แนวทางการขับเคลื่อนนโยบายการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน

Main Article Content

อนุวัฒน์ ชมภูปัญญา
บุญฤทธิ์ สโมสร
เอกลักษณ์ บดีรัฐ
สุจิตตรา เกี้ยวสกุลชัย
ปรัชญาณี ศรีจอมขวัญ
โชติ บดีรัฐ

บทคัดย่อ

           การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเป็นการท่องเที่ยวที่คำนึงถึงคุณภาพ ทั้งคุณภาพการดำรงชีวิตของชุมชน คุณภาพของประสบการณ์นักท่องเที่ยว และคุณภาพของสิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรม เป็นการท่องเที่ยวที่ต้องคำนึงถึงความต่อเนื่องในการจัดการท่องเที่ยว และเป็นการท่องเที่ยวที่คำนึงถึงความสมดุลระหว่างความต้องการของนักท่องเที่ยว กับการบริการ หรือทรัพยากรการท่องเที่ยว และศักยภาพของผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการจัดการท่องเที่ยว ดังนั้นการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนจึงมีขอบเขตของการส่งเสริม การท่องเที่ยวจะอย่างยั่งยืนอยู่ได้ ต้องมีนักท่องเที่ยวมาท่องเที่ยวอย่างสม่ำเสมอ มีทรัพยากรการท่องเที่ยวที่ดึงดูดใจไว้ได้อย่างไม่เสื่อมคลาย มีกิจกรรมการบริการทางการท่องเที่ยวให้มีผลกำไรตอบแทน มีการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงการให้บริการ และมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติ สังคม วัฒนธรรมน้อยที่สุด       
          การขับเคลื่อนนโยบายการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนให้เกิดความสำเร็จต้องประกอบด้วยความสามารถในการใช้บริการของนักท่องเที่ยว ความสะดวกในการเดินทางเข้ามาใช้บริการท่องเที่ยว การเข้าถึงของแหล่งท่องเที่ยว รวมทั้งความสามารถในการรับรองนักท่องเที่ยวของแหล่งท่องเที่ยว นอกจากนี้ การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวต้องพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวให้สอดคล้องและเหมาะสมกับแหล่งท่องเที่ยวเพื่อตอบสนองความต้องการของนักท่องเที่ยว


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ชมภูปัญญา อ., สโมสร บ. ., บดีรัฐ เ. ., เกี้ยวสกุลชัย . ส. ., ศรีจอมขวัญ ป. ., & บดีรัฐ โ. . (2024). แนวทางการขับเคลื่อนนโยบายการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. Journal of Modern Learning Development, 9(7), 629–643. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/276083
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (ม.ป.ป.). แผนปฏิบัติราชการรายปี (พ.ศ. 2565). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: https://secr etary.mots.go.th/ewtadmin/ewt/secretary/down load/article/article_20220610151812.pdf.

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 – 2570). ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: secretary.mots.go.th/ download/article/articlee_20230327145011 .pdf.

จันทร์จิรา สุขบรรจง. (2559). การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของหนานมดแดง อ่าเภอป่าพะยอม จังหวัดพัทลุง. ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณทิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

จุติมา บุญมี และสุธิรา ปานแก้ว. (2560). แนวคิดการพัฒนาบุคลากรด้านการท่องเที่ยวโดยใช้หลักจิตใจให้บริการ (Service Mind) เพื่อคุณภาพการบริการและคุณภาพชีวิต. The 4th International and 3rdNational Conference “Environmental Friendly Tourism for Sustainable Develop ment”, 440-455.

ทักษิณ ปิลวาสน์, บุญทัน ดอกไธสง, สอาด บรรเจิดฤทธิ์ และชาญชัย จิตรเหล่าอาพร. (2556). ยุทธศาสตร์การส่งเสริมอุตสาหกรรมท่องเที่ยวเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนในเขตสามเหลี่ยมอันดามัน (ภูเก็ต พังงา กระบี่). วารสารวิชาการ คณะบริหารธุรกิจ RMUTT Global Business and Economics Review. 8 (1), 86-87.

ธัญรดา ดวงแก้ว, นัทนิชา หาสุนทร. (2563) การมีส่วนร่วมของประชาชนตามหลักการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของหมู่บ้านท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์บ้านไทรน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 6 (1), 43-44.

ธนกฤต แดงทองดี. (2565). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ (Ecotourism): การท่องเที่ยววิถีอนุรักษ์ ผสานคน กับ ธรรมชาติ เป็นหนึ่งเดียวกัน. มูลนิธิสืบนาคะเสถียร. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: https://www.seub.or. th/bloging/knowledge/ecotourism/

นิสากร ยินดีจันทร์, ภูริพัฒน์ แก้วตาธนวัฒนา และ สันดุสิทธิ์ บริวงษ์ตระกูล. (2564). การพัฒนาศักยภาพชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนกรณีศึกษา เครือข่ายท่องเที่ยวโดยชุมชนจันทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 11 (1), 257-258.

นเรศ เหล่าพรรณราย. (2560). แนวโน้ม Digital Marketing ปี 2017. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: https://money.sanook .com/451083/

ปรัชญา บุญเดช. (2561). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวถ้ำเลเขากอบ อำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: http://repository.nida.ac.th/handle/ 662723737/4468.

พัฒนเดช อาสาสรรพกิจ. (2559). ท่องเที่ยวยุคดิจิตอล. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: http://www.komchadluek.net/news/economic/224484.

พิชญาพร ศรีบุญเรือง และฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2564). การพัฒนาคุณค่าแหล่งท่องเที่ยวเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวศักยภาพสูงในประเทศไทย. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้. 14 (1), 6.

วุฒิเวช เวชชบุษกร. (2559). เทรนด์การท่องเที่ยวในยุคดิจิตอล. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: https://th.linkedin.com /pulse/เทรนด์การท่องเที่ยวในยุคดิจิตอล-wuthivet-vetchabutsakorn

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2561). การท่องเที่ยวไทยในยุคดิจิทัล. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 4 มกราคม 2567. แหล่งที่มา: https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parliament_ parcy/ewt_dl_link.php?nid=51776&filename=index