเด่น ได้แก่ วัดพระธาตุสุพรรณหงส์ การท่องเที่ยววัฒนธรรมวิถีพุทธ รวมถึง การแสดงวัฒนธรรมของชาติพันธุ์ลาว การทอผ้า การจักสาร การสร้างบ้านเรือน และการแปรรูปอาหาร นอกจากนี้ ยังมีสะพานไม้ หรือ “ขัว” สามารถนำกุญแจมาคล้องเพื่อความรักที่ยั่งยืน วันอาทิตย์มี ตักบาตรโบราณ และจะเปิดโฮมสเตย์ในอนาคต
2. ผลการวิเคราะห์สภาพแวดล้อม พบว่า จุดแข็ง คือ มีที่ตั้งเหมาะสมเข้าถึงง่าย มีทุนทางวัฒนธรรม ที่โดดเด่น ชุมชนสามัคคี จุดอ่อน คือ การวางแผนด้านการท่องเที่ยว แผนการตลาด และ การจัดการองค์ความรู้ โอกาส คือ มีกระแสโลกด้านการท่องเที่ยววัฒนธรรม และอุปสรรค คือ เศรษฐกิจที่ยังไม่ฟื้นตัว รวมถึงโครงสร้างพื้นฐาน และสิ่งอำนวยความสะดวก
3. แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยววัฒนธรรม ดังนี้ กลยุทธ์เชิงรุก ได้แก่ การสร้างแบรนด์ และวางแผนการตลาดที่เพิ่มมูลค่าด้วยเศรษฐกิจ กลยุทธ์เชิงพลิกฟื้น ได้แก่ สร้างฐานข้อมูลองค์ความรู้ กำหนดเส้นทางท่องเที่ยว กำหนดแนวทางการสร้างเครือข่าย รวมถึงวางแผนเตรียมรับมือวิกฤตต่าง ๆ