แนวทางพัฒนาการมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนในการป้องกันและควบคุม โรคติดต่อโควิด 19 ในเขตเทศบาลนครอุบลราชธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมและแนวทางพัฒนาการมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนในการป้องกันและควบคุมโรคติดต่อโควิด 19 ในเขตเทศบาลนครอุบลราชธานี ในการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากรได้แก่ ผู้นำชุมชน จำนวน 848 คน ใช้เป็นกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 265 คน ใช้แบบสอบถามในการเก็บข้อมูล ส่วนในการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก 15 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้การแจกแจงความถี่ และค่าร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยวิธีวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) การมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนโดยรวมพบว่าอยู่ในระดับมาก ( x̅= 4.36) เมื่อพิจารณารายด้านที่มีสูงสุดตามลำดับ คือ ด้านการป้องกันโรคติดต่อ ( x̅= 4.43) รองลงมา ด้าน บริการการให้บริการ ( x̅= 4.37) ด้านการประสานงาน ( x̅= 4.33) และด้านที่มี ต่ำสุด คือ ด้านการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสาร ( x̅= 4.31) เมื่อพิจารณาข้อที่มีสูงสุด 3 ตามลำดับ คือ การประชาสัมพันธ์แจ้งเตือนให้ประชาชนในชุมชนตื่นตัว การมีส่วนร่วมในการแนะนำการปฏิบัติตนรักษา การให้ความรู้แก่ประชาชน และการวางแผนประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับมาตรการป้องกันตามลำดับ 2) ส่วนแนวทางพัฒนาการมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนในการป้องกันและควบคุมโรคติดต่อโควิด 19 ด้านป้องกันโรคติดต่อโดยภาพรวมมีอยู่ในระดับมาก ( x̅=4.31) และเมื่อพิจารณารายข้อพบว่า การมีส่วนร่วมกับเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในการรณรงค์ป้องกันโรคติดต่อมีคะแนนเฉลี่ยงสูงสุด ( x̅= 4.61) รองลงมาคือ การให้วัคซีนป้องกันโรคครอบคลุมในชุมชน ( x̅= 4.53) การกักตัวเมื่อเกิดโรคระบาด( x̅=4.49) และผลของมาตรการป้องกันเชื้อโควิด -19 ต่อชุมชน (x̅= 4.13) ตามลำดับ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมการแพทย์. (2565). แนวทางเวชปฏิบัติ การวินิจฉัย ดูแลรักษา และป้องกันการติดเชื้อในโรงพยาบาลกรณีผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) สำหรับแพทย์และบุคลากรสาธารณสุข. กรุงเทพฯ:คณะทำงานด้านการรักษาพยาบาลและการป้องกันการติดเชื้อในโรงพยาบาล.
กระทรวงสาธารณสุข. (2565). คำแนะนำสำหรับประชาชนเพื่อการป้องกันโควิด 19 เมื่อเข้าสู่ระยะหลังการระบาดใหญ่ (Post-pandemic). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2567. แหล่งที่มา : https ://ddc.moph.go.th/viralpneumonia/file/int_protection/int_protection_220665.pdf
กฤติยาพร พลาเศรษฐ, นิชนันท์ สุวรรณกูฏ, ภูษณิศา มีนาเขตร, และ สุวภัทร นักรู้กำพลพัฒน์. (2565). การจัดการของชุมชนเพื่อดูแลผู้ป่วยโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด 19). วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 16 (3), 908-923.
โกวิทย์ พวงงาม. (2545). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. กรุงเทพฯ: สานักพิมพ์วิญญูชน.
โกวิทย์ พวงงาม. (2545). การเสริมสร้างความเข้มแข็งชุมชน. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
ฉววีรรณ จันทร์เม่ง. (2552). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารส่งผลต่อมาตรฐานด้านผู้เรียนของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษานครปฐม เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฐาปนี อินทะโร, ณัฐพล ช่วยมาก, สุฑาทิพย์ วารีเพชร, บุษกร ศิริรักษา, ธัญชนก อินทร์เหมือน, พิพัฒพงศ์ สมณกิจ, และ กรวิทย์ เกาะกลาง. (2565). บทบาทผู้นำชุมชนในการจัดการโรคระบาดโควิด-19 กรณีศึกษา บ้านท่าสะท้อน ตำบลทุ่งหมอ อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา. วารสารสันติสุขปริทรรศน์, 3 (1), 30-46.
เทศบาลนครอุบลราชธานี. (2562). สถิติข้อมูลประจำเดือนฝ่ายทะเบียนราษฎรและบัตรประจำตัวประชาชน ประจำปีงบประมาณ 2562. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 19 พฤษภาคม 2567. แหล่งที่มาhttps://www.cityub.go.th/New2017/index.php/2016-12-14-08-26-28?id=1684.
นภชา สิงห์วีรธรรม. (2563). การรับรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของทันตาภิบาล สังกัดกระทรวงสาธารณสุข [ข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์]. วารสารสถาบัน บําราศนราดูร. วิทยาลัยเทคโนโลยีทางการแพทย์และสาธารณสุขกาญจนาภิเษกสถาบันพระบรมราชชนก, 14(2), 104-15
นฤมล นามเอี่ยม. (2550). ภาวะผู้นําเหนือผู้นําของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนโสตศึกษาสังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
บุญใจ ศรีสถิตนรากูร. (2555). การพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย : คุณสมบัติ การวัดเชิงจิตวิทยา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: บริษัท สุวีริยาสาส์น จำกัด.
ปราณี อธิคมานนท์. (2550) ภาวะผู้นำของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการดำเนินงานปฏิรูปการศึกษา ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ในเขตภูมิภาคตะวันตก. รายงานการวิจัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วรรษมน จันทรเบ็ญจกุล. (2563). การป้องกันการติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). เอกสารประกอบการบรรยายเวทีจุฬา เสวนาครั้งที่ 23 เรื่อง ตระหนักดีกว่าตระหนก เรียนรู้และป้องกันโคโรนาไวรัส 2019. รายงานการวิจัย. ภาควิชากุมารเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมชาย นพเกตุ. (2550). การมีส่วนของประชาชนในการป้องกันและควบคุมโรคไข้เลือดออกในเขตตำบลบางวัว อำเภอบางประกง จังหวัดฉะเชิงเทรา. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารสาธารณสุข. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักงานเทศบาลนครอุบลราชธานี : 2566. แผนการดำเนินงาน ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2566 แก้ไข ครั้งที่ 1/2566 - (31 มี.ค.66). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2567. แหล่งที่มา : https://www. Cityub.go.th/2022
สุทัศชญา จำนงค์, ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ, และ ศริยามน ติรพัฒน์. (2567). เรื่องการมีส่วนร่วมในการป้องกันและควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน อำเภอเมืองสมุทรสาคร จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข, 10 (1), 79-90.
สุพิศ สุขเสน (2554). นโยบายสาธารณะและการวางแผน. ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
อภิญญา อินทรรัตน์. (2557). ความฉลาดทางสุขภาพของผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพ. วารสารพยาบาลทหารบก, 15 (3), 174-178.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing(5th ed.). New York: Harper Collins.
